Καλοκαίρι στο χωριό

Πάντα αναρωτιόμουν πώς είναι να έχεις χωριό. Να έχεις κάπου να πας το Πάσχα και το καλοκαίρι. Δεν ήταν κάτι που μου έλειπε γιατί δεν ήξερα πώς είναι έτσι κι αλλιώς. Το ζούσα νοερά από τις αφηγήσεις των συμμαθητών μου. Μέχρι που απέκτησα κι εγώ ένα. Ένα που είναι όμως τόσα πολλά και μικρά και γραφικά και διαφορετικά. Εξ αγχιστείας βέβαια, αλλά δεν παύει μετά από έξι καλοκαίρια που το επισκέπτομαι ανελλιπώς να το θεωρώ και δικό μου.

Το χωριό μου βρίσκεται στο νότιο Αιγαίο και είναι το τρίτο μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων. Αυτές τις μέρες, κάθε 15αύγουστο γίνεται χαμός και όχι για τους λόγους που γίνεται στα υπόλοιπα νησιά. Τόσο κοντά στο άλλο το "αμαρτωλό" το νησί και ταυτόχρονα τόσο "μακριά". Για κάποιο λόγο με το που πατάω το πόδι μου εδώ νιώθω σαν να έρχομαι σπίτι μου. Και κάθε μα κάθε φορά ανακαλύπτω καινούρια πράγματα.

Έχει πλάκα γιατί σε κρατάει πάντα σε εγρήγορση. Εξαρτάσαι από αυτό. Υπάρχει ένα ιντεράξιον. Για παράδειγμα, ανάλογα με το προς τα που φυσάει πρέπει να επιλέξεις και την αντίστοιχη παραλία που απαγκιάζει, ανάλογα με το τι τραβάει η όρεξή σου για φαΐ πρέπει να επιλέξεις το αντίστοιχο χωριό και ανάλογα με το τι θέλεις να ακούσεις για να σου φτιάξει το κέφι επιλέγεις το αντίστοιχο μαγαζί ή πανηγύρι ή μπητς πάρτυ ή απλώς μπορείς να πάρεις μπύρες και να αράξεις σε μια παραλία και να κοιτάς τ' αστέρια.

Είναι εξαιρετικά φιλότεχνο (δεν είναι τυχαίο ότι έβγαλε τόσους καλλιτέχνες και εικαστικούς όπως τον Γύζη, το Γιαννούλη Χαλεπά, το Λύτρα, τη Θωμαή Απέργη) και αν μείνεις μόνο μια βδομάδα δεν σε φτάνει ο χρόνος για να δεις όλες τις εκθέσεις ζωγραφικής, γλυπτικής, τα θεατρικά, τις συναυλίες. Το νησί σφύζει από πολιτιστική ζωή για όλα τα γούστα.

Να πάτε στην Τήνο έστω και μια φορά στη ζωή σας. Και όχι μόνο για να προσκυνήσετε. Η Τήνος είναι πολλά περισσότερα από την εκκλησία. Και ναι. Υπάρχει νησί και πίσω από αυτήν!

Και μια ακόμα συμβουλή: Να μπλέκετε με νησιώτες. Θα χορτάσετε θάλασσα και ήλιο. Και πολύ αέρα που κατσαρώνει το μαλλί!

Οι φωτό είναι δικές μου.