Απαλεύταμπολ

Όταν δεν δουλεύεις και έχεις ελεύθερο χρόνο ειδικά το πρωί, θυμούνται όλοι οι άλλοι γύρω σου (που δουλεύουν) ότι έχουν πάσης φύσεως εκκρεμότητες με το δημόσιο (από το 2006 μπορεί, ίσως και παλιότερα) και σου κάνουν μια εξουσιοδότηση για κάθε υπηρεσία κι εσύ τρέχεις όλη μέρα μες στην παράνοια γιατί "έλα μωρέ, έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις;"

Ναι, έχω. Ακόμα και να κάθομαι να κοιτάω το ταβάνι είναι πολύ καλύτερο από το να τρέχω από το υπόγειο στον τρίτο και από τον τρίτο στην άλλη υπηρεσία, πέντε χιλιόμετρα μακριά γιατί πρέπει να πάρω βεβαίωση και να γυρίσω να την καταθέσω στην πρώτη υπηρεσία, στο δεύτερο όροφο και μετά να ξαναγυρίσω στον τρίτο για να μου βάλουν σφραγίδα και να καταλήξω στον πρώτο να μου λένε ότι τελικά αυτό για το οποίο πήγα στις 7:30 το πρωί να κάνω δεν γίνεται. Πράγμα που μου θύμισε αυτό.

Σημειωτέον ότι μεταξύ των ορόφων και των υπηρεσιών κάνει ζέστη, έχει ήλιο, κίνηση στο δρόμο, κίνηση στις σκάλες και κόσμο που περιμένει να εξυπηρετηθεί που σημαίνει ότι πρέπει να περιμένεις κάθε φορά μέχρι να έρθει η σειρά σου. Κοινώς full time job.

Φέρτε μου μια κρύα μπύρα επειγόντως. Ή μάλλον όχι γιατί θα με πιάσει κατούρημα και η τουαλέτα για το κοινό είναι στο δεύτερο υπόγειο.

ΥΓ. Μακράν η καλύτερη υπηρεσία: ο ΟΑΕΔ στον Άλιμο. Οι άνθρωποι και ξέρουν τη δουλειά τους και συμπεριφέρονται άψογα. Ειδικά σε ταλαιπωρημένους άρτι απολυμένους ή για καιρό άνεργους με ψυχολογία υπό το μηδέν. Εύγε!