Many many thanks

Όταν σου συμβαίνουν πράγματα που καθορίζουν ολόκληρη τη ζωή σου, τότε πραγματικά φαίνεται αποδεικνύεται ο χαρακτήρας και οι βλέψεις των ανθρώπων που σε περιβάλλουν (με τη θέλησή σου ή όχι). Αλλά αυτά είναι πράγματα γνωστά σε όλους. Απλώς ήθελα να κάνω εισαγωγή για τις ευχαριστίες που θα ακολουθήσουν. Για τις μέρες που πέρασαν και τις μέρες που θα 'ρθουν, λοιπόν,
ευχαριστώ
- την καλύτερή μου φίλη που ανέλαβε ένα μεγάλο μέρος από το βάρος
- αυτούς, που ήταν εκεί και οι δύο μαζί και ο καθένας ξεχωριστά για διαφορετικούς λόγους
- εκείνους τους δυο - τρεις που ενδιαφέρθηκαν ενώ δεν είχαν κανένα λόγο και έκαναν πράγματα (έστω και μικρά) για μένα χωρίς να έχουν καμία υποχρέωση να το κάνουν και όντας άσχετοι
- την οικογένειά μου που ήρθαν κοντά μου την ίδια κιόλας μέρα
- τους πρώην συνεργάτες που τα τελευταία χρόνια είχαμε φάει τρελά πακέτα παρέα και δεν μπήκαν στον κόπο να πουν ούτε ένα "καλή συνέχεια"
- την καλή μου τύχη και την επιμονή μου μιας και δεν έχουν περάσει 10 μέρες και έχω ήδη αρχίσει και βλέπω εταιρίες
- το σπιτονοικοκύρη μου που με άφησε να πάρω όσο χρόνο θέλω για τη μετακόμιση (πρέπει να αρχίζω να μαζεύω σιγά σιγά)
- το φίλο μου τον Γκόραν που αν και ζει στη Σερβία έχει επικοινωνήσει με όλους τους γνωστούς του από Ελλάδα για να με βοηθήσει
- τον άγγελο που αν και έχω καιρό να του μιλήσω, ξέρω ότι είναι εκεί ;)
- τον παππού σήμερα στο λεωφορείο που μου έδωσε τη θέση του και μου έφτιαξε τη διάθεση
- τον καλό υπάλληλο του ΟΑΕΔ που δεν θα με ταλαιπωρήσει πολύ τις επόμενες μέρες που θα πάω να βγάλω το επίδομα
- την κομμώτριά μου που δεν θα μου βάλει πολύ τις φωνές όταν δει μέχρι πού έχει φτάσει η ψαλίδα
- τα κορίτσια που έκριναν σκόπιμο να με ειρωνευτούν (και όχι μόνο) ακόμα και τη στιγμή που έφευγα κουβαλώντας τα πράγματά μου (εσάς σας ευχαριστώ περισσότερο από όλους γιατί πραγματικά ήσασταν μεγάλο σχολείο)

και πάνω από όλους ευχαριστώ τον άνθρωπό μου που φρόντισε να είναι δίπλα μου όταν ήθελα να σπάσω ό,τι έβρισκα μπροστά μου [και, εδώ που τα λέμε, καλά έκανε γιατί εκείνος θα πλήρωνε :-D] και που με ξεσήκωσε να κοιτάξω τη ζωή κατάματα όταν το μόνο που ήθελα να κοιτάζω ήταν το ταβάνι.

Δέκα μέρες μετά, η ζωή μου έχει μπει σε νέα πορεία, κάνω πράγματα που πριν δεν τα έκανα γιατί δεν είχα χρόνο ή όρεξη, τρέχω με χίλια, ο καιρός είναι υπέροχος και επιτέλους απολαμβάνω την πόλη τα πρωινά (έστω και αν κυκλοφορώ για να κλείσω εκκρεμότητες ή να πάω σε συνεντεύξεις.)

Α, να μην το ξεχάσω: Όλα γίνονται αρκεί να έχεις πίστη.