- Μάιος: Κυκλοφορεί το νέο άλμπουμ των Daft Punk, Random Access Memories
- Ιούνιος: Κυκλοφορεί το νέο άλμπουμ των Pet Shop Boys, Electric
- Ιούλιος:Συναυλία Pet Shop Boys στην Αθήνα
Θέλω να:
- πάω στο νησί τώρα που είναι καταπράσινο και να κάνω πικ νικ με τα παλτά (προφανώς όχι τα ρούχα)
- βρω το χαμένο μου mp3 (πού στο καλό το έχασα;), να το γεμίσω καινούριες μουσικές, να μπω στο αυτοκίνητο και να πορεύομαι σε δρόμους με θέα θάλασσα
- σου πω πόσο πολύ νιώθω αυτόν τον άνθρωπο, μόνο που εγώ το βράδυ βλέπω CSI (ό,τι και να σημαίνει αυτό)
- μοιραστώ μαζί σου αυτό το υπέροχο ποίημα που το διάβασα και έμεινα κάγκελο για κανά 5λεπτο (μην το γελάς, 5 λεπτά κάγκελο μοιάζουν με μια μικρή αιωνιότητα)
- περάσουν οι μέρες να βγει επιτέλους στις αίθουσες ο Μεγάλος ο Γκάτσμπυ για τα χρώματα και τη μουσική και τον Μπαζ Λούρμαν και φυσικά για το Φιτζέραλντ που έγραφε για πάρτυ και μεγάλη ζωή
- δω και το Oblivion γιατί ο Snake με έβαλε στα αίματα (που ήμουν δηλαδή, αλλά μετά παράγινε το κακό)
- μου πει κάποιος επιτέλους τι σημαίνει "καγκέλια" (εδώ λινκ δεν μπαίνει, μην πατάς ποντίκι)
- δω πόσοι θα σχολιάσετε μόνο το ακριβώς από πάνω
- προς το παρόν να πάω για ύπνο γιατί κλείνουν τα μάτια μου
Bonus θέλω - γενικό και όχι μόνο της βδομάδας:
Θέλω οι ποδηλάτες να σταματήσουν να χρησιμοποιούν εκείνα τα φωτάκια που αναβοσβήνουν σαν δαιμονισμένα λες και είμαστε στην ντίσκο και η άσπρη μου η κάλτσα φωσφορίζει στο στρομπόλι, γιατί τις προάλλες που 'ρθε ένα τσούρμο από πίσω μου στη Λ. Ριανκούρ, των οποίων ο πλοηγός θεώρησε ότι ήταν καλό να ρυθμίσει τη λάμπα του στο ύψος καθρέφτη αυτοκινήτου για να τον βλέπει καλύτερα η ομάδα του, φυσικά τυφλώθηκα και πήγα να καρφωθώ στο σκουπιδιάρικο μπροστά μου. Ευχαριστώ.
Λοιπόν, επειδή αυτή τη βδομάδα που ευτυχώς κλείνει και ελπίζω να την ακολουθήσει ένα υπέροχο ανοιξιάτικο Σαββατοκύριακο, έζησα τις πιο συγκλονιστικές (με την κακή έννοια) στιγμές στη μέχρι σήμερα ζωή μου, αποφάσισα ότι η ζωή είναι μικρή και δεν θα κάθομαι εγώ να σκάω για μικρά και ασήμαντα πράγματα (όπως π.χ. η πολύ μεγάλη πιθανότητα απόλυσης που πλανάται πάνω από το κεφάλι μου και μάλιστα πολύ σύντομα).
Το ήξερα δηλαδή, αλλά όπως έλεγα και στην προηγούμενη ανάρτηση αν δεν γίνει κάτι να σε ταρακουνήσει πέφτεις στην παγίδα της καθημερινότητας.
Για να το πετύχω αυτό θα προβώ στις παρακάτω ενέργειες:
- Άνθρωποι που κλαίνε τη μοίρα τους (συνήθως χωρίς προφανείς λόγους) + άνθρωποι που νομίζουν ότι όλοι θέλουν το κακό τους και τους ζηλεύουν + γενικώς άνθρωποι που δεν μου ταιριάζουν = Burn for ever
- Επιστροφή στη φύση (έστω και μια βόλτα στο κοντινότερο σημείο πρασίνου αρκετά συχνά - το έκανα παλιότερα, αλλά το ξέχασα κι αυτό. Καιρός να θυμηθώ.)
- Καλύτερη διατροφή (λιγότερα πιτόγυρα, περισσότερο φαγητό απ' τα χεράκια μου.)
- Περισσότερη άσκηση (γιατί τα έχω ψιλοπαρατήσει τελευταία.)
- Αποτελεσματικότερη ενασχόληση με πράγματα που με ευχαριστούν.
- Φίλοι - φίλοι - φίλοι. Φίλοι, είπα;
- Συχνότερες επισκέψεις στα βιβλιοπωλεία.
- Λουλούδια στο μπαλκόνι.
- Νέος προορισμός - απωθημένο - ταξίδι to go: Εκεί που κέρδισα το εισιτήριο χωρίς επιστροφή (τώρα που μου το έταξες, την έβαψες να ξέρεις!)
- Μουσικές ανεβαστικές, όπως αυτή εδώ που ακόμα δεν βγήκε on air, μας έχει πάρει τα μυαλά και ανεβοκατεβάζουμε κεφάλι στο ρυθμό:
Όπως κι ο φοίνικας
το τέλος μας μια αρχή
η δύναμη του ξεκινήματος
κάνει τη γη να γυρίζει
...
Έχουμε κάνει πολύ δρόμο
για να αρνηθούμε αυτό που είμαστε
Γι' αυτό ας σηκώσουμε τις μπάρες
και τα ποτήρια μας στ' αστέρια!
Ό,τι και αν μας τύχει, ευτυχώς είμαστε προσαρμοστικά όντα, την άκρη πάντα τη βρίσκουμε, ο καθένας με τον τρόπο του. Αν αγχωνόμαστε και γκρινιάζουμε και μιζεριάζουμε, αυτοκαταστρεφόμαστε εσωτερικά και κοινωνικά. Αντιθέτως, οφείλουμε (στον εαυτό μας κυρίως) να κάνουμε ό,τι μας γεμίζει και μας δίνει δύναμη. Είναι περίεργοι καιροί. Δεν μας παίρνει να είμαστε αδύναμοι. Γκέγκε;
Η ζωή είναι μικρή. Αυτό το ξέρεις. Όπως επίσης ξέρεις ότι δεν πρέπει να την σπαταλάς σε βλακείες. Το ξέρεις, αλλά πέρα βρέχει. Μέχρι να γίνει κάτι να σε ταρακουνήσει. Για λίγο και μετά ξαναπέφτεις στην παγίδα της ρουτίνας. Ζήσε. Δούλεψε, βγες, ευχαριστήσου τον ήλιο, ταξίδεψε. Η ζωή είναι απρόβλεπτη. Ζήσε.
Να πας στο καλό, Κωστή. Μας έπιασες εξαπίνης, ρε φίλε.
Το Πατρινό Καρναβάλι συνεχίζεται και τη Σαρακοστή. Διαβάστε το παρακάτω δελτίο τύπου, όσοι είστε Πάτρα ή όσοι περάσετε μέχρι το Μ. Σάββατο αξίζει να πάτε μια βόλτα από την Αγορά Αργύρη. Είναι για καλό σκοπό!
Τα πληρώματα 62+120+128+135 σε συνεργασία με τη Γκαλερί
Παλίσσανδρος και υπό την αιγίδα της ΚΔΕΠΑΚ, σας προσκαλούν να ταξιδέψετε μαζί
τους στα εγκαίνια της έκθεσης
καρναβαλικών αφισών με τίτλο «Me Aeroplan» την Παρασκευή 12 Απριλίου 2013 και
ώρα 20:30 στην Αγορά Αργύρη.
Με αφορμή το παιχνίδι του Κρυμμένου Θησαυρού, με διαβατήριο
την καρναβαλική διάθεση, με αφετηρία την Πάτρα και προορισμό τα καρναβάλια του
κόσμου, η έκθεση «Me Aeroplan» είναι μια διαδρομή που διασχίζει όλη την Ελλάδα,
από την Κρήτη μέχρι τον Έβρο και από την Κέρκυρα μέχρι τη Ρόδο, για να
συνεχίσει το ταξίδι της ανά τον κόσμο. Από την Αδελαΐδα μέχρι το Κεμπέκ και από
τις Σεϋχέλλες ως το Αϊντάχο, σας προσκαλεί σε μια περιπλάνηση μέσα από τις
καρναβαλικές αφίσες.
Σαλαμάνκα, Ουψάλα, Νέα Ορλεάνη είναι μόνο μερικοί από τους
σταθμούς αυτού του ταξιδιού.
Για πρώτη φορά τέτοιο δυσεύρετο και πλούσιο υλικό βρίσκεται
συγκεντρωμένο στην πόλη μας, δίνοντάς μας την ευκαιρία να κάνουμε το γύρο στου
κόσμου σε 150 καρναβάλια!
Η συλλογή αυτή, που συγκεντρώνει υλικό από τις τέσσερις
γωνιές του πλανήτη, θα εκτίθεται στην Αγορά Αργύρη από την Παρασκευή 12
Απριλίου έως και το Σάββατο 4 Μαΐου 2013, στοχεύοντας στην επαφή και τη
γνωριμία του κοινού με την καρναβαλική φυσιογνωμία και άλλων πόλεων, όπως αυτή
αποτυπώνεται στις αφίσες τους.
Όλες οι αφίσες της έκθεσης είναι προς πώληση και τα έσοδα θα
διατεθούν αποκλειστικά για τις ανάγκες του Συλλόγου γονιών παιδιών με
νεοπλασματική ασθένεια «Φλόγα».
Αγορά Αργύρη, Αγίου Ανδρέου & Αράτου, Πάτρα
Διάρκεια έκθεσης: Παρασκευή 12 Απριλίου - Σάββατο 4 Μαΐου
2013
Ώρες λειτουργίας: 10:00 – 22:00 καθημερινά και Κυριακή
Την προηγούμενη βδομάδα ή την προπροηγούμενη - δεν θυμάμαι - το γλυκούλι του γραφείου είχε τη φαεινή ιδέα, έτσι όπως δούλευε, να γράφει σε ένα κομμάτι χαρτί ό,τι της κατέβαινε καθ' όλη τη διάρκεια της μέρας, έτσι, για κανένα λόγο. Ένα άσπρο Α4 με σκόρπια γραμμένα πράγματα και σκιτσάκια δημοτικού (όπως π.χ. ο μεξικάνος πάνω σε ένα ποδήλατο). Γελάσαμε πάρα πολύ όταν το διαβάσαμε γιατί όντως ήταν οι σκέψεις της, εντελώς αλλοπρόσαλλες και άσχετες μεταξύ τους. Ήταν εκείνη.
Σήμερα λοιπόν ήρθε και μου στρογγυλοκάθισε στο γραφείο μου, δίνοντάς μου μια άσπρη κόλλα χαρτί και λέγοντάς μου "σου έφερα ένα άσπρο χαρτί". Προφανώς επειδή εκείνη την ώρα ήμουν απασχολημένη και ήθελα να την ξεφορτωθώ της είπα "άστη μου και θα στη γεμίσω", σκεπτόμενη ότι θα αρχίσω να γράφω κι εγώ ό,τι μου κατεβαίνει, σκέψεις ατάκτως ερριμένες, μόνο που εκείνη δεν είχε καμία τέτοια πρόθεση. Απλώς ήρθε να κάτσει λίγο στο γραφείο μου μην έχοντας τίποτα να μου πει κι εγώ έκανα το συνειρμό. Όποτε λοιπόν μπορούσα έγραφα και κάτι που σκεφτόμουν εκείνη τη στιγμή.
Στο σχόλασμα τα διαβάσαμε και γελάσαμε και έτσι πήρα την απόφαση να το κάνουμε κάθε μέρα γιατί έχει πλάκα και γιατί είναι και κοινωνικοανθρωπολογικόψυχολογικό πείραμα να βλέπεις τι σκέφτεσαι ανάλογα με τη διάθεση και την πίεση της δουλειάς. Από καιρού εις καιρόν (έτσι το λένε;) θα γράφω και κάποια εδώ. Εννοείται ότι ονόματα φυσικών και νομικών προσώπων (συναδέλφων και εταιριών) δεν θα αναφέρονται για ευνόητους λόγους.
Κατουριέμαι. Θα κατουρήσω και μετά θα πάω κυλικείο.
Πού είναι ο Βάγκνερ; Πού είναι ο Πουτσίνι;
Δεν πηδάς που δεν πηδάς
Τι ακούνε τ' αφτιά μου! δεν πας για ψάρεμα;
Καλύτερα να μιλάς για ψάρια!
Θέλω γλυκό!
♫ Be my fairytale ♪
♪ Be my home ♫
Σεμινάριο "Εκπαίδευση στη γλώσσα της.... (εταιρίας) ΑχαχαχαΧΑΧΑΧΑ
---------------> Συνειρμός: Πρέπει να βάψω τα παπούτσια μου! _____________________________________________________________
Αυτή λοιπόν θα είναι μια νέα θεματική του παρόντος. Γουστάρεις; Δώσε!
