Ξεσκόνισμα

Είδες που λένε "όποιος βαριέται να ζυμώσει πέντε μέρες κοσκινίζει"; Ή κάτι τέτοιο. Έχω διάβασμα. Και φυσικά με έπιασε νοικοκυροσύνη. Σήμερα. Που έχω διάβασμα. Καλά μη φανταστείς, ένα παλιό σκληρό προσπαθώ να ξεσκαρτάρω, τον πρώτο μου συγκεκριμένα που χρονολογείται από το 2001 και ήταν ενεργός μέχρι το 2008. Τότε αποσύρθηκε γιατί πήρα το λάπτοπ και το ντέσκτοπ μπήκε σε δεύτερη μοίρα. Τόσο δεύτερη που το έχω παρατήσει στο σπίτι ενός φίλου που τον επισκευάζει τα τελευταία πέντε χρόνια. Το δίσκο όμως τον κράτησα. 

Και μετά από χρόνια σήμερα είπα να τον συνδέσω να δω τι στο καλό έχει μέσα. Θα το έκανα ταυτόχρονα με μια παρουσίαση που πρέπει να ετοιμάσω. Ναι καλά. Το powerpoint ακόμα ανοιχτό είναι στο background και μου λέει "Click to add title". Τόσες ώρες τώρα εξερευνώ το δίσκο. Και τι ανακάλυψα:

- Μουσική. Πολλή μουσική. Τόση πολλή μουσική και από όλα τα είδη (και όταν λέμε όλα εννοούμε όλα) που αν προσθέσω και τη μουσική που έχω στο λάπτοπ βγάζω άνετα γύρω στα οχτώ καλοκαίρια ντισκτζόκει σε νησί από Μάιο-Οκτώβρη για πλάκα. Πρέπει να κάνω κάτι όμως με τα τωρινά τραγούδια γιατί λόγω έλλειψης χρόνου έχω μείνει πίσω και έχω να προσθέσω τραγούδι στο κινητό, mp4, υπολογιστή κανά δίχρονο τώρα. 

- Κάποτε ήθελα να γίνω γραφίστας. Αντ' αυτού έγινα εκείνη η σπαστικιά που παραγγέλνει στο γραφίστα και έχει και άποψη. Ατέλειωτα σκίτσα φτιαγμένα με windows paint παρακαλώ και με ποντίκι με μπίλια, το οποίο κόλλαγε και έφευγαν οι γραμμές όπου να 'ναι και έτσι δημιουργούσα art. Αγαπημένο θέμα, τι άλλο, η Koueen. Από τότε υπήρχε. Η Koueen και όλο το σπιτικό της. Η κουζίνα της Koueen, το δωμάτιο της Koueen, το μπάνιο της Koueen, το τζακούζι της Koueen. Και όλα εννοείται pop αισθητικής με περίεργα ελλειπτικά σχήματα και πολύχρωμα τετράγωνα με τελείες ντεγκραντέ. 

- Εργασίες από το πανεπιστήμιο. Τις διάβασα και αισθάνθηκα περήφανη και περίεργη. Πού σκατά τα έβρισκα όλα αυτά και τα έγραφα; Η βασίλισσα της παπάτζας.

- Φωτογραφίες. Προϊστορία. Στην παραλία, στο ροκάδικο (πήγαινα και σε τέτοια μικρή, δεν ήμουν πάντα φλώρος), στην Achaia Clauss, στο Ρίο, στο Μοναστηράκι, στις 6/12/2007 - η μέρα που γεννήθηκε το κορίτσι μας (έπεσε κλάμα εδώ).

Πολλές αναμνήσεις. Κάθε τραγούδι, κάθε εικόνα, κάθε φωτογραφία, κάθε αρχείο. Μου φαίνεται ή ο χρόνος τρέχει υπερβολικά γρήγορα; Μάλλον θα πρέπει να βιαστώ για εκείνη την παρουσίαση.