Τι ωραία

Την Καθαρά Δευτέρα το απόγευμα έφαγα μίρλα από την αγαπημένη μου Α., η οποία μπαίνει στο μπλογκ μία φορά το μήνα και διαβάζει όλες τις τελευταίες μου αναρτήσεις. Αυτό το μήνα βέβαια (όπως και τον προηγούμενο και τον προ-προηγούμενο κ.λπ.) δεν βρήκε και πολλά πράγματα να διαβάσει. Λίγα κειμενάκια κι αυτά κούτσικα. Της είπα ότι κάποια στιγμή θα επανέλθω, αλλά πού; Ξεκινάω πάλι σεμινάριο από αύριο (ο χειμώνας των σεμιναρίων ήταν αυτός, δεν προλαβαίνω να τελειώσω το ένα, ξεκινάω το επόμενο), οπότε Α. μου λυπάμαι που θα σε στενοχωρήσω... τουλάχιστον υπάρχουν 5754 σχόλια (πραγματικό νούμερο) να 'χεις να διαβάζεις. Επίσης να βρεις το κείμενο "Λευτεριά στον Κουικάρα" να το αναδημοσιεύσω να γίνει χαμός. (Η Α. είναι δημοσιογράφος και γράφει και δικά της κείμενα.)

Και μετά από τη μεγάλη αυτή εισαγωγή, ξεκινάμε. Τι κάνεις; Πώς τα πέρασες το τριήμερο; Εγώ φανταστικά, τόσο καλά είχα να περάσω χρόνια. Το ταξίδι μου ξεκίνησε ανέλπιστα καλά, κάτι η τύχη (κυρά-τύχη, εκείνο το τζόκερ που λέγαμε; στείλτο λίγο γρήγορα σε παρακαλώ, έχουμε και έξοδα), κάτι η βλακεία του κόσμου και έφυγα ντουγρού για Πάτρ(ιδ)α μια ώρα αρχίτερα την Παρασκευή (στην κυριολεξία).

Βγήκα καρναβάλι (δηλ. σε γκρουπ στην παρέλαση σε περίπτωση που δεν ξέρεις τι σημαίνει), χόρεψα, διασκέδασα, λύσσαξα, ήπια, δεν έβαλα κώλο κάτω, έφαγα το κρύο της αρκούδας (εκείνη τουλάχιστον έχει και γούνα, εγώ μόνο λίπος - τι να σου κάνει), με δυο λόγια πέρασα φα-ντα-στι-κά! Την Κυριακή ψιλοκατέρρευσα και πήγα σχετικά νωρίς για ύπνο, πράγμα που μου έδωσε το μεγάλο αβαντάζ του "ξυπνάω σε φυσιολογική κατάσταση την Καθαρά Δευτέρα και πάω να χλαπακιάσω ντολμαδάκι και να πετάξω αετό χωρίς πονοκέφαλο". 

Ωραία ήταν και τη Δευτέρα, φάγαμε πάλι κρύο γιατί είχαμε τη φαεινή ιδέα να κατέβουμε στην παραλία να τον πετάξουμε τον αετό που δεν έχει σύρματα και καλά, ευτυχώς που φορούσα εκείνο το αντιανεμικό μπουφάν που έχω για τη θαλαμηγό και κάπως την πάλεψα.

Και σήμερα γύρισα σπίτι και στην πραγματικότητα δυστυχώς, αλλά δεν πτοούμαι, ξανάρχεται τριήμερο (το οποίο και θα περάσω στο γυμναστήριο γιατί εκείνο το χταπόδι με τα μακαροτσίνια της βασιλοθείας και το πιλάφι με τις γαρίδες της βασιλομήτωρος παραήταν θανατηφόρα!)

ΥΓ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά του group 120 (και ειδικά στο γιάννη το μαύρο που τον λατρεύω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου). Ήταν όλα εκπληκτικά! Η στολή, το άρμα, το κόνσεπτ, η συμμετοχή στον κρυμμένο θησαυρό (έστω και από μακριά για μένα), το πάρτυ το Σάββατο, το κέφι και όλο αυτό το μαγικό πράγμα. Θα τα ξαναπούμε καρναβαλικώς του χρόνου!