Τρελαίνομαι για τους ανθρώπους που μιλάνε με ατάκες. Μικρές φράσεις, κοφτές, που ταιριάζουν στην περίσταση και είναι πάντα to the point. Δεν μπορώ το πολύ μπλα μπλα, βαριέμαι αφόρητα όταν ο άλλος μιλάει συνέχεια και έχω μηδενική αν(τ)οχή στις αρλούμπες.
Και όχι επειδή είμαι μπροστά, αλλά κατά καιρούς έχω πει κάτι πολύ καλά. Πολύ καλά είναι οι ατάκες εκείνες που έχω πει και έχει γελάσει πολύ τουλάχιστον ένα άτομο. Συνήθως εγώ.
Ενδεικτικά:
- σε κύριο μεγάλης ηλικίας, ο οποίος παραπονιόταν ότι βγάζει συνέχεια πέτρες στη χολή:
"Είναι που είστε βράχος, γι' αυτό."
- σε πολυήμερη εκδρομή με το σχολείο, όταν έπρεπε να αποφασίσουμε αν θα βγούμε το βράδυ ή αν θα μείνουμε στο ξενοδοχείο:
"Άμα νυστάζω θα κοιμηθώ. Αν δεν νυστάζω θα πάω για ύπνο."
Bonus ατάκα-ξενάγηση αγγλομαθούς φιλενάδας στο μουσείο της Ακρόπολης:
"...(τα ευρήματα) ... came through the ground with the archaeological... eeeeehhhmmm.... SKAPAN!"
![]() |
via |
Ενδεικτικά:
- σε κύριο μεγάλης ηλικίας, ο οποίος παραπονιόταν ότι βγάζει συνέχεια πέτρες στη χολή:
"Είναι που είστε βράχος, γι' αυτό."
- σε πολυήμερη εκδρομή με το σχολείο, όταν έπρεπε να αποφασίσουμε αν θα βγούμε το βράδυ ή αν θα μείνουμε στο ξενοδοχείο:
"Άμα νυστάζω θα κοιμηθώ. Αν δεν νυστάζω θα πάω για ύπνο."
![]() |
via |
Bonus ατάκα-ξενάγηση αγγλομαθούς φιλενάδας στο μουσείο της Ακρόπολης:
"...(τα ευρήματα) ... came through the ground with the archaeological... eeeeehhhmmm.... SKAPAN!"