Ατάκες

Τρελαίνομαι για τους ανθρώπους που μιλάνε με ατάκες. Μικρές φράσεις, κοφτές, που ταιριάζουν στην περίσταση και είναι πάντα to the point. Δεν μπορώ το πολύ μπλα μπλα, βαριέμαι αφόρητα όταν ο άλλος μιλάει συνέχεια και έχω μηδενική αν(τ)οχή στις αρλούμπες.

via

Και όχι επειδή είμαι μπροστά, αλλά κατά καιρούς έχω πει κάτι πολύ καλά. Πολύ καλά είναι οι ατάκες εκείνες που έχω πει και έχει γελάσει πολύ τουλάχιστον ένα άτομο. Συνήθως εγώ.

Ενδεικτικά:
- σε κύριο μεγάλης ηλικίας, ο οποίος παραπονιόταν ότι βγάζει συνέχεια πέτρες στη χολή:
"Είναι που είστε βράχος, γι' αυτό."
- σε πολυήμερη εκδρομή με το σχολείο, όταν έπρεπε να αποφασίσουμε αν θα βγούμε το βράδυ ή αν θα μείνουμε στο ξενοδοχείο:
"Άμα νυστάζω θα κοιμηθώ. Αν δεν νυστάζω θα πάω για ύπνο."

via

Bonus ατάκα-ξενάγηση αγγλομαθούς φιλενάδας στο μουσείο της Ακρόπολης:
"...(τα ευρήματα) ... came through the ground with the archaeological... eeeeehhhmmm.... SKAPAN!"

Ξεσκόνισμα

Είδες που λένε "όποιος βαριέται να ζυμώσει πέντε μέρες κοσκινίζει"; Ή κάτι τέτοιο. Έχω διάβασμα. Και φυσικά με έπιασε νοικοκυροσύνη. Σήμερα. Που έχω διάβασμα. Καλά μη φανταστείς, ένα παλιό σκληρό προσπαθώ να ξεσκαρτάρω, τον πρώτο μου συγκεκριμένα που χρονολογείται από το 2001 και ήταν ενεργός μέχρι το 2008. Τότε αποσύρθηκε γιατί πήρα το λάπτοπ και το ντέσκτοπ μπήκε σε δεύτερη μοίρα. Τόσο δεύτερη που το έχω παρατήσει στο σπίτι ενός φίλου που τον επισκευάζει τα τελευταία πέντε χρόνια. Το δίσκο όμως τον κράτησα. 

Και μετά από χρόνια σήμερα είπα να τον συνδέσω να δω τι στο καλό έχει μέσα. Θα το έκανα ταυτόχρονα με μια παρουσίαση που πρέπει να ετοιμάσω. Ναι καλά. Το powerpoint ακόμα ανοιχτό είναι στο background και μου λέει "Click to add title". Τόσες ώρες τώρα εξερευνώ το δίσκο. Και τι ανακάλυψα:

- Μουσική. Πολλή μουσική. Τόση πολλή μουσική και από όλα τα είδη (και όταν λέμε όλα εννοούμε όλα) που αν προσθέσω και τη μουσική που έχω στο λάπτοπ βγάζω άνετα γύρω στα οχτώ καλοκαίρια ντισκτζόκει σε νησί από Μάιο-Οκτώβρη για πλάκα. Πρέπει να κάνω κάτι όμως με τα τωρινά τραγούδια γιατί λόγω έλλειψης χρόνου έχω μείνει πίσω και έχω να προσθέσω τραγούδι στο κινητό, mp4, υπολογιστή κανά δίχρονο τώρα. 

- Κάποτε ήθελα να γίνω γραφίστας. Αντ' αυτού έγινα εκείνη η σπαστικιά που παραγγέλνει στο γραφίστα και έχει και άποψη. Ατέλειωτα σκίτσα φτιαγμένα με windows paint παρακαλώ και με ποντίκι με μπίλια, το οποίο κόλλαγε και έφευγαν οι γραμμές όπου να 'ναι και έτσι δημιουργούσα art. Αγαπημένο θέμα, τι άλλο, η Koueen. Από τότε υπήρχε. Η Koueen και όλο το σπιτικό της. Η κουζίνα της Koueen, το δωμάτιο της Koueen, το μπάνιο της Koueen, το τζακούζι της Koueen. Και όλα εννοείται pop αισθητικής με περίεργα ελλειπτικά σχήματα και πολύχρωμα τετράγωνα με τελείες ντεγκραντέ. 

- Εργασίες από το πανεπιστήμιο. Τις διάβασα και αισθάνθηκα περήφανη και περίεργη. Πού σκατά τα έβρισκα όλα αυτά και τα έγραφα; Η βασίλισσα της παπάτζας.

- Φωτογραφίες. Προϊστορία. Στην παραλία, στο ροκάδικο (πήγαινα και σε τέτοια μικρή, δεν ήμουν πάντα φλώρος), στην Achaia Clauss, στο Ρίο, στο Μοναστηράκι, στις 6/12/2007 - η μέρα που γεννήθηκε το κορίτσι μας (έπεσε κλάμα εδώ).

Πολλές αναμνήσεις. Κάθε τραγούδι, κάθε εικόνα, κάθε φωτογραφία, κάθε αρχείο. Μου φαίνεται ή ο χρόνος τρέχει υπερβολικά γρήγορα; Μάλλον θα πρέπει να βιαστώ για εκείνη την παρουσίαση.

Τι ωραία

Την Καθαρά Δευτέρα το απόγευμα έφαγα μίρλα από την αγαπημένη μου Α., η οποία μπαίνει στο μπλογκ μία φορά το μήνα και διαβάζει όλες τις τελευταίες μου αναρτήσεις. Αυτό το μήνα βέβαια (όπως και τον προηγούμενο και τον προ-προηγούμενο κ.λπ.) δεν βρήκε και πολλά πράγματα να διαβάσει. Λίγα κειμενάκια κι αυτά κούτσικα. Της είπα ότι κάποια στιγμή θα επανέλθω, αλλά πού; Ξεκινάω πάλι σεμινάριο από αύριο (ο χειμώνας των σεμιναρίων ήταν αυτός, δεν προλαβαίνω να τελειώσω το ένα, ξεκινάω το επόμενο), οπότε Α. μου λυπάμαι που θα σε στενοχωρήσω... τουλάχιστον υπάρχουν 5754 σχόλια (πραγματικό νούμερο) να 'χεις να διαβάζεις. Επίσης να βρεις το κείμενο "Λευτεριά στον Κουικάρα" να το αναδημοσιεύσω να γίνει χαμός. (Η Α. είναι δημοσιογράφος και γράφει και δικά της κείμενα.)

Και μετά από τη μεγάλη αυτή εισαγωγή, ξεκινάμε. Τι κάνεις; Πώς τα πέρασες το τριήμερο; Εγώ φανταστικά, τόσο καλά είχα να περάσω χρόνια. Το ταξίδι μου ξεκίνησε ανέλπιστα καλά, κάτι η τύχη (κυρά-τύχη, εκείνο το τζόκερ που λέγαμε; στείλτο λίγο γρήγορα σε παρακαλώ, έχουμε και έξοδα), κάτι η βλακεία του κόσμου και έφυγα ντουγρού για Πάτρ(ιδ)α μια ώρα αρχίτερα την Παρασκευή (στην κυριολεξία).

Βγήκα καρναβάλι (δηλ. σε γκρουπ στην παρέλαση σε περίπτωση που δεν ξέρεις τι σημαίνει), χόρεψα, διασκέδασα, λύσσαξα, ήπια, δεν έβαλα κώλο κάτω, έφαγα το κρύο της αρκούδας (εκείνη τουλάχιστον έχει και γούνα, εγώ μόνο λίπος - τι να σου κάνει), με δυο λόγια πέρασα φα-ντα-στι-κά! Την Κυριακή ψιλοκατέρρευσα και πήγα σχετικά νωρίς για ύπνο, πράγμα που μου έδωσε το μεγάλο αβαντάζ του "ξυπνάω σε φυσιολογική κατάσταση την Καθαρά Δευτέρα και πάω να χλαπακιάσω ντολμαδάκι και να πετάξω αετό χωρίς πονοκέφαλο". 

Ωραία ήταν και τη Δευτέρα, φάγαμε πάλι κρύο γιατί είχαμε τη φαεινή ιδέα να κατέβουμε στην παραλία να τον πετάξουμε τον αετό που δεν έχει σύρματα και καλά, ευτυχώς που φορούσα εκείνο το αντιανεμικό μπουφάν που έχω για τη θαλαμηγό και κάπως την πάλεψα.

Και σήμερα γύρισα σπίτι και στην πραγματικότητα δυστυχώς, αλλά δεν πτοούμαι, ξανάρχεται τριήμερο (το οποίο και θα περάσω στο γυμναστήριο γιατί εκείνο το χταπόδι με τα μακαροτσίνια της βασιλοθείας και το πιλάφι με τις γαρίδες της βασιλομήτωρος παραήταν θανατηφόρα!)

ΥΓ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά του group 120 (και ειδικά στο γιάννη το μαύρο που τον λατρεύω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου). Ήταν όλα εκπληκτικά! Η στολή, το άρμα, το κόνσεπτ, η συμμετοχή στον κρυμμένο θησαυρό (έστω και από μακριά για μένα), το πάρτυ το Σάββατο, το κέφι και όλο αυτό το μαγικό πράγμα. Θα τα ξαναπούμε καρναβαλικώς του χρόνου!

Και γενικώς

Και μετά το μουσικοχορευτικοφωτογραφικό διάλειμμα προχωράμε με μικρές σοφίες που μου έμαθε τελευταίως η ζωή:

- Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται (το -ται με άλφα γιώτα).

- Προτού «πηδήξεις» εύκολα στην πρώτη πιθανή λύση, σκέψου λίγο παραπάνω και βρες εναλλακτικές να ‘χεις καβάτζα.

- Μην ξεκινήσεις γιόγκα αν δεν είσαι έτοιμος πνευματικά. Και αν είσαι 20 κιλά πάνω από το κανονικό.

- Φραπέ. Ξεκίνα γυμναστική και όλο σου το είναι θα ανακατευτεί. Με την καλή έννοια.

- Αναπνοές. Σημαντικό. Στην εκπνοή βάζε μέσα την κοιλιά. Ηρεμία και κοιλιακοί ταυτόχρονα.

- Η υπομονή είναι μεγάλη αρετή. Η μεγαλύτερη. Αρκεί να διοχετεύεις την ενέργειά σου αλλού για να μη σκας.

- Όπου ακούς πολλά γκομενικά, κράτα μικρό καλάθι. Συνήθως δεν συμβαίνει τίποτα. Όχι ότι σου πέφτει λόγος, αλλά δεν είναι και ωραίο να σε δουλεύουν μπροστά στα μάτια σου. Και τα αφτιά σου. Βαρετό.

- Αν είσαι πεντάχρονο λες τη Φατμαγκιούλ Φαρμαγκιούρ και όλοι γελάνε. Αλλά πού να ξέρουν οι μεγάλοι. Τόσα φαρμάγκια έχει πιει η Φαρμαγκιούρ, δεν το βλέπουν; Επίσης η χειρότερη βρισιά που σου περνάει από το μυαλό να πεις στον άλλο είναι «γκαρσόνα Δού!» και «καρΟσούργελο!» εκ του καρά-σούργελο (το μεγάλο σούργελο). Το «κυρία πιτσιρό» το έλεγες παλιότερα, τώρα μεγάλωσες.

Τραγουδάκι:

Τι νέα;

Καρναβάλι και άνοιξη. 

Και άντε μετά να έχεις μυαλό για κάτι άλλο!