Ωραιότατα

Μόλις πέρασε μια, αυτό που μπορείς να το πεις και, πολύ δύσκολη βδομάδα. Τρομερή κούραση, είχα να νιώσω έτσι από την εποχή που έκανα δεύτερη δουλειά τα απογεύματα και τα Σαββατοκύριακα και πήγαινα τις Δευτέρες στην πρωινή δουλειά πτώμα όρθιο, περιφέροντας το σαρκίο μου. Για τους μαύρους κύκλους κάτω από τα πανέμορφα, μεγάλα, μπιρμπιλωτά πράσινα μάτια μου δεν το συζητώ.

Και μετά, λοιπόν, από μια γαμωβδομάδα που έχεις κάνει τα πάντα και έχεις ακούσει τα τέρατα και έχεις δει ΤΑ γλυψίματα γιατί το καθεστώς αλλάζει και μερικοί πρέπει με κάποιο τρόπο να φανούν γιατί είναι και τεμπέληδες και βαριούνται να φανούν μέσω της δουλειάς τους (θα μου πεις και εμείς που δουλεύουμε πραγματικά τι καταφέρνουμε;), έρχεται η πολυπόθητη Παρασκευή. 

Και εκεί που πα να πεις "επιτέλους ήρθε η Παρασκευή, ουφ" εκείνη την ίδια στιγμή, κάποιος σου χτυπάει την πόρτα. "Γεια σου! Με θυμάσαι; Είμαι το Κρυολόγημα. Ήρθα να σου κάνω παρέα να περάσεις και γαμώ το Σ/Κ! Αν θες καλούμε και τον Πυρετό, δεν του είπα να έρθει γιατί δεν ήξερα αν ήθελες. Προς το παρόν έφερα μαζί μου τον Πονόλαιμο, το Βήχα και την Καταρροή." Γαμώ.

Πάω σερνόμενη προς την κουζίνα να δω αν έγινε επιτέλους εκείνη η κοτόσουπα. (όχι, δεν την αυγοκόβω!)

Και πηγαίνοντας προς τα εκεί σκέφτομαι:
- Ευτυχώς, πρόλαβα και έκανα τις pilates μου!
- Πρέπει να επανορθώσω που δεν πήγα στα γενέθλια την Τετάρτη.
- Με έχουν πεθάνει οι κοιλιακοί μου (αλλά μ' αρέσει).
- Ρε συ! Έχω κριθαράκι;
- Τελικά να βγω φέτος καρναβάλι ή μέχρι τότε θα έχω βαρεθεί; 
- Όσα χρόνια και να περάσουν ποτέ δεν θα σταματήσει να με εκπλήσσει με το πόσο ηλίθια είναι.
- Ποιο άλμπουμ του Χατζιδάκι δίνει η Κ την Κυριακή;
- Πάλι μέσα θα μείνω το σουκού. Και αυτή τη φορά δεν θα έχω επισκέψεις...
- Πόση ώρα έχω την κότα στη φωτιά;
- Εκείνος ο 333ος γιατί έφυγε;
- Πεινάω.
- Ας κάνω μια ανάρτηση.