Τόσο καιρό δε μιλάω, αλλά αν δεν τα πω κι εγώ θα σκάσω! Γι' αυτό λοιπόν, θα πω ένα πράγμα μόνο:
Monday, 25 February 2013
Thursday, 21 February 2013
Τα 11 αλλιώς
H Love addict θέλει να της πω 11 πράγματα για μένα για να με γνωρίσει καλύτερα. Έχω πει στο παρελθόν διάφορα και θα σου βάλω homework να μπεις στα αρχεία του Koueendom, κυρίως από τον Ιούνιο-Μάιο του 2012 και πίσω γιατί τότε είχα δημιουργικό οίστρο στα κείμενά μου. Τώρα, δυστυχώς για εσένα και όλο το υπόλοιπο κοινό μου, τον έχω αλλού. Διάβασε και τα πιο πρόσφατα από το καλοκαίρι και δώθε για να δεις το πριν και το μετά.
Τα 11 πράγματα θα τα πω, μάλλον τα 11 τραγούδια θα πω. Μιας και είναι επίκαιρο, θα μιλήσω για τα 11 τραγούδια της Eurovision που είναι τα πιο αγαπημένα μου και γιατί. Σημείωσε ότι το "αγαπημένο" δεν έχει να κάνει απαραίτητα με τη μουσική, αλλά με τις αναμνήσεις που μου έχει δημιουργήσει. Ξεκινάμε με χρονολογική σειρά, από το 2004 και μετά (εξαιρούνται τα δύο τελευταία που τα υπερλατρεύω και τα ακούω συνέχεια και μπήκαν με σειρά προτεραιότητας).
11. Κωνσταντινούπολη 2004 - Sakis - Shake it (Ελλάδα)
Ρουβίτσα δεν ήμουν ποτέ. Έγινα το 2004, στα 23 μου χρόνια. Μάτι που γυαλίζει, κοιλιακοί που χαμογελάνε, μπουτάρες και κρόσια.
10. Κωνσταντινούπολη 2004 - Athena - For real (Τουρκία)
Για το χορό που ρίξαμε εκείνο το βράδυ στο στέκι μετά τη Eurovision. Τα ποτήρια είχαν συντονιστεί μαζί μας και τα ποτά χοροπηδούσαν. Και τώρα πάλι που το ακούω χτυπιέμαι μόνη μου στο σπίτι. Μόνο που χοροπηδάει το σούπερ σπέσιαλ τσάι με μέλι, λεμόνι και κονιάκ που πίνω λόγω λαιμού.
9. Αθήνα 2006 - Virginie Pouchain - Il était temps (Γαλλία)
Ναι, ναι ξέρω. Άκυρο. Εκείνη τη Eurovision την είδα (μόνο - δεν την άκουσα) σε ένα άκυρο σπίτι, ενός άκυρου συμμαθητή μου απ' το σχολείο που ξαναβρεθήκαμε μετά από χρόνια (και ξαναχαθήκαμε μετά από εκείνο το βράδυ), με κάτι άκυρες τύπισσες στην παρέα που όλο το βράδυ δεν το έκλεισαν το ρημάδι. Ούτε μισό τραγούδι δεν κατάφερα να ακούσω. Σε κάποια στιγμή απομονώθηκα από το περιβάλλον, βγήκα από το σώμα μου, μπήκα μέσα στην τηλεόραση και άκουσα αυτό. Και φυσικά μου άρεσε, αφού δεν είχα ακούσει τίποτα άλλο εκείνο το βράδυ. Και ας μην ξέρω γαλλικά. Όταν τελείωσε λέω στην καλή μου τη φιλενάδα "Φιορ, σήκω. Φύγαμε." Και εκείνη στην ίδια φάση με μένα, υπέμενε το άκυρο μαρτύριο. Σηκωνόμαστε, πάμε στο φίλο να τον χαιρετήσουμε και στην πόρτα του φωνάζω "Άντε, ιλετετάν!" (εκ του Il était temps) χαιρετώντας όπως η συναδέλφισσα η Ελίζαντεθ, βασιλικά στρίβοντας την παλάμη από τον καρπό. Έκτοτε στην παρέα χαιρετιόμαστε μεταξύ μας λέγοντας Ιλετετάν (αντί για γεια ας πούμε), κουνώντας έτσι το χέρι. Για συντομία λέμε και Ιλέ!
8. Βελιγράδι 2008 - Boaz - The fire in your eyes (Ισραήλ)
Η πρώτη Eurovision που είδα με τον καλό μου. Τα 'χαμε δεν τα 'χαμε δύο βδομάδες, καταλαβαίνεις: αγκαλίτσες, αγαπούλες, the fire in your eyes and you come with me κι έτσι. Εγώ μες στον έρωτα, καταλαβαίνεις τι έπαθα όταν άκουσα αυτή τη φωνάρα. Ούτε καν πρόσεξα τα γκομενάκια από πίσω (ποιος; εγώ!). Από την επόμενη μέρα αυτό μπήκε στο mp4 μου όπου παραμένει ακόμα και σήμερα. Για κάποιο λόγο, μου αρέσει να το ακούω όταν ταξιδεύω.
Παρένθεση: (Το 2008 είχε φοβερά τραγούδια. Ή εγώ μάλλον ήμουν πολύ ερωτευμένη.)
7. Βελιγράδι 2008 - Laka - Pokusaj (Βοσνία & Ερζεγοβίνη)
Ίδια φάση με πάνω (ίδια φάση και για τα επόμενα δύο τραγούδια που ακολουθούν - μη λέμε πάλι τα ίδια). Κομματάρα στα πρώην σερβοκροάτικα, νυν βοσνιακά (ίδια με τα σέρβικα, αλλά και πάνω κάτω με τα κροάτικα), γλώσσα που λατρεύω, μουσική λίγο παιδική και λίγο φευγάτη και λίγο ονειροπόλα και λίγο ελπιδοφόρα. Παρουσίαση ό,τι να 'ναι, λεπτομέρειες. "Θα προσπαθήσω να σε φιλήσω κι εσύ θα κάνεις σαν τρελή." λέει στο ρεφρέν. Νταξ. Έρωτας.
6. Βελιγράδι 2008 - Deep Zone & Balthazar - DJ, please take me away (Βουλγαρία)
Η συμμετοχή της Βουλγαρίας που πήγε άπατη. Όταν το ακούσαμε ανεβήκαμε στο κρεββάτι και αρχίσαμε να χορεύουμε σαν τρελοί. Αυτός ο συνδυασμός ψευτορέγγε με ψευτορέιβ, μας θύμισε Prodigy που λατρεύουμε και οι δύο, από πολύ πολύ μακριά βέβαια. Στενοχώρια που δεν πέρασε στον τελικό.
5. Βελιγράδι 2008 - Dima Bilan - Believe (Ρωσία)
Μόνο και μόνο για το βιολιστή πίσω που τα δίνει όλα και χτυπιέται σαν να μην υπάρχει αύριο. Για κανέναν άλλο λόγο. Ούτε καν για τον Πλιούσενκα.
4. Μόσχα 2009 - Marko Kon & Milan Nikolic - Cipela (Σερβία)
Αυτός ο απίθανος τύπος με το "παλιό του το παπούτσι - moja stara cipela" (πρώτος στίχος) δεν τα κατάφερε να πάει τελικό. Τον έφαγε ο Σάκης! Αυτό για τον κλασικό σέρβικο ήχο και για τα ΑΠΙΘΑΝΑ 8μπιτα γραφικά που θυμίζουν μπλιμπλίκι 80ίλα.
3. Μόσχα 2009 - Alexander Rybak - Fairytale (Νορβηγία)
Για το βλέμμα του βλαμμένου και το λαμπερό χαμόγελο. Γιατί είναι αγαπουλίνι και γούτσου γούτσου. Και για το κακόμοιρο το δοξάρι που του άλλαξε τα φώτα.
2. Μπακού 2012 - Loreen - Euphoria (Σουηδία)
To 2o αγαπημένο μου τραγούδι. Από πέρυσι κάθε μέρα παίζει στο mp4. Θα μπορούσα να αφιερώσω ανάρτηση για σημειωτική ανάλυση της κίνησής της στίχο με στίχο. Θεάρα, φωνή, στήσιμο, μαλλί, στίχοι. Αγάπη, αισιοδοξία, ευτυχία, έρωτας = Ευφορία. (Και μη μου πεις τη μαλακία λογοπαίγνιο "αυτοί euphoria, εμείς εφορία", ΕΛΕΟΣ!). Επίσης, 5 Eurovision μετά, χορεύαμε το ίδιο ερωτευμένοι.
1. Φινλανδία 2007 - Marija Serifovic - Molitva (Σερβία)
Φωνάρα και τραγουδάρα και την αγαπώ. Και είχε και τα @@@ να βγει με αυτό το στήσιμο. Υπόκλιση.
Τα 11 πράγματα θα τα πω, μάλλον τα 11 τραγούδια θα πω. Μιας και είναι επίκαιρο, θα μιλήσω για τα 11 τραγούδια της Eurovision που είναι τα πιο αγαπημένα μου και γιατί. Σημείωσε ότι το "αγαπημένο" δεν έχει να κάνει απαραίτητα με τη μουσική, αλλά με τις αναμνήσεις που μου έχει δημιουργήσει. Ξεκινάμε με χρονολογική σειρά, από το 2004 και μετά (εξαιρούνται τα δύο τελευταία που τα υπερλατρεύω και τα ακούω συνέχεια και μπήκαν με σειρά προτεραιότητας).
11. Κωνσταντινούπολη 2004 - Sakis - Shake it (Ελλάδα)
Ρουβίτσα δεν ήμουν ποτέ. Έγινα το 2004, στα 23 μου χρόνια. Μάτι που γυαλίζει, κοιλιακοί που χαμογελάνε, μπουτάρες και κρόσια.
10. Κωνσταντινούπολη 2004 - Athena - For real (Τουρκία)
Για το χορό που ρίξαμε εκείνο το βράδυ στο στέκι μετά τη Eurovision. Τα ποτήρια είχαν συντονιστεί μαζί μας και τα ποτά χοροπηδούσαν. Και τώρα πάλι που το ακούω χτυπιέμαι μόνη μου στο σπίτι. Μόνο που χοροπηδάει το σούπερ σπέσιαλ τσάι με μέλι, λεμόνι και κονιάκ που πίνω λόγω λαιμού.
9. Αθήνα 2006 - Virginie Pouchain - Il était temps (Γαλλία)
Ναι, ναι ξέρω. Άκυρο. Εκείνη τη Eurovision την είδα (μόνο - δεν την άκουσα) σε ένα άκυρο σπίτι, ενός άκυρου συμμαθητή μου απ' το σχολείο που ξαναβρεθήκαμε μετά από χρόνια (και ξαναχαθήκαμε μετά από εκείνο το βράδυ), με κάτι άκυρες τύπισσες στην παρέα που όλο το βράδυ δεν το έκλεισαν το ρημάδι. Ούτε μισό τραγούδι δεν κατάφερα να ακούσω. Σε κάποια στιγμή απομονώθηκα από το περιβάλλον, βγήκα από το σώμα μου, μπήκα μέσα στην τηλεόραση και άκουσα αυτό. Και φυσικά μου άρεσε, αφού δεν είχα ακούσει τίποτα άλλο εκείνο το βράδυ. Και ας μην ξέρω γαλλικά. Όταν τελείωσε λέω στην καλή μου τη φιλενάδα "Φιορ, σήκω. Φύγαμε." Και εκείνη στην ίδια φάση με μένα, υπέμενε το άκυρο μαρτύριο. Σηκωνόμαστε, πάμε στο φίλο να τον χαιρετήσουμε και στην πόρτα του φωνάζω "Άντε, ιλετετάν!" (εκ του Il était temps) χαιρετώντας όπως η συναδέλφισσα η Ελίζαντεθ, βασιλικά στρίβοντας την παλάμη από τον καρπό. Έκτοτε στην παρέα χαιρετιόμαστε μεταξύ μας λέγοντας Ιλετετάν (αντί για γεια ας πούμε), κουνώντας έτσι το χέρι. Για συντομία λέμε και Ιλέ!
8. Βελιγράδι 2008 - Boaz - The fire in your eyes (Ισραήλ)
Η πρώτη Eurovision που είδα με τον καλό μου. Τα 'χαμε δεν τα 'χαμε δύο βδομάδες, καταλαβαίνεις: αγκαλίτσες, αγαπούλες, the fire in your eyes and you come with me κι έτσι. Εγώ μες στον έρωτα, καταλαβαίνεις τι έπαθα όταν άκουσα αυτή τη φωνάρα. Ούτε καν πρόσεξα τα γκομενάκια από πίσω (ποιος; εγώ!). Από την επόμενη μέρα αυτό μπήκε στο mp4 μου όπου παραμένει ακόμα και σήμερα. Για κάποιο λόγο, μου αρέσει να το ακούω όταν ταξιδεύω.
Παρένθεση: (Το 2008 είχε φοβερά τραγούδια. Ή εγώ μάλλον ήμουν πολύ ερωτευμένη.)
7. Βελιγράδι 2008 - Laka - Pokusaj (Βοσνία & Ερζεγοβίνη)
Ίδια φάση με πάνω (ίδια φάση και για τα επόμενα δύο τραγούδια που ακολουθούν - μη λέμε πάλι τα ίδια). Κομματάρα στα πρώην σερβοκροάτικα, νυν βοσνιακά (ίδια με τα σέρβικα, αλλά και πάνω κάτω με τα κροάτικα), γλώσσα που λατρεύω, μουσική λίγο παιδική και λίγο φευγάτη και λίγο ονειροπόλα και λίγο ελπιδοφόρα. Παρουσίαση ό,τι να 'ναι, λεπτομέρειες. "Θα προσπαθήσω να σε φιλήσω κι εσύ θα κάνεις σαν τρελή." λέει στο ρεφρέν. Νταξ. Έρωτας.
6. Βελιγράδι 2008 - Deep Zone & Balthazar - DJ, please take me away (Βουλγαρία)
Η συμμετοχή της Βουλγαρίας που πήγε άπατη. Όταν το ακούσαμε ανεβήκαμε στο κρεββάτι και αρχίσαμε να χορεύουμε σαν τρελοί. Αυτός ο συνδυασμός ψευτορέγγε με ψευτορέιβ, μας θύμισε Prodigy που λατρεύουμε και οι δύο, από πολύ πολύ μακριά βέβαια. Στενοχώρια που δεν πέρασε στον τελικό.
5. Βελιγράδι 2008 - Dima Bilan - Believe (Ρωσία)
Μόνο και μόνο για το βιολιστή πίσω που τα δίνει όλα και χτυπιέται σαν να μην υπάρχει αύριο. Για κανέναν άλλο λόγο. Ούτε καν για τον Πλιούσενκα.
4. Μόσχα 2009 - Marko Kon & Milan Nikolic - Cipela (Σερβία)
Αυτός ο απίθανος τύπος με το "παλιό του το παπούτσι - moja stara cipela" (πρώτος στίχος) δεν τα κατάφερε να πάει τελικό. Τον έφαγε ο Σάκης! Αυτό για τον κλασικό σέρβικο ήχο και για τα ΑΠΙΘΑΝΑ 8μπιτα γραφικά που θυμίζουν μπλιμπλίκι 80ίλα.
3. Μόσχα 2009 - Alexander Rybak - Fairytale (Νορβηγία)
Για το βλέμμα του βλαμμένου και το λαμπερό χαμόγελο. Γιατί είναι αγαπουλίνι και γούτσου γούτσου. Και για το κακόμοιρο το δοξάρι που του άλλαξε τα φώτα.
2. Μπακού 2012 - Loreen - Euphoria (Σουηδία)
To 2o αγαπημένο μου τραγούδι. Από πέρυσι κάθε μέρα παίζει στο mp4. Θα μπορούσα να αφιερώσω ανάρτηση για σημειωτική ανάλυση της κίνησής της στίχο με στίχο. Θεάρα, φωνή, στήσιμο, μαλλί, στίχοι. Αγάπη, αισιοδοξία, ευτυχία, έρωτας = Ευφορία. (Και μη μου πεις τη μαλακία λογοπαίγνιο "αυτοί euphoria, εμείς εφορία", ΕΛΕΟΣ!). Επίσης, 5 Eurovision μετά, χορεύαμε το ίδιο ερωτευμένοι.
1. Φινλανδία 2007 - Marija Serifovic - Molitva (Σερβία)
Φωνάρα και τραγουδάρα και την αγαπώ. Και είχε και τα @@@ να βγει με αυτό το στήσιμο. Υπόκλιση.
Bonus: Βελιγράδι 2008 - Sebastien Tellier - Divine (Γαλλία)
Γιατί ΈΤΣΙ!
Saturday, 16 February 2013
Μетеорит
Όταν ξεκίνησα να οδηγώ φοβόμουν πάρα πολύ. Υπερβολικά πολύ. Και τώρα φοβάμαι τόσο όσο χρειάζεται για να προσέχω και να μην στουκάρω πουθενά. Τότε όμως ο φόβος που ένιωθα ήταν το κάτι άλλο. Φοβόμουν μήπως χτυπήσω κανέναν ή μήπως κάνω το αυτοκίνητο ζελατίνα, αλλά κυρίως φοβόμουν ότι θα σκοτωθώ. Ήμουν τόσο υπερβολική που ένας φίλος μου με κορόιδευε και μου έλεγε "Πρόσεχε! Μην βγαίνεις από το σπίτι γιατί μπορεί να πέσει ένας μετεωρίτης πάνω στο κεφάλι σου και να σε σκοτώσει!"
Και χτες συμβαίνει αυτό:
...
Και χτες συμβαίνει αυτό:
 |
| via |
...
Thursday, 14 February 2013
Friday, 8 February 2013
Ωραιότατα
Μόλις πέρασε μια, αυτό που μπορείς να το πεις και, πολύ δύσκολη βδομάδα. Τρομερή κούραση, είχα να νιώσω έτσι από την εποχή που έκανα δεύτερη δουλειά τα απογεύματα και τα Σαββατοκύριακα και πήγαινα τις Δευτέρες στην πρωινή δουλειά πτώμα όρθιο, περιφέροντας το σαρκίο μου. Για τους μαύρους κύκλους κάτω από τα πανέμορφα, μεγάλα, μπιρμπιλωτά πράσινα μάτια μου δεν το συζητώ.
Και μετά, λοιπόν, από μια γαμωβδομάδα που έχεις κάνει τα πάντα και έχεις ακούσει τα τέρατα και έχεις δει ΤΑ γλυψίματα γιατί το καθεστώς αλλάζει και μερικοί πρέπει με κάποιο τρόπο να φανούν γιατί είναι και τεμπέληδες και βαριούνται να φανούν μέσω της δουλειάς τους (θα μου πεις και εμείς που δουλεύουμε πραγματικά τι καταφέρνουμε;), έρχεται η πολυπόθητη Παρασκευή.
Και εκεί που πα να πεις "επιτέλους ήρθε η Παρασκευή, ουφ" εκείνη την ίδια στιγμή, κάποιος σου χτυπάει την πόρτα. "Γεια σου! Με θυμάσαι; Είμαι το Κρυολόγημα. Ήρθα να σου κάνω παρέα να περάσεις και γαμώ το Σ/Κ! Αν θες καλούμε και τον Πυρετό, δεν του είπα να έρθει γιατί δεν ήξερα αν ήθελες. Προς το παρόν έφερα μαζί μου τον Πονόλαιμο, το Βήχα και την Καταρροή." Γαμώ.
Πάω σερνόμενη προς την κουζίνα να δω αν έγινε επιτέλους εκείνη η κοτόσουπα. (όχι, δεν την αυγοκόβω!)
Και πηγαίνοντας προς τα εκεί σκέφτομαι:
- Ευτυχώς, πρόλαβα και έκανα τις pilates μου!
- Πρέπει να επανορθώσω που δεν πήγα στα γενέθλια την Τετάρτη.
- Με έχουν πεθάνει οι κοιλιακοί μου (αλλά μ' αρέσει).
- Ρε συ! Έχω κριθαράκι;
- Τελικά να βγω φέτος καρναβάλι ή μέχρι τότε θα έχω βαρεθεί;
- Όσα χρόνια και να περάσουν ποτέ δεν θα σταματήσει να με εκπλήσσει με το πόσο ηλίθια είναι.
- Ποιο άλμπουμ του Χατζιδάκι δίνει η Κ την Κυριακή;
- Πάλι μέσα θα μείνω το σουκού. Και αυτή τη φορά δεν θα έχω επισκέψεις...
- Πόση ώρα έχω την κότα στη φωτιά;
- Εκείνος ο 333ος γιατί έφυγε;
- Πεινάω.
- Ας κάνω μια ανάρτηση.
Tuesday, 5 February 2013
Πάθη
Το κορίτσι που διαβάζει είναι εκείνο που
- θα ήθελε να ζει σε κόσμους φανταστικούς
- κάθεται με τις ώρες και να συζητά με τους φίλους για συγγραφείς και ποιητές
- δεν διαβάζει ποτέ στο μετρό γιατί αποσπάται και δεν θυμάται τι διάβασε και αυτό την εκνευρίζει
- ό,τι και να λες, δεν γνωρίζει την πλοκή, αλλιώς δεν θα διάβαζε
- περνάει ώρες ατελείωτες στο βιβλιοπωλείο
- γελάει δυνατά όταν τη ρωτάνε αν διαβάζει άρλεκιν, ενώ κρατάει ένα penguin classic
- τα ράφια της βιβλιοθήκης της κάθε τόσο καταρρέουν από το βάρος
- χρειάζεται άλλες δύο βιβλιοθήκες τουλάχιστον
- καθυστερεί και καλά φτιάχνοντας καφέδες στην κουζίνα, ενώ στην πραγματικότητα κρυφοκοιτάει χαμογελώντας τους καλεσμένους της που στραβολαιμιάζουν προσπαθώντας να διαβάσουν τις ράχες των βιβλίων
- χαίρεται όταν της λένε "έλα ρε! έχεις (διαβάσει) κι αυτό;"
- κλείνουν τα μάτια της, αλλά αρνείται να σταματήσει αν δεν τελειώσει το κεφάλαιο
- σημειώνει την ημερομηνία και τον τόπο αγοράς του βιβλίου
- τη ρωτούν τι βιβλίο να κάνουν δώρο σε άλλους και πέφτει πάντα μέσα
- τελικά δεν εγκλωβίζεται στα βιβλία ούτε αφήνει τη ζωή της να περάσει ζώντας την από μακριά, υποκρινόμενη την ηρωίδα ενός βιβλίου. Η ζωή είναι εκεί έξω!
- θα ήθελε να ζει σε κόσμους φανταστικούς
- κάθεται με τις ώρες και να συζητά με τους φίλους για συγγραφείς και ποιητές
- δεν διαβάζει ποτέ στο μετρό γιατί αποσπάται και δεν θυμάται τι διάβασε και αυτό την εκνευρίζει
- ό,τι και να λες, δεν γνωρίζει την πλοκή, αλλιώς δεν θα διάβαζε
- περνάει ώρες ατελείωτες στο βιβλιοπωλείο
- γελάει δυνατά όταν τη ρωτάνε αν διαβάζει άρλεκιν, ενώ κρατάει ένα penguin classic
- τα ράφια της βιβλιοθήκης της κάθε τόσο καταρρέουν από το βάρος
- χρειάζεται άλλες δύο βιβλιοθήκες τουλάχιστον
- καθυστερεί και καλά φτιάχνοντας καφέδες στην κουζίνα, ενώ στην πραγματικότητα κρυφοκοιτάει χαμογελώντας τους καλεσμένους της που στραβολαιμιάζουν προσπαθώντας να διαβάσουν τις ράχες των βιβλίων
- χαίρεται όταν της λένε "έλα ρε! έχεις (διαβάσει) κι αυτό;"
- κλείνουν τα μάτια της, αλλά αρνείται να σταματήσει αν δεν τελειώσει το κεφάλαιο
- σημειώνει την ημερομηνία και τον τόπο αγοράς του βιβλίου
- τη ρωτούν τι βιβλίο να κάνουν δώρο σε άλλους και πέφτει πάντα μέσα
- τελικά δεν εγκλωβίζεται στα βιβλία ούτε αφήνει τη ζωή της να περάσει ζώντας την από μακριά, υποκρινόμενη την ηρωίδα ενός βιβλίου. Η ζωή είναι εκεί έξω!
 |
| via |
Subscribe to:
Posts (Atom)