Γράμμα σε ένα παραμελημένο μπλογκ

Αγαπημένο μου μπλογκ

Από το πολύ αγαπόνιο που έχει πέσει τελευταία σε έχω αφήσει και σένα στη μοίρα σου, σε αυτή τη λαμπρή μοίρα που σου έτυχε να έχεις εμένα ιδιοκτήτρια.

Δε θινγκ ιζ (σόρρυ ή μάλλον όχι σόρρυ για το αγγλικό αφού ξέρεις πόσο πολύ μου αρέσει - και το ελληνικό μου αρέσει για να προλάβω τους έξυπνους) ότι βαρέθηκα ρε μπλογκ. Δεν βρίσκω κανένα ενθουσιασμό στο να κάθομαι να σου γράφω όπως παλιά που ό,τι συνέβαινε ήθελα να το μοιραστώ. Μάλλον γιατί συμβαίνουν διάφορα, τα οποία προτιμώ να τα ζω παρά να τα γράφω. Ή μάλλον γιατί πρέπει να κάθομαι όταν γράφω και από το πολύ το καθισιό έχει ξεχειλώσει ο θεσπέσιος κ.. μου. Και βαρέθηκα να κάθομαι, ήρθε η ώρα να σηκωθώ.

Σε αγαπώ πολύ όμως γιατί είσαι δημιούργημα δικό μου και σε σκέφτομαι πάντα. Θα επανέλθω.