Α στα κομμάτια

Και ξαφνικά λες και άνοιξε ο ασκός της γκαντεμιάς και έπεσε όλος πάνω μου μετά το ατύχημα. Τι κάηκε το πισί μου ενώ ετοιμαζόμουν να δώσω κάτι εξετάσεις και το χρειαζόμουν για να κάνω προετοιμασία, τι αρρώστησα και ήμουν οφφ και πήγα να δώσω εξετάσεις μες στο κρύο με πυρετούς, τι την ώρα που έδινα (και όχι επειδή ήμουν μπροστά, αλλά τα πήγαινα πάρα πολύ καλά) κόλλησε το σύμπαν (διεξάγονταν online) και αναβλήθηκαν για μετά τα Χριστούγεννα, τι κάποια στιγμή μες στη βδομάδα έπρεπε να είμαι σε δύο μέρη ταυτόχρονα γιατί δεν γινόταν αλλιώς (το ένα από αυτά ήταν μια κηδεία), ε άι στα κομμάτια πια! Ξουτ ξουτ από εδώ κακιά ενέργεια! Ξουτ!

Δεν θα έρθει η Πέμπτη; Τα κλείνω όλα και φεύγω a Patrasso για 12 μέρες να ησυχάσει το κεφάλι μου [και να γεμίσει από τις τσιρίδες της 5χρονης ανηψιάς μου που θα την έχω σπίτι και θα παίζουμε όλη μέρα και θα μου λέει και τις ατάκες της από το θεατρικό που ανεβάζουν στο νηπιαγωγείο για τη χριστουγεννιάτικη γιορτή, όπου κάνει ένα γατί (;) και μου φωνάζει κάθε μέρα στο τηλέφωνο "Αρχιμηνιάρ κι αρχιχρονιάρ, ψηλή μου δέντρο-νιαρ νιαρ νιαρ"!] Αμέ!

Ακολουθεί φωτό από γιορτινή Πάτρα. Και μετά μου λες για Βιέννες και Ροβανιέμια!

via

Update: Είναι Κυριακή βράδυ, 16/12/2012 και μόλις τελείωσα το μάζεμα της πλημμύρας από όλο το σπίτι που προξένησε το μόλις χαλασμένο πλυντήριο. Α!  Και ξέχασα να σου πω: Χτες το ψυγείο αποφάσισε να κάνει μόνο του απόψυξη και είχαμε και saturday night flood στο σπίτι. Δεν μπορούσα να τη φάω μόνο το Σάββατο, έπρεπε να γίνει ΚΑΙ την Κυριακή!