Tuesday, 27 November 2012

Μήνυμα προσωπικό

Γιαγιά μου, γιαγιά μου, που δεν είσαι γιαγιά, αλλά είσαι η γιαγιά που θα ήθελα πάντα να έχω. Η γιαγιά που φοράει τα γυαλιά της χαμηλά στη μύτη και κάθεται στην καρεκλίτσα με όλα τα σκασμένα γύρω της και τους λέει παραμύθια. Και είναι αυτές οι μοναδικές φορές που κάθονται όλα τα διαόλια ήσυχα και κρέμονται από τις λέξεις σου.

Τις λέξεις που τρέχουν σα νερό στις λευκές σελίδες του λευκού βιβλίου με την ξύλινη προβλήτα και την καφέ βαλίτσα. Τις λέξεις για το νησί και το καλοκαίρι. Για τους Αυγούστους.

Ήμουν τελευταία - επίτηδες - στην ουρά που ποτέ δεν τέλειωνε. Σε πλησίασα, σου είπα "Γιαγιά μου, σ' αγαπώ" και σ' αγκάλιασα κι εσύ έμεινες να με κοιτάς με ένα ερωτηματικό στο βλέμμα και μετά σου είπα ποια είμαι. Και η φάτσα ξαφνικά άλλαξε και μου χάρισες το πιο λαμπερό σου χαμόγελο και την πιο μεγάλη αγκαλιά. Και αυτή τη φάτσα δεν θα την ξεχάσω ποτέ.

Κάτι μου έγραψες στην πρώτη σελίδα, το διάβασα μετά στο μετρό και έμεινα άφωνη. Κάτι που θα το κρατήσω για μένα. Σ' ευχαριστώ.

33 comments:

  1. είναι πραγματικά γλυκύτατη :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Το υποψιαζόμουν, αλλά σ' αυτή την περίπτωση η πραγματικότητα ξεπερνά κάθε φαντασία!

      Delete
  2. πολύ όμορφη στιγμή Κουήν μου... είσαι τυχερή... απ' ότι είδα... υπέροχη η καλή μας η γιαγιά!!!
    Καλή επιτυχία στο βιβλίο της!!

    ReplyDelete
  3. Αγάπη ΜΟΥ!!!Ένοιωσα τόση χαρά στο αγκάλιασμα!
    Απορώ πώς με ανέχονται τα νιάτα!
    Σας λατρεύωωωωωωωωωωωω!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αφού είσαι θεά!!!!

      Delete
    2. Τα νιάτα τα δικά σου εννοείς!

      Delete
  4. Αααα τωρα κατάλαβα γιατί περίμενες συνεχώς να αδειασει ταχαμου η ουρα!!!!! Πονηρουλα!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Θέλω αποκλειστικότητα, τι να κάνω;

      Delete
  5. Αυτό είναι χειρότερο από το μαρτύριο της σταγόνας. Να γυρνώ στην μπλοκογειτονιά και να διαβάζω για αυτή την βραδιά και φυσικά ΤΗΝ πρωταγωνίστρια της μπλοκοζωής μας :-)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Για εσάς που είστε μακριά το κάναμε αυτό να ξέρεις. Ρεπορτάζ λέγεται :) :) :)

      Delete
  6. To παραμύθι χωρίς όνομα όμως δεν τόχεις διαβάσει !
    Μεγαλειωτάτη.
    την αντρέσα της μανούλας α Πατράσο, περικαλώ, λέμε !

    μερσί
    φιλί

    ReplyDelete
    Replies
    1. Το διάβασα στα 8 μου, αλλά ευκαιρία να το πάρω στην ανηψιά μου μόλις μάθει να διαβάζει να κάνω μια επανάληψη.

      Delete
  7. Καλέ θα με πάρουν τα ζουμιά, σταματήστε ...
    Τα φιλιά μου μεγαλειοτάτη

    ReplyDelete
  8. Δυστυχώς είμαι πολύ μακριά και ήταν αδύνατον να παραβρεθώ...αλλά χαίρομαι με όσα διαβάζω..με συγκίνησες πολύ!!

    ReplyDelete
  9. οι μεγάλες γυναίκες ήρεμες πλέον είναι θεές... μικρότερες με τον ανταγωνισμό .... πρόβλημα

    ReplyDelete
    Replies
    1. Δεν είναι θέμα ηλικίας, είναι θέμα χαρακτήρα.

      Delete
  10. Εγώ δεν μπλέκομαι στα προσωπικά των άλλων, α όλα κι όλα!
    Φεύγω. Γεια.

    ReplyDelete
  11. Εγώ θα μείνω με τη ζήλεια που δεν ήμουν εκεί...
    Πάντως η Αντιγόνη είναι σίγουρα η γιαγιά που θα θέλαμε να χουμε όλοι!
    Οχι πως είναι σα γιαγιά!!!!
    Κούκλα είναι, μου είπε ένα πουλάκι.
    Τα σέβη μου Μεγαλειοτάτη:))

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σωστά σου τα είπε το πουλάκι, αλήθεια είναι :)

      Delete
  12. έλα πέστο!!!!!! αφού τα όμορφα πρέπει να μοιράζονται...να απλώνονται...να κατακλύζουν τον κόσμο!!!!σε έπεισα; αν όχι δεν πειράζει...το κάνει αυτή για μας!!!!!!!απλώνει την ομορφιά...

    Φιλια κουμπαρούλα μου χάρηκα που σε είδα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σιγά μην το πω! :p

      Κι εγώ χάρηκα πολύ που σε ξαναείδα, ελπίζω να είχες μια καλή επιστροφή :)

      Delete
  13. Τι έγινε βρε παιδιά;
    Όποια μπλογκοπόρτα και να χτυπήσω βλέπω την Γιαγιά Αντιγόνη.
    Κάτι ωραίο συμβαίνει με αυτήν την γλυκιά γυναίκα.
    Κατάφερε και αγαπήθηκε από μικρούς και μεγάλους.

    ReplyDelete
  14. Ακράτ, οι μεγάλες γυναίκες, δεν πηδιούνται αγάπη μου, εχουν περάσει σε άλλη σφαίρα. οι νέες, όσο νάναι, αλλού τόχουν το μυαλό!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ορμόνες, Ζουζούνα μου, ορμόνες! :D :D :D

      Delete
  15. Μα πραγματικά έχω αρχίσει να ζηλεύω που δεν ήμουν εκεί!
    Με πείσατε λοιπόν, όλοι μαζί πως αυτές τις γιορτές θα ταξιδέψω σε 'Αύγουστους'... :-)

    ReplyDelete
  16. Τι όμορφο! Πόσο θα 'θελα να είχα βρεθεί μαζί σας...

    ReplyDelete