Λύσεις υπάρχουν

Είσαι ήδη άνεργος ή έχουν μαζευτεί σύννεφα στη σχέση σου με την εργοδοσία και βλέπεις τη μούντζα να 'ρχεται; Ανησυχείς για το πώς θα πληρώσεις το νοίκι σου και σκέφτεσαι με μια αίσθηση I-don't-want-to-live-on-this-planet-anymore την ώρα που μετά από 10-15 χρόνια που ζεις μόνος σου θα μαζέψεις τα πραγματάκια σου και θα γυρίσεις στο πατρικό σου; Μην απογοητεύεσαι. Βγες από τα στενά όρια της κοινωνίας και του μυαλού σου που επιτάσσουν να κάνεις επάγγελμα το αντικείμενο που σπούδασες (μα πόσοι μαρκετίστες χρειάζονται σε αυτό τον κόσμο πια; π.χ.λέω τώρα) και άνοιξε τα φτερά σου!

Και επειδή είμαι αλτρουίστρια και δεν θα ζητήσω πνευματικά δικαιώματα, πάρε μερικές έξω-από-το-κουτί ιδέες:

Εάν είσαι τροφαντός/ή και σου αρέσει το καλαμπούρι και η γελοιότητα, βρες ένα ταίρι (επαγγελματικό ή/και ό,τι άλλο προκύψει), ξέχνα την αποτρίχωση (έτσι κι αλλιώς μαρτύριο είναι),  βάλε μια τούλινη ροζ φούστα μπαλαρίνας και πάρε σβάρνα όλα τα πανηγύρια. Το ταίρι θα βαράει το ντέφι (αν ξέρει και κανά όργανο ακόμα καλύτερα) και εσύ θα χορεύεις. Σε περίπτωση που ξαναπάτε στο ίδιο πανηγύρι, αλλάξτε ρόλους. Είναι πολύ βαρετό για το θεατή, αλλά και για σας να κάνετε πάντα το ίδιο.

Εάν πάλι βαριέσαι το γυρολόι και την ύπαιθρο και θες να παραμείνεις στην comfort zone σου κάνε αυτό στο οποίο κάθε Έλληνας έχει ταλέντο. Πες κι εσύ το μακρύ σου και το κοντό σου έναντι αμοιβής. Δοκίμασε σαμπουάν, αρώματα, γάλατα, γιαούρτια (τζαμπουίτα - επιπλέον όφελος), πες ποια συσκευασία σου αρέσει περισσότερο, αυτή με τη ροζ ή εκείνη με την πράσινη αγελάδα, το παιδάκι με το γαλάζιο ή το πράσινο μάτι κ.ο.κ. Κοινώς γίνε μέλος ενός focus group. Υπάρχουν εταιρίες ερευνών που έχουν πελάτες άλλες εταιρίες λιανικής και μη και καλούν κόσμο-απλούς καταναλωτές να δοκιμάσουν προϊόντα, συσκευασίες, ιδέες, νέα κόνσεπτ και να πουν τη γνώμη τους. Έχουν και ένα τζάμι-καθρέφτη όπως στα ανακριτικά και εκπρόσωποι της εταιρίας είναι από πίσω και παρακολουθούν, αλλά αυτό το ξέρεις. Έχεις και το στοιχείο της έκπληξης γιατί στο τέλος σου αποκαλύπτουν ποια εταιρία κρύβεται από πίσω. Όπως και να 'χει έχεις τη δυνατότητα, αν έχεις άχτι ένα κλάδο π.χ. τράπεζες να αρχίζεις να χώνεις γενικώς και έτσι να ξεδίνεις. Προσοχή όμως: αν παραείσαι ευέξαπτος καλύτερα κάτσε σπίτι σου γιατί δεν περνάνε νταηλίκια εκεί. Πολιτισμένα πράγματα.

Κάνε επάγγελμα το ταλέντο σου! Φτιάξε έπιπλα ή κοσμήματα και ζμπρώξε τα σε διάσημους τζάμπα μέχρι να σε μάθει ο κόσμος και μετά χρέωνε κατά το δοκούν, γράψε βιβλία (επιτυχημένα τύπου Χάρρυ Πόττερ-όχι μαλακίες), πήγαινε με ψώνια για ψώνια και πες τους τι να αγοράσουν (αν το 'χεις με τη μόδα), κάνε εναλλακτικές παραστάσεις (π.χ. χόρεψε σύγχρονο με μουσική υπόκρουση συρτάκι). Κάνε την ανατροπή!

Άλλαξε τα στερεότυπα. Αν είσαι γυναίκα μάθε ένα αμιγώς αντρικό επάγγελμα (π.χ. μηχανολόγος σε συνεργείο αυτοκινήτων) και αντίστοιχα αν είσαι άνδρας κάνε ένα επάγγελμα που θεωρείται κατά κανόνα γυναικείο (π.χ. βρεφονηπιοκόμος). Μπορεί να συναντήσεις δυσκολίες αρχικά (γυναίκα να μου φτιάχνει το αμάξι;;; δε σφάξανε! / άντρας να μου κρατάει το μωρό;), αλλά όταν αποδείξεις την αξία σου θα σε παρακαλάνε να κάνεις τη δουλειά. Και τότε χτυπάς τρελές αμοιβές.

Μην το βάζεις κάτω λοιπόν! Για όλα τα προβλήματα υπάρχει λύση. Άρχισε να κατεβάζεις ιδέες, όσο τρελές και αν είναι. Και να θυμάσαι: Σύμφωνα με στατιστικές, στις 1000 ιδέες οι 10 είναι εφαρμόσιμες και την 1 θα υλοποιήσεις στο τέλος. Ξεκίνα από τώρα και μην απογοητεύεσαι.

No me gusta

Η εΜ μου έδωσε πάσα και την παίρνω ευχαρίστως.

Τι δεν μου αρέσει:

1. να με μπερδεύουν/παιρνάνε με/για άλλους. Η Koueen είμαι γκαντέμιτ!
2. αυτή η @#&^$# που τρώω στη μάπα κάθε εργάσιμη τα τελευταία 5 χρόνια της ζωής μου. Μπορεί και να πάει νανα νανα.
3. να βρωμάω τσιγάρο το βράδυ που επιστρέφω σπίτι μετά από έξοδο και ειδικά τα μαλλιά μου.
4. το τρίπτυχο βλακεία-μιζέρια-κατινιά. Το 'χω πει 100 φορές και θα το ξαναπώ άλλες τόσες.
5. οι άνθρωποι που μιλάνε συνέχεια για τον (τέλειο) εαυτό τους. Αχ πόσο βαριέμαι.
6. οι άνθρωποι που διαστρεβλώνουν γεγονότα για να βγουν από πάνω - κοινώς οι κακόβουλοι ψέυτες - που μπορούν να σου καταστρέψουν την υπόληψη για την πλάκα τους. Φέρτε το πριόνιιιιιιιιιι.
7. η αναμονή όταν ξέρεις ότι πρόκειται να συμβεί κάτι αλλά δεν ξέρεις τι.

Φιλί και καρδούλα

Σου 'χω πει πόσο αγαπώ τις φιλενάδες μου; Εκείνες που είμαστε μαζί από το σχολείο και είτε κάνουμε να βρεθούμε δύο μέρες είτε δύο μήνες ή τρία χρόνια είναι σαν να μη χωρίσαμε ποτέ; Εκείνες που βριζόμαστε, γελάμε, λέμε ό,τι μαλακία μας κατέβει στο κεφάλι και είναι σαν να λέμε/κάνουμε το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο; Εκείνες που παντρεύονται και κάνουν παιδιά και είναι ο Νο1 λόγος για να γκρινιάζει η μάνα μου και τις άλλες που είναι ρεμάλια σαν κι εμένα και δουλεύουν όλη μέρα και δεν λεν να νοικοκυρευτούν; Ε, τις αγαπώ πάρα πολύ όλες τους. Ειδικά εκείνη που θέλει να το παίζει γκατζετάκιας, ενώ στην πραγματικότητα είναι άσχετη.

Και εξηγώ: Όταν είσαι μια πολυάσχολη επαγγελματίας που δεν προλαβαίνεις ούτε να κλάψεις, αλλά ταυτόχρονα θέλεις άνεση, φινέτσα και να φαίνεσαι και στον πελάτη ότι δεν είσαι ό,τι κι ό,τι τι κάνεις; Αγοράζεις άιφον. [Και βρίζεις και μας με τα ποταπά μας γκάλαξυ, τα παλιομπρίκια με το αντρόιντ που δεν σου λένε πόσο τοις εκατό μπαταρία έχεις (μάντεψε, κατέβασα εφαρμογή και τώρα ξέρω!).]

Και που το αγόρασες τι κατάλαβες;
1. Δεν ξέρεις πώς μπαίνει αναφορά παράδοσης μηνυμάτων [και ρωτάς εμένα που έχω μπρίκι αντρόιντ και δεν ξέρω (ή δεν θέλω να σου πω, χιχιχι)]
2. Αφήνεις όλη μέρα το 3τζι ανοιχτό και πέφτουν τα μεγκαμπάιτ βροχή -σημειωτέον: βαριέσαι να δεις πόσα δωρεάν μβ έχεις από τον πάροχο και πληρώνεις κερατιάτικο γιατί τα ξεπερνάς, ενώ έχεις και wifi.
3. Ανακαλύπτεις το ίνσταγκραμ και πρήζεις τη φιλενάδα σου να κάτσει να τη βγάλεις καλλιτεχνικές φωτό (ευτυχώς που έχω φωτογένεια και με τρεις λήψεις καθάρισα).
4. Στο facebook δεν σε αφήνει να κάνεις ταγκ.
5. Με δυσκολία καταφέρνεις να κάνεις ένα σέαρ στο φορσκουέαρ κι ας είναι μπροστά σου το κουμπί.

Ένα πλάκωμα έχω στο στήθος. Αρκετά σε εξέθεσα και κάπου εδώ θα σταματήσω.

Σ' αγαπώ, φίλη!

Φιλί :* και καρδούλα <3

Please be

Περίεργος μήνας ο φετινός Οκτώβρης. Εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα. Για καλό, για κακό, θα δείξει. Κάποιοι ακόμα κοσμάρα, τώρα και για πάντα. Κι είμαστε ακόμα στην αρχή. Ας είναι.

Χτες το βράδυ πάντως γέλασα πάρα πολύ. Με καταστάσεις, με ανθρώπους, με αστεία. Μόνο που δεν κατάλαβα αν ήταν πραγματικό ή νευρικό.

Προς το παρόν πάω για ύπνο. Χρειάζεται δύναμη, σωματική και πνευματική. Και ψυχική. Καληνύχτα. Από αύριο τα σπουδαία.

via

Έχουμε και τα τυχερά μας

Κάθε εταιρία (και όχι μόνο, αλλά γι' αυτό θέλω να μιλήσω τώρα) έχει τους γυμνοσάλιαγκές της. Εκείνους τους γλοιώδεις τύπους που την πέφτουν σε ό,τι θηλυκό περάσει από μπροστά τους, απροκάλυπτα, κοιτώντας το βαθιά στα μάτια. Όχι στα γνωστά μάτια. Στα άλλα, εκείνα κάτω από το λαιμό. Δεν πα να 'ναι η άλλη αδύνατη, χοντρή, ψηλή, κοντή, ξανθιά, μελαχρινή, γαλαζοπρασινοκαφετοπορτοκαλομάτα, πιπίνι ή μεσόκοπη αυτοί εκεί! Δεν τους πτοεί τίποτα.

Συνήθως αυτοί οι τύποι είναι εκείνοι που τρώνε την μεγαλύτερη παντόφλα στο σπίτι από τη γυναίκα και ξεσπάνε με αυτό τον τρόπο τα μανάρια μου. Φάτε μάτια ψάρια μόνο δηλαδή για σπάσιμο, αλλά από τηγανίτα τίποτα. Μηδέν. (Και μεταξύ μας ευτυχώς!)

Έτσι είχαμε κι εμείς τον κύριο Σ. Τον είχαμε γιατί αποφάσισε να μας κάνει τη χάρη και να πάρει σύνταξη. Το τι είχε πει το στόμα του δεν περιγράφεται. Έπρεπε να τα σημειώνω αυτά που έλεγε, θα έγραφα τουλάχιστον 128 αναρτήσεις (αλλά τότε δεν θα ήταν δικό μου το μπλογκ, δικό του θα ήταν). Μας έβγαζε και παρατσούκλια. Η καθεμιά είχε το δικό της. Εγώ, ας 'ούμε (άλλη αγαπημένη τους λέξη, ναι λέξη, προφέρεται μονοκόματα) ήμουν ο ροζ πάνθηρας. Και γιατί είχα το μάτι το πράσινο το έξυπνο το γατίσιο και γιατί για μια περίοδο φορούσα μόνο φούξια (πουλόβερ, πουκάμισα, μπλούζες κ.λπ.).

Σήμερα πέρασε το αγόρι να μας δει γιατί μας πεθύμησε. Και, όχι να το περηφανευτώ, αλλά σε μένα εστίασε λίγο παραπάνω. Είναι που του αρέσουν οι ζουμπουρλούδες, τα "μεγάλα κυβικά" όπως ο ίδιος μου είχε πει μια φορά που κόντεψα να τον διαολοστείλω. Φαίνεται λοιπόν ότι εμένα με πεθύμησε λίγο παραπάνω. Αφού μου άρπαξε το χέρι (και καλά χειραψία), με φίλησε ματς μουτς, με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω (εστιάζοντας εννοείται στα "μάτια" - και φορούσα και μπλούζα χωρίς ντεκολτέ) και είπε με νόημα (χωρίς να μου αφήνει το χέρι ενώ εγώ προσπαθούσα να το τραβήξω) "μμμμ, αδυνάτισες!" Πήγα να του πω "είδες τι κάνει η ζούμπα;", αλλά άντε να εξηγώ τι είναι ζούμπα. Αντ' αυτού, κούνησα το κεφάλι μου και είπα: "Καλέ τι λέτε; Αν είχα τώρα ελεύθερο το δεξί μου χέρι, θα έκανα το σταυρό μου!" (Δεν θα πω ότι έπεσαν όλοι κάτω από τα γέλια γιατί, όπως ξέρεις, δε μου αρέσει να περιαυτολογώ, αλλά έγινε μεγάλος χαμός. Το χέρι όμως δεν μου το άφησε παρόλα αυτά.)

Χάρηκε κι αυτός και συνέχισε. "Καλά είσαι εκεί όμως, μην πέσεις άλλο. Αφού ξέρεις εμένα ποιες γυναίκες μ' αρέσουν. " Συνέχισα κι εγώ "Αυτό θα πει να είσαι ο σωστός ο άντρας!" Αφού κορδώθηκε και εγώ πήγα τουαλέτα (είναι που κατουρήθηκα απ' τη συγκίνηση), πήγε να χαιρετήσει την από πάνω μου, η οποία είναι διπλάσια από μένα, αλλά εκείνη δεν τη φίλησε. Δεν κατάλαβα γιατί. Μάλλον δεν του άρεσε το μαλλί της!