Τ' απαίσιο*

Το λεωφορείο είναι το μέσο μεταφοράς που σιχαίνομαι. Το σιχαίνομαι σου λέω, δεν μπορώ ούτε να τα βλέπω στο δρόμο. Φταίει που στην εφηβεία μου το έπαιρνα 4 φορές τη μέρα σπίτι - κέντρο / κέντρο - σπίτι. Θα μου πεις σιγά. Θα σου πω σιγά να πεις αν ζεις κοντά στο Πανεπιστήμιο των Πατρών που περνάνε κάτι λεωφορεία - καβουρντιστήρια με σαρδελοποιημένους φοιτητές που δεν σταματάνε γιατί είναι ασφυκτικά γεμάτα και πρέπει να περάσουν 4-5 για να καταφέρεις να μπεις aka κολλήσεις στο τζάμι.

Ήταν τόσο μεγάλη τραυματική εμπειρία αυτή για μένα που όταν πέρασα Θεσ/νίκη βρήκα ένα σπίτι κοντά στο παν/μιο για να πηγαίνω στη σχολή με τα πόδια. Και όταν μετακόμισα Αθήνα βρήκα ένα σπίτι δίπλα στο μετρό.

Σήμερα όμως αναγκαστικά μπήκα σε λεωφορείο μετά από δεκάδες χιλιάδες χρόνια και παρατηρώντας σε όλη τη διαδρομή τι συμβαίνει άρχισαν να μου δημιουργούνται απορίες:

- Πού πάνε όλοι αυτοί οι παππούδες και οι γιαγιάδες; (οι οποίοι φαίνονται να μην μπορούν καν να περπατήσουν και να βαρυγκομάνε, αλλά ανεβαίνουν στο λεωφορείο με τη ζωντάνια ενός 15χρονου)

- Γιατί είναι τόσοι πολλοί; (Μιλάμε για αναλογία 8 προς 1)

- Γιατί κανείς επιβάτης δεν πλένεται; (με εξαίρεση κανά δυο άτομα - το ένα από αυτά εγώ)

- Γιατί - ακόμα και όταν έχει χώρο - πρέπει να έρθει ο άλλος να κολλήσει πάνω σου και να σε κάνει χαλκομανία στο παράθυρο και αν δείχνεις ότι δυσανασχετείς κιόλας σου βάζει φωνές; (τύπου: Και πού να πάω, βλέπεις να έχει χώρο; ΝΑΙ είναι η απάντηση. Για ένα βήμα μπροστά ΈΧΕΙ χώρο.)

- Γιατί ο οδηγός μόλις δει ότι σπάει λίγο η κίνηση πρέπει να αρχίσει να τρέχει του σκοτωμού με αποτέλεσμα να φρενάρει απότομα και να χορεύουμε όλοι το χορό του Ζαλόγγου; (δηλ. πάμε όλοι μαζί μπροστά, πέφτουν οι μπροστινοί και ακολουθούν οι από πίσω τους.)

Και το ερώτημα που με βασανίζει και στο μετρό: Γ
- ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΣΑΝ ΛΥΣΣΑΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΑΝΕΒΟΥΝ ΠΡΙΝ ΚΑΝ ΚΑΤΕΒΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΙ; Δηλαδή τόσο δύσκολο είναι να καταλάβουν ότι είναι πιο εύκολο και βολικό για όλους ΠΡΩΤΑ να κατέβουν αυτοί που είναι μέσα και ΜΕΤΑ να ανέβουν όσοι είναι απέξω;



Όχι, δηλαδή πες μου: Είμαι περίεργη;

*"Ακριβό μου διθέσιο, καλό μου αμάξι, που περνάς απ' τ' απαίσιο ξυστάααα."
Το 'πιασες; Τ' απαίσιο είναι το λεωφορείο! Α, καλό εεεεεε;;;; (Μα πόσο χιούμορ έχω επιτέλους!)