Συγγνώμη, παππού

Τα 'μαθες τα νέα, παππού; Τζάμπα ανέβηκες τότε στην Πίνδο. Τζάμπα άφησες τη γιαγιά με ένα μωρό στην αγκαλιά και έτρεξες στην Αλβανία να σώσεις την πατρίδα. Τζάμπα τα κρυοπαγήματα, και τι έγινε που έχυνες δάκρυα βλέποντας τον διπλανό σου να σκοτώνεται ενώ εσύ έτρεχες μπροστά και φώναζες "Αέεεεραααα";


Μπορεί να μη σε γνώρισα ποτέ, παππού. Αλλά ρώτησα και έμαθα. Από μικρή. Και έμαθα ότι το 1940 γιορτάζουμε το ΌΧΙ στο φασισμό, παππού. Και μπορούμε να το γιορτάζουμε γιατί πολέμησες εσύ, παππού. Και μετά συνέχισες να πολεμάς δουλεύοντας σαν το σκυλί, παππού, για να πάει μπροστά αυτή η χώρα.

Πες μου, παππού, τι κατάλαβες; Θυμάσαι εκείνο το Δεκέμβρη του '43; Που έφτασαν τα νέα στην Πάτρα; Που οι Γερμανοί σκότωσαν όλους τους άντρες και μετά κάψαν τα Καλάβρυτα; Θυμάσαι τη φρίκη εκείνη; Να σου πω κάτι, παππού; 635 άτομα χτες το ξέχασαν αυτό. Απόγονοι τους ήταν.

Ευτυχώς που δεν σε γνώρισα, παππού. Που έφυγες 10 χρόνια πριν γεννηθώ εγώ ελεύθερη. Γιατί τι θα σου έλεγα σήμερα το πρωί, παππού; Ότι τζάμπα όλα αυτά που έκανες για μένα; Ντρέπομαι, παππού.