Τι θα κάνεις φέτος;

Θα κάτσεις να ξεκουραστείς;
Θα κλειστείς στο σπίτι να κάνεις δουλειές;
Θα μιζεριάσεις;
Δεν θα πας πουθενά γιατί θα σκέφτεσαι ότι στο γυρισμό θα γίνεται χαμός;
Θα είσαι σε κατάσταση χανγκόβερ από τα χτεσινοβραδινά ξύδια;

ή

Θα ξεχυθείς στους αγρούς;
Θα φτιάξεις στεφάνι;
Θα χαρείς τον ήλιο;
Θα γελάσεις;
Θα περάσεις τέλεια με την παρέα;
Θα ψήσεις;
Θα πας για μπάνιο;

Ό,τι και αν κάνεις, να έχεις μια
Καλή Πρωτομαγιά! 

Keep calm

Αγαπητή φίλη του,

Δεν είμαι η πρώην του και κοίτα επιτέλους να το χωνέψεις γιατί πάνε πολλά χρόνια από τότε που έβγαινες μαζί της και τρώγατε με τα χέρια στις ταβέρνες και την κάνατε τζαμάουα και ήσασταν τέλειες. Να φανταστείς πάνε τόσα χρόνια από τότε, που ο άνθρωπος ανακάλυψε το πηρούνι, το κουτάλι, το μαχαίρι και τα ξυλάκια.

Δεν πρόκειται να τον βάλω να αγοράσει σκρίνιο ή σερβάντα ή κρυσταλλιέρα [που σιχαίνεται(-ομαι)] γιατί θα ταίριαζε στο νοτιοανατολικό τοίχο του σαλονιού ούτε θα κάτσω να μαζέψω τα καλώδια και να πετάξω ό,τι άλλο (άχρηστο ή μη) περισσεύει από το σπίτι του, για τον πολύ απλό λόγο ότι είναι σπίτι ΤΟΥ και δεν μου πέφτει λόγος (πόσο μάλλον ούτε κι εσένα) πώς σκατά θα οργανώσει το χώρο ΤΟΥ.

Και είναι τουλάχιστον ανήθικο να συζητάς με τη μητέρα (του) για το πότε επιτέλους θα παντρευτεί για να τακτοποιηθεί - προφανώς όχι με την ανοικοκύρευτη-αχαΐρευτη νυν του - όταν η ανεπρόκοπη που λέγαμε βρίσκεται στο διπλανό δωμάτιο.

Το θέμα "πότε θα κάνετε ένα παιδάκι, εγώ έκανα απ' τα 26 μου κι εσύ είσαι ήδη 30 χρονώ, πότε περιμένεις να τον κάνεις πατέρα, όταν θα φτάσει σε ηλικία παππού;" δεν το πιάνω καν γιατί θα πέσουνε διαόλοι και δεν ταιριάζει αυτή η γλώσσα σε μια Koueen.


Με εκτίμηση,

Η για-πολλά-ακόμα-χρόνια-γι' αυτό-κοίτα-να-συνηθίσεις-και-κυρίως-φρόντισε-να-μην-ξαναφάμε-στα-μούτρα-η-μία-την άλλη νυν του.

via

Patranian

Γεια. Δεν είμαι κατίνα ούτε τσούλαρα...
Δε μένω στην Πλ. Γεωργίου ούτε στα Ψηλαλώνια ούτε στην Αγ. Νικολάου...
και δεν ξέρω το Νννίκο, την Ελένννη ή το Γιάνννη από την Πάτρα,
αν και είμαι σίγουρη ότι είναι και γαμώ τα παιδιά.

via

Το κρέας μου το ψένω σε τεψί και όχι σε ταψί.
Μπορώ να μιλήσω και με προφορά και χωρίς
με το νννι και το λλλι, αλλά και χωρίς αυτά.
Έχω Ρίο και Αντίρριο και μια γέφυρα ΝΑ! με το συμπάθειο.

via

 Δεν είμαι τυλίχτρα ούτε θέλω να σε παντρευτώ με το που θα σε γνωρίσω
Πίνω τεντούρα και ανακατωτό
και αν με τσαντίσεις θα σε πω μινάρα και όχι παπάρα.
Γυρίζω όλη την πόλη με τα πόδια
και το καλοκαίρι σε 10' λεπτά είμαι στην παραλία.

via

Φτιάχνω κι εγώ λουκούμια και κρασιά,
τις απόκριες όλα τα σπίτια μυρίζουν γαλακτομπούρεκο
και καταλαβαίνω ότι μπαίνει χειμώνας τ' Αγιαντρεός.

Η Πάτρα είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας
έχει βουνό και θάλασσα, απίστευτα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα
και είναι η πιο όμορφη στη Δυτική Ελλάδα!

via

My name is Koueen
And I am Patranian! 
Not kolopatrinia. Patranian!


ΥΓ. Μόλις έκαψες 8.000.000 εγκεφαλικά κύτταρα με ακόμα μια αντιγραφή του Ι am Canadian!

Τρολοδιάλογος

Μια συνηθισμένη, καθημερινή στιχομυθία...

- Άσε σου λέω, έπαθα μεγάλη ζημιά. Όλα μου τα κόψανε! Μέχρι που απαγόρευσαν και τον καφέ μου.
- Ε, δεν πειράζει, θα πιεις απ' το δικό μου.

Α, και χρόνια πολλά στη συνάδελφο που γιορτάζει σήμερα.
God save you, Elisadeth!

Του Άη Γιώργη

Να μας ζήσουν, να τους χαιρόμαστε και να φέρουν πάντα τρόπαια!
(Και είναι και πολλοί, 5 κιλά έβαλα σήμερα από το πρωί και η μέρα δεν έχει τελειώσει ακόμη! Και έρχεται Κωνσταντίνου και Ελένης. Ούτε να το σκέφτομαι δε θέλω!)

Djurdjevdan: "Η μέρα του Γεωργίου" στα Σέρβικα - εορτάζεται στις 23 Απριλίου στο Ιουλιανό ημερολόγιο (6 Μαΐου στο Γρηγοριανό) και αποτελεί την ημέρα εορτασμού του Αγίου Γεωργίου.
Ο Αγ. Γεώργιος είναι ένας από τους πιο σημαντικούς αγίους του ορθόδοξου δόγματος και  απεικονίζεται συνήθως καβαλάρης να σκοτώνει το δράκο. 

- Μεταφρασμένο από Wikipedia

Ε, αφού είμαστε

Κορίτσια, ελάτε. Πρέπει να το παραδεχτούμε. Ναι, είμαστε γαμάτες, μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα, αντέχουμε στον πόνο και στα δύσκολα και χίλια δύο άλλα προτερήματα έχουμε. Αλλά ώρες ώρες είμαστε μεγάλες κατσίκες:

- Όταν μας πιάνει υστερία και πρέπει να την πληρώσει εκείνη που ξέρουμε ότι δεν θα παρεξηγηθεί και όταν μας περάσει θα της δώσουμε μια αγκαλιά και θα της πούμε συγγνώμη και όλα θα είναι σαν και πρώτα. (Ξυπνήσανε οι βλάκες κοριτσάαακιιιιιιιιι!)

- Όταν μας πιάνει λύσσα που μαθαίνουμε ότι ο φίλος που ούτε να τον φτύσουμε έπιασε (ή έχει) γκόμενα. (Όσο και να κωλοτρίβεσαι, δεν έχει. Έχασες!)

- Όταν μας γυρνάει το μάτι ανάποδα γιατί κάνουν κοπλιμάν στη "φίλη" μας και εμάς ούτε να μας... (ε, τι να κάνουμε, δεν αρέσουν όλες σε όλους!)

- Όταν πρέπει ντε και καλά να αποδείξουμε πάση θυσία ότι είμαστε καλύτερες, ψηλότερες, ομορφότερες, εξυπνότερες, ετοιμολογότερες και όλα τα εις -ότερες που υπάρχουν από όλες τις άλλες που υπάρχουν γύρω μας. (Ρε χαλάρωσε λέμε, ντάξει το 'παμε, την έχεις μεγαλύτερη.)

Μεγάλες κατσίκες όμως...

Καμιά ιδέα;

Εδώ και αρκετό καιρό προσπαθώ να βάλω νέα μπλογκ που ανακαλύπτω και με ανακαλύπτουν και μου αρέσουν στη λίστα ιστολογίων μου (aka The Yard), αλλά αυτός ο γλυκούλης ο μπλόγκερ αρνείται πεισματικά.

Ενώ πατιέται κανονικά το "Προσθήκη στη λίστα" και το βλέπω το μπλογκ να μπαίνει με κίτρινο χρώμα, όταν πάω να πατήσω αποθήκευση δεν κάνει τίποτα.

Το έχεις αντιμετωπίσει ποτέ; Έχεις καμιά καλή ιδέα να μου προτείνεις; Δέχομαι οτιδήποτε εκτός από:
1. Γκούγκολαρέ το. (Βαριέμαι.)
2. Φτιάξε 2η λίστα (Koueen με δύο αυλές; Ζαμέ!) (Επίσης βαριέμαι.)
3. Στείλε το θέμα στον ίδιο τον μπλόγκερ. (Αυτό και αν βαριέμαι.)

Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Dumb - ξεdumb, ΒΑΡΙΕΜΑΙ!

Μια τούρτα και μία κηδεία

Γύρισα επιτέλους, Παναγία μου, τι μλκία Πάσχα ήταν αυτό, να πάει και να μην ξανάρθει! Πάντα υπάρχουν χειρότερα βέβαια, αλλά αυτό το φετινό... Τουλάχιστον τελείωσε, άντε και καλό 15αύγουστο τώρα που γιορτάζω κιόλας.

Α, και τώρα που είπα γιορτάζω, χρωστάω από την προηγούμενη βδομάδα τούρτα για τα μπλογκογενέθλια, αλλά ένεκα που το μπλογκ βρισκόταν σε νηστεία την είχα τάξει για σήμερα. Πέρασε, φέρε κουτάλι και κάτσε γύρω από το στρογγυλό τραπέζι να την ξεκοκκαλίσουμε:

Και δώρο σαγιοναρίτσα δυο νούμερα μικρότερη
via

Άσχετο, το πρωί ήμουν σε ένα δημόσιο κτίριο - δεν θα πω πού, πάντως μακριά από μας - στο οποίο, λόγω της φύσεώς του μαζεύονται πολλές ηλικιωμένες κυρίες (και κύριοι, αλλά οι κυρίες είναι το θέμα μου). Και όπως περίμενα 85 ώρες εκεί πέρα μέχρι να έρθει η σειρά μου και επειδή είχα βαρεθεί μπήκα από το κινητό φέησμπουκ, ότι είχε αρχίσει να λυσσάει ο κόσμος για το Μητροπάνο. Και να τα "Καλό ταξίδι, Δημήτρη" και να τα "Καλοκαίρια και χειμώνες" και τα Αλίμονα. Ωραία, λέω. Πάλι κηδεία μέσω φέησ. Μα τι θανατικό έχει πέσει πιά; Γυρίζω λοιπόν στην παρέα μου και λέω "Ωρέ (το ωρέ το κλασικό το πελοποννήσιο), πέθανε ο Μητροπάνος. Οι γρ... εεε οι ηλικιωμένες κυρίες μόλις άκουσαν για πεθαμό αναθάρρησαν. Επιτέλους, συνέβη και κάτι ενδιαφέρον τόση ώρα που περιμέναμε.

Ώσπου η διπλανή μου έκανε το μοιραίο λάθος. Με σκούντηξε με τον αγκώνα της, όχι μία, αλλά τρεις φορές, έτσι: γκαπ γκαπ γκαπ. Εγώ δεν μπορώ, τρελαίνομαι, ειδικά αν δεν σε ξέρω κιόλας. Γυρίζω, την κοιτάω. Ποιος πέθανε; μου λέει. Ο Μητροπάνος, της λέω δυνατά και επειδή με εκνεύρισε και επειδή είχε και ένα θέμα ακοής, τόση ώρα δίπλα μου με είχε ξεκουφάνει. Ποιος;;; Ο Μητσοπάνος;;; ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...

Τι απίστευτες στιγμές έχω ζήσει ακούγοντας μητσοπάνο. Να με φιλοξενεί φίλη και επειδή κοιμόμουν και σαν βόδι και δεν ξυπνούσα με τίποτα, να βάζει τέρμα το "Ο Χάρος βγήκε, βγήκε παγανιά" κι εγώ να αλλάζω πλευρό τραγουδώντας "όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι..." και να μην το ολοκληρώνω ποτέ γιατί με ξαναέπαιρνε καπάκι ο ύπνος. Τέλος πάντων, στο καλό να πάει ο άνθρωπος, ευτυχώς πρόλαβε να τραγουδήσει και ΤΗΝ κομματάρα.


Αυτά. Καλή επιστροφή, από αύριο και πάλι στη ρουτίνα.

Γενέθλια

Σαν ψέματα μου φαίνεται τότε που ακριβώς ένα χρόνο πριν, ανοιξιάτικο βράδυ κάθισα να φτιάξω μακαρόνια και ταυτόχρονα άνοιξα αυτό εδώ το μπλογκ. Οι παλιοί θα θυμάστε ότι για φόντο είχε μια σελίδα τετραδίου, αυτή τη γνωστή εικόνα που δίνει ο πανόπτης (ποτέ δεν κατάλαβα τι σημαίνει αυτή η λέξη). Το κείμενο το έγραψα σε word γιατί ήθελα η γραμματοσειρά να είναι century gothic - η αγαπημένη μου - και ο μπλόγκερ δε μου την έκανε τη χάρη.

Ένα μόνο σχόλιο είχε εκείνη η ανάρτηση και αυτό από γνωστό μου που τυχαίνει να είναι και μπλόγκερ. Από τη δεύτερη ανάρτηση και μετά άρχισα να γίνομαι φίρμα! Έλα μωρέ, αστειεύομαι, ώχουουουου! Από την τρίτη. Πάντως τώρα που την ξαναδιαβάζω έχω να παρατηρήσω ότι εκτός του ότι ήμουν λίγο αμήχανη, χρησιμοποίησα και την αγαπημένη μου λέξη που αρέσει και στη μάνα του παιδιού μου (χιχιχιχι)! Επίσης, εξηγώ και από πού προήλθε το Koueen. Κακώς. Έπρεπε να αφήσω το μυστήριο να πλανάται στον αέρα και όχι να με δώσω από την πρώτη ανάρτηση. Άπειρη, παιδί μου, τι να πεις.

via

Από τότε έχει γίνει χαμός! Κόσμος πάει, κόσμος έρχεται, κάποιοι σταθεροί, άλλοι όχι, η μπλογκοζωή μου είναι γεμάτη κίνηση και μ' αρέσει! Μερικούς από εσάς σας έχω δει και από κοντά και με έχετε δει κι εσείς και πάθατε την πλάκα σας. Σε μερικούς τη σπάω κιόλας (σε βλέπω εσένα που μειδιάς), δεν πειράζει όμως, καλή καρδιά.

Και φυσικά να αναφέρω και το παιδί, μια ιδέα που μου ήρθε επειδή μια καλή μπλογκοφίλη έγραψε το όνομά μου με c. Tην είπα στην έτερη μάνα του παιδιού, βρήκαμε κει χάμω κι έναν πατέρα και να σου την η μικρή. Την έχουμε παραμελήσει τελευταία, διαβάζει το πουλάκι μου και δεν προλαβαίνει!

Κάπου εδώ πρέπει να πάω να φτιάξω βαλίτσα, αύριο φεύγω (yeah, επιτέλους!). Σας εύχομαι να έχετε ένα καλό Πάσχα, να περάσετε όμορφα και εσείς και τα αγαπημένα σας πρόσωπα, να φάτε, να πιείτε, να διασκεδάσετε και να προσέχετε στις Εθνικές να μην τρέχετε σαν μανιασμένοι!

Υγ. Κάτι νηστίσιμο σε τούρτα δεν βρήκα. Κέρασμα από Τρίτη του Πάσχα που επιστρέφω.

Ανακοίνωση

Δράττομαι της ευκαιρίας μιας και ο Ιησούς κάπου τώρα μεγαλοβδομαδιάτικα* είπε "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω" για να πω κάτι που σκέφτομαι καιρό κι αν δεν το πω θα σκάσω!

Μαθήματα συμπεριφοράς δεχόμεθα πλέον αποκλειστικά και μόνο από άτομα αμέμπτου ηθικής - πνευματικής και προ πάντων ψυχικής (το σωματικής δε με αφορά, ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει το σώμα του ό,τι θέλει). Οι υπόλοιποι ας φρονίσουν για τη σωτηρία της δικιάς τους ψυχής.

Ευχαριστώ.

*Αν δεν το είπε μεγαλοβδομαδιάτικα, τα παράπονά σας στον Τζεφιρέλι.

Οδηγίες

Είσαι χρόνια εργένης;  Θες να ζήσεις τον έρωτά σου ελεύθερα γιατί έχεις γίνει ς (σίγμα τελικό) στο αμάξι και σου τελείωσαν τα λεφτά για ξενοδοχείο; Έχουν σφίξει τα πράγματα και δεν βγαίνεις οικονομικά; Ωραία, αποφασίζεις να συγκατοικήσεις. Ο συγκάτοικος είναι γυναίκα (είτε σύντροφος είτε φίλη ή άσχετη); Παρακάτω θα δεις μια λίστα με πράγματα που πρέπει να αποφεύγεις, αν θέλεις να αποφύγεις και την υστερία που προκαλούν. (Εκτός αν είσαι μαζόχα και γουστάρεις υστερία. Βίτσια είναι αυτά.)

- Νερά
Όταν ρίχνεις κάπου νερό, σκούπισέ το αμέσως. Στο νεροχύτη, στο νιπτήρα ή στο τραπέζι, αν δεν το δει, με κάποιο μαγικό τρόπο θα ακουμπήσει πάνω και θα βραχεί. Αν έχει και περίοδο, εκεί την έβαψες.
Έκανες μπάνιο και δεν σφουγγάρισες; Και όχι μόνο αυτό, τόλμησες να βγάλεις νερά και έξω από το μπάνιο γιατί οι παντόφλες/σαγιονάρες σου είναι βρεγμένες και έκανες χάλια και τα υπόλοιπα δωμάτια; Λάθος!

- Ψίχουλα
Όταν κόβεις το ψωμί, ειδικά το φρέσκο, πρόσεχε να μη σου πέσουν κάτω ψίχουλα. Και όσα σου πέσουν στο τραπέζι-πάγκο να τα κάνεις ένα έτσι, τσααακ με το χεράκι σου και να τα μαζέψεις. Τρελαίνεται όταν βλέπει παντού ψίχουλα και το ξέρεις.

- Μαγείρεμα
Αποφάσισες να μαγειρέψεις; Σε έχει ερωτευτεί ξανά από την αρχή (αν είναι η κοπέλα σου), την έχεις ρίξει με τη μία (αν είναι φίλη). Δεν την αφήνεις και να μπει στην κουζίνα γιατί θες να της κάνεις έκπληξη με το αποτέλεσμα. Της κάνεις και ένα ωραίο τραπέζι να έχει να το θυμάται. Αλλά η καλή ανάμνηση εξαφανίζεται στο δευτερόλεπτο μόλις μπει στην κουζίνα. Παντού πιάτα, κατσαρολικά, μαχαιροπηρουνομάχαιρα, σάλτσες στον τοίχο, καμμένα λίπη πάνω στα μάτια της κουζίνας, ένα χάλι. Ενεργοποίηση υστερίας. Αν θες να το αποφύγεις, μόλις βλέπεις ότι κάτι λερώνεται, καθάρισέ το αμέσως. Μη μου λες ότι δεν γίνεται επειδή ταυτόχρονα πρέπει να ψιλοκόψεις το κρεμμύδι. Γίνεται! Θα σου δείξω εγώ πώς, αν θέλεις.

- Γλάστρες
Συνήθως δεν ασχολείσαι, τα λουλούδια τα προσέχει η γυναίκα. Συνήθως. Γιατί καμιά φορά σε πιάνει και θες να δείξεις τι κηπουράρα είσαι. Πιάνεις να βγάλεις τα ζιζάνια που έχουν φυτρώσει ή να ποτίσεις. Και τότε χώματα. Χώματα παντού. Παντού. ΠΑΝΤΟΥ! 

- Σούπερ μάρκετ
Αποφασίστε από πριν ποιος θα βάλει τα ψώνια στη θέση τους. Όταν τα βάζει αυτή και θες να βοηθήσεις, όσο και αγνές προθέσεις να έχεις, όταν μπλέκεσαι στα πόδια της και γυρίζεις σαν σβούρα γύρω από τον εαυτό σου στην κουζίνα, το μόνο που καταφέρνεις είναι να την εκνευρίζεις. Αν θες να βοηθήσεις, βάλε στη θέση του ό,τι αφορά το μπάνιο. Διάλεξε ένα άλλο δωμάτιο δηλαδή.

Μικρά tips:
Όταν τρως στον καναπέ ή στο κρεββάτι, πρόσεχέ την τη σαλτσούλα που μπορεί να πέσει πάνω στο ύφασμα. Δεν θες. Το ίδιο ισχύει και με τα ψίχουλα (σε μικρότερο βαθμό).
Όταν τελειώνεις ό,τι κάνεις στην τουαλέτα, άνοιξε για λίγο το παράθυρο και κλείσε την πόρτα του μπάνιου.
Όταν κάθεσαι με τις ώρες στον υπολογιστή, γύρισε να την κοιτάξεις και να της πεις ένα ευχαριστώ όταν θα σου φέρει ένα ποτήρι νερό ή μια πορτοκαλάδα ή ένα πιάτο φαΐ. (Και σήκω να κατουρήσεις γιατί τόσες ώρες κολλημένος, δεν μπορεί, θα έχεις σκάσει!)
Για το καπάκι της τουαλέτας τα ξέρεις, μην επαναλαμβάνουμε τα γνωστά και αυτονόητα.

Δεν μένεις μόνος σου πια. Σεβάσου την άλλη που κάνει δουλειές ή αν κάνεις και εσύ, σεβάσου τον εαυτό σου.

Συμπέρασμα: Δεν είμαστε τρελές! Εσείς μας εξωθείτε στα άκρα!

Τα βασικά

Λοιπόν για να τελειώνουμε και γιατί σαν πολύ έχουν πονέσει τα καταπράσινα μάτια μου τελευταία, ήρθε η ώρα να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους.

Όταν ένα ρήμα είναι παθητικής φωνής, τρίτο πρόσωπο ενικού αριθμού, τότε η κατάληξη είναι -αι. Π.χ. καίγετΑΙ, τσαντίζετΑΙ, τα παίρνει στην κράνα (ουπς, αυτό είναι άλλο!) κ.λπ.

Αντιθέτως, όταν ένα ρήμα είναι ενεργητικής φωνής, δεύτερο πρόσωπο πληθυντικού αριθμού τότε τελειώνει σε -τε. Π.χ. θέλετΕ να γράφετΕ σωστά επιτέλους;;;

Ευχαριστώ.

Χριστούγεννα ή Πάσχα;

Κι εκεί που επικρατεί ησυχία και ακούς μόνο πλήκτρα να πατιούνται και μας έχει πιάσει και η άνοιξη και ψιλοβαριόμαστε κιόλας και επειδή νυστάζω και πρέπει να ξυπνήσω, πιάνουμε την ατέρμονη και ατελέσφορη κουβέντα-debate, στην οποία ο καθένας προσπαθεί να πείσει τον άλλο με ακράδαντα επιχειρήματα τύπου εγώ-την-έχω-μεγαλύτερη (τη γιορτή), "Χριστούγεννα ή Πάσχα;".

Η Μεγαλειότητά μου υποστηρίζει σθεναρά ότι το Πάσχα είναι σαφώς ανώτερο από τα Χριστούγεννα για διάφορους - αντικειμενικούς πάντα - λόγους, όπως π.χ. ότι πάμε για καφέ στην παραλία, είναι άνοιξη, τα πουλάκια τιτιβίζουν, φοράμε πιο ελαφριά ρούχα, έχει ήλιο, συμμετέχουμε σε οικογενειακές δραστηριότητες όπως πλάθουμε κουλουράκια και σουβλίζουμε εναλλάξ και κόβουμε με γυμνά χέρια τις πετσούλες που περισσεύουν καθώς γυρίζει το αρνί γύρω από τον άξονά του και κατακαιγόμαστε αλλά γουστάρουμε και άλλα τέτοια σοφά.

Και να σου τον, πετιέται ο "έξυπνος" της παρέας και πάει να με αποστομώσει με το εξής: "Τι είναι καλύτερο; Να έχεις τα δώρα να σε περιμένουν κάτω από το δέντρο ή να έχεις ένα αρνί μες στη λίγδα;"

Ζοοοονγκ! Ζονγκ, μεγάλε, ζονγκ! Μα τι ερώτηση είναι αυτή; Εννοείται ότι περιμένω το αρνί! Αφού είμαι γνωστή κοιλιόδουλη, τι να μου κάνουν τα δώρα να 'ουμ; Τρώγονται τα δώρα;

Αφού είδε ότι δεν έπιασε αυτό το επιχείρημα, έστυψε το μυαλό του και επανήλθε. "Μα το Πάσχα μας βγαίνει όλη η βλαχιά! Δεν τα γλυτώνουμε τα κλαρίνα."

Ναι ρε φίλε, δεν ήξερα να σουβλίζω το αρνί ακούγοντας Βιβάλντι. Ακόμα και εμείς που είμαστε γαλαζοαίματοι το θέλουμε το δημοτικό μας το σωστό, αυτό που ακούς στο πανηγύρι με το αρμόνιο και το μπάσο τζούγκου γκουτζούκου, να πιάνεις τη θεία απ' το μαντήλι και να ρίχνεις τις γυροβολιές σου.

Και βάζω και τραγουδάρα Νατάσσα Λιακοπούλου* να γουστάρουμε.


*Το Νατασσάκι ήταν συμμαθήτρια, τι παιδιά έβγαλε εκείνο το σχολείο...