Έρχεται

Άκουσα πως ο καιρός θα ξαναχαλάσει. Θα ξαναβάλει κρύο, βροχές. Αλλά εμένα δε με νοιάζει. Γιατί αυτές τις μέρες δεν θα μου τις πάρει κανείς. Τις μέρες που με ζαβλακώνει ο ήλιος και τα μαλλιά μου μπαίνουν μες στο πρόσωπό μου και δεν βλέπω μπροστά μου και κάνω οχτάρια. Τις μέρες που κάνουμε αμέτρητα χιλιόμετρα κάτω στην παραλία και πάνω στο βουνό. Που τα λάστιχα πιάνουν φωτιά και στην κατηφόρα δεν πατώ φρένο και η αδρεναλίνη μου ανεβαίνει στα ύψη. Που σταματάω στη μαρίνα για να δω τις βάρκες και τα σκαφάκια και πίσω τον ήλιο να δύει.

Τις μέρες που αρχίζω να σκέφτομαι το νησί και το λιώσιμο στην ξαπλώστρα του Άι Γιάννη με το βιβλίο κολλημένο στη μούρη μου και το άρωμα του αντιηλιακού και το φρέντο εσπρέσσο να ιδρώνει και να ζεσταίνεται.

Και πριν από το νησί, δεν θα μου πάρει κανείς τις μέρες που χαζεύω τις πικροδάφνες στο δρόμο και τα λουλούδια στον κήπο της μάνας τα πολύχρωμα και τα καταπράσινα χωράφια με τις κόκκινες παπαρούνες και τις μωβ ανεμώνες και τη μυρωδιά του κεριού τη Μ. Παρασκευή και το βράδυ της Ανάστασης.

Ούτε τις μέρες  νύχτες πάνω στο Λυκαβηττό με τα αμέτρητα φωτάκια της πόλης και τα κουτιά της μπύρας στο χέρι. Και τη μυρωδιά του αντικουνουπικού στο δέρμα με φόντο μια ασπρόμαυρη ιταλική ταινία στο θερινό της δεξαμενής. 

Το καλοκαίρι θα 'ρθει και θα πάρει και μένα μαζί...

Κάνει χαρά ΙΙ

Έχεις νιώσει ποτέ να σε κυριεύει ένα συναίσθημα που δεν μπορείς να το υποτάξεις με τίποτα;

Ένα φιλί σου αναζητώ

Για ενα φιλί σου ξενυχτώ 

Μη μου ζητάς να ξεπεράσω οσα ζήσαμε ως εδώ

 Μη προσπαθείς, δεν θα αλλάξω, θα σε θέλω όσο μπορώ...

Κάθε μέρα για μας τους δυο
Ένα χαμόγελο, ένα αστείο
Μια αγάπη δίχως αντίο
Ζεσταίνει την καρδιά σε ένα κόσμο κρύο

Όπου και αν ψάξω δε βρίσκω άλλη
Με ένα σου χάδι πετάω πάλι
Έλα κοντά μου αγκάλιασέ με, κράτησέ με, φίλησέ με..

Είσαι ό,τι έψαχνα να βρω
Κάθε ελπίδα που είχα να ερωτευτώ

Δως μου το χέρι σου και νιώσε το χτύπο του 

σε θέλω, σ’ αγαπώ

Κάνε με να ανέβω πιο ψηλά
Πλησίασέ με, κράτησέ με πιο σφιχτά
Φίλα με! να ξεκλειδώσεις την καρδιά
Φίλα με! κάτι καινούριο ξεκινά 

Φίλα με...

Ο κόσμος γύρω μας πλέον αλλάζει
Δε φοβάμαι, δε με τρομάζει
Δεν θα αφήσω λεπτά χαμένα
Ό,τι θέλεις θα το κάνω για σένα
Αντιπαλός μας μόνο ο χρόνος
Στην αγκαλιά σου σβηνει ο πόνος
Μη μ’αφήνεις, κράτησέ με, άγγιξέ με, αγάπησέ με..

Είσαι ό,τι έψαχνα να βρω
Κάθε ελπίδα που είχα να ερωτευτώ

Δως μου το χέρι σου και νιώσε το χτύπο του 

σε θέλω, σ’ αγαπώ

Κάνε με να ανέβω πιο ψηλά
Πλησίασέ με, κράτησέ με πιο σφιχτά
Φίλα με! να ξεκλειδώσεις την καρδιά
Φίλα με! κάτι καινούριο ξεκινά 

Φίλα με...

 

Vegas - Pio psila

Κάνει χαρά

Πριν 4 μέρες μπήκε η άνοιξη και όση ήταν η μέρα, άλλη τόση ήταν και η νύχτα. Σήμερα άλλαξε και η ώρα και η μέρα μεγάλωσε ακόμα περισσότερο. Ο ήλιος είναι εκεί έξω και μας ζεσταίνει και αρχίσαμε να βλέπουμε και τις πρώτες σταγόνες ιδρώτα. Το μπαλκόνι έχει γίνει κατακίτρινο από τη γύρη, για να μην πω για το αυτοκίνητο κάτω από το πεύκο τι έπαθε. Το μυαλό αδυνατεί να συγκεντρωθεί, το σώμα θέλει να μαζέψει ήλιο, τα συναισθήματα ξυπνούν από τη χειμερία νάρκη τους σαν τις αρκούδες. Μια απροσδιόριστη μυρωδιά Πάσχα το βράδυ, σαν Μεγάλη Βδομάδα που όπου να 'ναι έρχεται. 

Χαμόγελα. Καλή διάθεση. Αγάπη. 

Είπα - ξείπα

...Sodurck! Είπα ότι θα σου στείλω mail, αλλά τελικά αποφάσισα να την κάνω την ανάρτηση. Τελικά μάλλον θα πρέπει να έρθω αντιμέτωπη με τον μπλόγγερ εαυτό μου ενώπιον των συμπλόγγερ μου, αλλιώς δεν έχει πλάκα.

 Πάμε λοιπόν:

- Ποιο θεωρείς το πιο αυτοβιογραφικό σου ποστ

Δεν είναι ένα. Είναι τρία. Και συγκεκριμένα η τριλογία (πσσσσ, εγώ κι ο Κισλόφσκι) που έγραψα λίγο πριν τα 30α γενέθλιά μου:

Αυτό http://www.koueen.com/2011/07/30-1.html

Αυτό http://www.koueen.com/2011/07/30-2.html

Κι αυτό http://www.koueen.com/2011/08/30-3.html

- Ποιο είναι το ποστ που σε “πόνεσε”

Ένας αποχαιρετισμός σε ένα παλιό φίλο που με συντρόφευε τα τελευταία χρόνια ανελλειπώς και καθημερινά.

http://www.koueen.com/2011/09/blog-post_30.html

- Ποιο ποστ ένιωσες σαν “γέννα” επώδυνη, που όταν τελείωσε ένιωσες λύτρωση

Ουφ! Τα είπα και ξαλάφρωσα και όποιος κατάλαβε κατάλαβε!

http://www.koueen.com/2011/06/blog-post_04.html

- Ποιο είναι το ποστ που γελάς μαζί του 

Νομίζω μακράν το αγαπημένο μου, το οποίο όμως δεν έτυχε της ανταπόκρισης που του άρμοζε γιατί ήμουν νεούδι τότε και δεν με ήξερε πολύς κόσμος. Όχι τουλάχιστον όπως τώρα που με κάθε νέα μου ανάρτηση συρρέουν εκατομμύρια και μπλοκάρει ο μπλόγγερ.

http://www.koueen.com/2011/05/blog-post_23.html

- Ποιο είναι το ποστ που γελάς μαζί σου

Α, καλά! Η υπέρτατη απόδειξη της γελοιότητος της Αυτού Μεγαλειότητος.

http://www.koueen.com/2011/08/blog-post_24.html

- Ποιο είναι το ποστ που καμαρώνεις

Συγγραφική ταλεντάρα, ξεδιπλώσου! (Πλάκα - πλάκα, έχω καιρό να κάνω τέτοιο και έχουν μαζευτεί κάτι καλά.)

http://www.koueen.com/2011/12/v.html

- Ποιο είναι το ποστ που ίσως και να κατέβαζες

Κανένα βασικά. Ό,τι γράφει δεν ξεγράφει.

- Ποιο είναι το σχόλιο που σε “τσάκισε”

Τι σημαίνει το τσακίζω; Τσαντίζω; Στενοχωριέμαι; Απογοητεύομαι; Ελάχιστα με έχουν τσαντίσει (2 ή 3, δεν τα θυμάμαι καν), κανένα δεν με έχει στενοχωρήσει (έχω και πιο σημαντικά προβλήματα), ένα (πρόσφατο) με έχει απογοητεύσει.

  

- Ποιο ποστ θεωρείς γοητευτικό

Αυτό. Χωρίς σχόλιο 

http://www.koueen.com/2011/11/blog-post_26.html

  

- Για ποιο ποστ το είδος της ανταπόκρισης σε εντυπωσίασε;

Όλα τα ποστ έχουν τρελή ανταπόκριση, γιατί να με εντυπωσιάσει, είναι πάρα πολύ φυσικό.

- Ποιο ποστ είναι εκείνο που καταλαβαίνεις μόνο εσύ και το έγραψες μόνο για σένα

Κείμενο δεν έχει. Μια φωτογραφία μου τραβηγμένη από την Τήνο και ένα τραγούδι από κάτω.

http://www.koueen.com/2011/11/blog-post_23.html

- Ποιο ποστ έγραψες μόνο και μόνο για να διαβαστεί από συγκεκριμένα μάτια.

Αυτό. Νομίζω είναι κατανοητό.

http://www.koueen.com/2011/11/blog-post_28.html
  

Και τελειώνοντας, έγραψες ποτέ χωρίς να μπορείς να βλέπεις καθαρά την οθόνη, από δάκρυα; 

Χμμμμ. Very personal indeed. Χωρίς φόβο και πάθος αυτό: 

http://www.koueen.com/2012/02/my-eyes-are-just-holograms.html

Μύρισε vanilla

Επιτέλους! Κάποιος μ' αγαπάει και μένα! Όλοι Οι περισσότεροι το παίξατε και κανένας δεν με προσκάλεσε. Μόνο η γλυκιά μου, η vanilla. Αμέ! 

Λοιπόν θα απαντήσω στις ερωτήσεις, θα πω και 11 πράγματα για μένα (αυτά δεν προκύπτουν από τις απαντήσεις μου στις ερωτήσεις; anyway) και θα κάνω κι εγώ 11 ερωτήσεις δικές μου σε 11 συμπλόγγερς.

Οι έντεκα vanilloερωτήσεις:
1. Τι σε έκανε να χαμογελάσεις σήμερα;
Η ΛΙΑΚΑΔΑ με το σημερινό της σχόλιο στην εν λόγω ανάρτηση της vanillas. Παραθέτω την εισαγωγή: "Kαλέ αυτό το με το στεμμα είναι παρλιακό!" Ακόμα (χαμο)γελάω!

 2. Αν μπορούσες να έχεις μια υπερφυσική δύναμη, ποια θα ήθελες να είναι;
Δεν ξέρω ποια να διαλέξω. Υποθέτω όλες. Σα το Sylar ένα πράμα.
 

3. Ποιο θεωρείς το μεγαλύτερο ελάττωμά σου; 

Δεν έχω.
 

4. Ποιο θεωρείς το μεγαλύτερο προτέρημά σου; 

Είμαι και γαμώ τα παιδιά, γενικά.
 

5. Πιστεύεις στις δεύτερες ευκαιρίες; 

Εννοείται. Γιατί μια φορά δεν είναι ποτέ αρκετή για να κάνεις μαλακία. Θες και δεύτερη.

6. Τι δεν θα συγχωρούσες ποτέ; 

Να μου φας το τελευταίο κομμάτι σοκολάτας που έχω στο σπίτι, εν τη απουσία μου, και το οποίο περιμένω πώς και πώς να γυρίσω σπίτι από τη δουλειά για να το φάω και το σκέφτομαι όλη μέρα. Απλά σε μισώ.

7. Πότε ήταν η τελευταία φορά που είπες "σ' αγαπώ";   
Έλα ντε! Μισό, να πάρω ένα τηλέφωνο. 
"-Έλα, μωρό; Πότε σου είπα τελευταία φορά σ' αγαπώ;
- @^%#$%)&*^
- Πέρασε κιόλας 1,5 λεπτό; Πόσο βασανιστικά αργά κυλάει ο χρόνος μακριά σου!"
 
8. Πότε ήταν η τελευταία φορά που έγινες ρεζίλι;
Επόμενη ερώτηση...

9. Ποια είναι αγαπημένη σου γεύση παγωτό;
Vanilla (τυχαίο;) και φυστίκι.

10. Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σου έχουνε δώσει;
"Άκου το γέρο." (Συνήθως η συμβουλή αυτή συνοδεύεται από κάποια άλλη που δεν έχω ακούσει και έχω φάει βρισίδι που δεν την άκουσα)

 11. Γιατί ξεκίνησες το μπλογκ σου;

Πφφφ, τι ερώτηση; Γιατί είμαι ψώνιο και γράφω γαμάτα.

11 πράγματα για μένα:
1. Αν αντιληφθώ ότι κάποιος με γλύφει (με τη μεταφορική έννοια, αμέσως εσύ!), τρώει τρελό τρολάρισμα.
2. Τελευταία κυκλοφορώ στους δρόμους της Αττικής με ένα ασημένιο γιαπωνέζο. Φίλοι οδηγοί, προσοχή!
3. Το 2004 και το 2008 ήταν οι καλύτερες χρονιές μου έβερ.
4. Τελευταία απολαμβάνω περισσότερο να βγαίνω το απόγευμα, καπάκι μετά τη δουλειά, παρά να βγαίνω το βράδυ.
5. Ακόμα και να έχω σκάσει από το φαΐ, αν το πιάτο μου δεν έχει αδειάσει θα κάτσω να το φάω όλο.
6. Σχεδόν κάθε βδομάδα παίζω τζόκερ και οι φίλοι μου με κοροϊδεύουν. Θα έρθει όμως η στιγμή που θα με ψάχνουν κι εγώ θα τους χαιρετάω απ' την Ιπανέμα, με μια καϊπιρίνια στο χέρι και τότε να δούμε ποιος θα γελάει.
7. Πίνω τουλάχιστον 3 λίτρα νερού τη μέρα.
8. Όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο πείθομαι ότι όσο μικρότερο οργανό έχει ένας άνδρας τόσο καλύτερο αυτοκίνητο οδηγεί. Εγώ πάντως και με ένα Seicento βολεύομαι [το 'πιασες το υπονοούμενο, έτσι; ;)]
9. Το καλύτερό μου είναι να τραγουδάω με μπάσα φωνή ελληνικά λαϊκά τραγούδια που τα μεταφράζω στα αγγλικά εκείνη τη στιγμή. Π.χ. "you are nooooot like the other λοβς, when I'm with you I feel so stroooong. You are ΝΟΤ like the other λοβς, you are my last στέσιοοοοοον"
10. Σε ένα παράλληλο σύμπαν εγώ είμαι το αφεντικό. Μχεχεχεχεχχχχ απαίσια στρουμφάκια!
11. Αυτή τη στιγμή έχω παρατήσει τα πάντα και γράφω αυτή την ανάρτηση.

Οι 11 ερωτήσεις μου:
1. Τι φοράς; Εντάξει, πλάκα κάνω! Ποιος ήρωας από ταινία/σειρά/θεατρικό έργο θα ήθελες να ήσουν;
2. Με ποιο χρώμα θα περιέγραφες τη ζωή σου αυτή τη χρονική περίοδο;
3. Πού νομίζεις ότι θα μπορούσες να ζήσεις για πάντα;
4. Ποιος ήταν ο ήρωας των παιδικών σου χρόνων;
5. Ποιο είναι το αγαπημένο σου ζώο;
6. Τι κάνεις για να κατευνάσεις το θυμό σου;
7. Τι μουσική ακούς;
8. Ποιο μάθημα σου άρεσε στο σχολείο;

9. Ποιο λάθος σου θα ήθελες να ξανακάνεις;
10. Ποιο όνειρό σου έκανες πραγματικότητα;
11. Ποιο είναι το αγαπημένο σου μπλόγκ και γιατί; (Προσοχή: μπλογκ OXI μπλόγκερ - για ευνόητους λόγος το δικό μου εξαιρείται)

Οι 11 συμπλόγκερς που θα ήθελα να απαντήσουν είναι:
1. Ginger
2. Sweet Cherry - Ζουζούνα
3. Ερμιόνη
4. εγώ η evi
5. mia
6. synnefoula
7. το Φαούδι
8. Μανταρίνι
9. showgirl
10. paraskevi malouxou
11. balanced girl... not

Για να σας δω!

Έμπνευση της στιγμής

Ήρθε η άνοιξη ξανά κι όλα είναι μαγικά!

Ξεχυθείτε!

Το μπάιγκε (Update)

- Ρε παιδιά ποιο χρώμα είναι το μπάιγκε;;;;
...
...
...
...
Σιωπή. Όλοι είμαστε κάπως έτσι:

Πηγή φωτό

- (Koueen) Εκείνο το πέγκεοτ στη γωνία, δικό σου είναι;


Αχ, αυτά τα μικρά πράγματα είναι που σου δίνουν χαρά στη ζωή!

Update: Λοιπόν το μπάιγκε είναι το γνωστό σε όλους χρώμα μπεζ, το οποίο στη γλώσσα του, τα γαλλικά γράφεται beige. Το στιγμιότυπο έλαβε χώρα στο γραφείο σχετικά σε προχωρημένη ώρα μιας τρελής ημέρας με πολλή λιακάδα (πού μυαλό να δουλέψεις). Μια κοπέλα (ε, καλά, δεν είναι και στην πρώτη νιότη της, ένεκα που έχω τρόπους τη λέω έτσι) που λέει συνέχεια ό,τι της κατέβει (κοινώς αρλούμπες, ένεκα που έχω τρόπους το λέω έτσι), διέκοψε την ησυχία και ρώτησε δυνατά:
- Ρε παιδιά, ποιο χρώμα είναι το μπάιγκε;
Δεν αντέδρασε κανείς. Κοιταζόμαστε. Για μερικά δευτερόλεπτα ησυχία, ώσπου αντιλαμβάνομαι τι θέλει να πει και σκάω στα γέλια.
- Καλέ τι μπάιγκε; Το μπεζ είναι!
Μετά τη ρώτησα για το πέγκεοτ, αλλά η μόνη που το 'πιασε κατευθείαν ήταν το σίσσυαγκ που ξέρει γαλλικά.
Ακόμα γελάω!
(Και φυσικά το έχω πει σε όλο τον κόσμο)

Ηθικό δίδαγμα: Συγχαρητήρια στον Τρεμένς γιατί το 'πιασε κατευθείαν!

Αγριεύτηκα

Είναι από εκείνες τις φορές που αισθάνεσαι πόσο τυχερή είσαι γιατί ζητάς από τον καλύτερό σου φίλο το αμάξι του γιατί έχεις καιρό να οδηγήσεις και σου έλειψε και στο δίνει χωρίς κανέναν ενδοιασμό.

Είναι από εκείνες τις φορές που θες να τρέξεις στην Εθνική με 120. Να τρέξεις για να ξεφύγεις, έστω και προσωρινά από την καθημερινότητα. Που βγαίνεις στην Αττική και να κοιτάς περιπαιχτικά τους άλλους οδηγούς φωνάζοντας "Στην μπάντα ρεεεεεεε!", με το ραδιόφωνο τέρμα.

Είναι από εκείνες τις φορές που σε πιάνει πανικός γιατί τα έχεις κάνει όλα σούπα στο μυαλό σου και δεν μπορείς να δεις ξεκάθαρα τη λύση μπροστά σου γιατί τα μάτια σου έχουν θολώσει.

Και τρέχεις. Και θυμάσαι. Και σου λείπει ο εαυτός σου πριν από 5 χρόνια. Τότε που όλα δούλευαν ρολόι, που δεν έβγαινες σαν χαμένη από το γιατρό γιατί "κάτι" σου βρήκε (όχι απαραίτητα σοβαρό), που πήγαινες στα κλαμπ και πλακωνόσουν στο χορό, το αλκοόλ και το φλερτ σαν να μην υπάρχει αύριο.

Είναι από εκείνες τις φορές που το αύριο θα ήταν πάντα καλύτερο, σε 5 χρόνια από τώρα θα πληρωνόσουν καλύτερα, θα είχες αλλάξει εταιρία γιατί πολύ στην έσπαγε εκείνη η αρχικατινάρα κι ο άλλος ο γλοιώδης που έμενε ως αργά στο γραφείο, όχι γιατί δούλευε αλλά για να γλύψει τον από πάνω με την ησυχία του τη στιγμή που είχε νυχτώσει και εσύ όντως ξεπατωνόσουν γιατί ήσουν νέα και γούσταρες και ήλπιζες ότι το αύριο θα ήταν πάντα καλύτερο, αρκεί να τα δώσεις όλα.

Είναι από εκείνες τις φορές που η πραγματικότητα έρχεται να σε προσγειώσει απότομα και που σκέφτεσαι και πόσο τυχερή είσαι γιατί βλέπεις παντού τα χειρότερα, αλλά ρε γαμώτο, σου λείπει ο πριν 5 χρόνια κοσμάρα εαυτός σου. Και λες " ρε γαμώτο, δεν θέλω να μεγαλώσω, θέλω να παραμείνω wild one"!

I want to shut down the club
With you
Hey I heard you like the wild ones

Μόνο μισή μαργαρίτα ήπια σήμερα

Προχτές το απόγευμα περπατούσα στην Πανεπιστημίου. Μ' αρέσει, είναι πλατύς δρόμος με μεγάλα πεζοδρόμια. Ειδικά τώρα που μεγαλώνει η μέρα και έχει φως. Μ' αρέσει και να την περπατάω και να την οδηγώ. Μακάρι να ήταν όλοι οι δρόμοι της χώρας έτσι.

Περπατούσα προς Σύνταγμα και στο ύψος της Σίνα με σταματούν δύο Κορεατάκια. "Kali-spera Ky-ri-aaaa". Εντυπωσιάστηκα! Δε φτάνει που ήρθαν για τουρισμό από τόσο μακριά, έμαθαν και τα βασικά ελληνικά. Τι καλό! Κοντοστάθηκα, πάλι οδηγίες προς την Ακρόπολη θα δώσω, σκέφτηκα. Τόσο χρόνια που κυκλοφορώ στο κέντρο δεν μου είναι κάτι ασυνήθιστο. Ακρόπολη και Σύνταγμα πάνε όλοι.

Αμ δε! Η μία εκ των δύο άρχισε να μου μιλά σε άπταιστα Ελληνικά (με κορεάτικη προφορά εννοείται). Ροδάνι πήγαινε η γλώσσα της. Η άλλη, μικρότερη, κόλλησε τη μούρη της στη δική μου και με κοίταγε σαν ψάρι. Μάλλον να κόψει αντιδράσεις. Θυμήθηκα έναν παππού κορεάτη* που είχα γνωρίσει στην Αγ. Πετρούπολη. Ήταν συμμαθητής μου στην τάξη των ρωσικών και δεν ήξερε τι θα πει ζωτικός χώρος. Όταν σου μίλαγε σε πλησίαζε τόσο πολύ, ένα χιλιοστό από το να σε ακουμπήσει. Και ένα θέμα με τα δόντια του το είχε. Ιιιίου, τι θυμήθηκα σαββατοβραδιάτικα. Κατέληξα στο γεγονός ότι μάλλον είναι θέμα αναλογίας (τετραγωνικά μέτρα vs πληθυσμός), πόσος χώρος αντιστοιχεί σε κάθε άνθρωπο. Στην Ελλάδα φαίνεται έχουμε άπλα και κρατάμε μια ικανοποιητική απόσταση μεταξύ μας όταν μιλάμε βιζαβί. Στην Κορέα μάλλον είναι ο ένας πάνω στον άλλο ή έχει πολλή φασαρία και δεν ακούγονται.

Επανέρχομαι στις μικρές και γλυκούλες υπάρξεις που με σταμάτησαν στην Πανεπιστημίου. Άρχισαν να με ρωτάνε αν θέλω να μάθω για την η "Ουράνια μητέρα". Πήρα το βλέμμα "κατέβηκαν τα ούφο από το διαστημόπλοιο και μου λένε παπαριές" (όσοι με ξέρουν από κοντά κατανοούν) και απάντησα ΌΧΙ!.
- Ντεν είναι ούτε η Παναγκία ούτε η Φύση. Είναι ο ίντιος ο Ντημιουργκός. Τρια λεπτά κυρία να σας εξηγκήσω.
- ΌΧΙ. (μαλακώνω λίγο, κάπου έχω και τρόπους.) Σας ευχαριστώ, δεν ενδιαφέρομαι να μάθω για την ουράνια μητέρα. Να είστε καλά.
- Τρία λεπτά είναι λίγκο, κυρία. Πρέπει να μάτετε. Αν ντεν τέλετε, να σου πω κάτι από την Αγκία Γκραφή....

Κάνω να φύγω και παραλίγο να πέσω πάνω σε έναν ηλίθιο που πήγαινε με το μηχανάκι πάνω στο πεζοδρόμιο. Και ήταν και θρασύτατος:
- Πώς το βλέπεις; Θα πέσεις πάνω μου; μου λέει. Τον κοιτάω καλά καλά και προσπερνώ. Είπαμε, έχω και τρόπους. Θα πέσω πάνω σου και θα με πληρώνεις βρε ζώον, πού πας με το μηχανάκι πάνω στο πεζοδρόμιο; Ηλίθιε!

Περνάω απέναντι και βρίσκομαι έξω από το Νομισματικό Μουσείο (το παλιό σπίτι του Σλήμαν). Χαζεύω την περίφραξη. Χρυσά κάγκελα στολισμένα με πουλιά και πολλές πολλές μικρές σβαστικούλες. Το σήμα του Δία, σκέφτηκα. Τα δύο Ζ μπλεγμένα μεταξύ τους. Από το Ζεύς. Γουάου! Αμέσως τον έκανα το συνειρμό. Ο Σλήμαν καθότι ασχολήθηκε κατά κάποιο τρόπο με τη βαριά αρχαία κληρονομιά (και λοιπά βαρύγδουπα) δήλωσε με αυτό τον τρόπο τη λατρεία του στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.

Μάλλον όμως πρέπει να είχα ενθουσιαστεί πολύ από αυτή την κατά τ' άλλα πολύ μπροστά σκέψη μου και λογικά άρχισα να μιλάω δυνατά. Γιατί δεν εξηγείται αλλιώς. Δίπλα μου κοντοστάθηκε μια κυρία καλοντυμένη, γύρω στα 50, με ωραία μαύρα μαλλιά και προσεγμένο μακιγιάζ που κάπνιζε και με κοιτούσε βουτηγμένη σε περισυλλογή. Νόμιζα ότι θα μου μιλήσει, τόσο πολύ είχε κολλήσει. Και τελικά, κατέληξα στο...

Συμπέρασμα της ημέρας: Αυτή η κυρία ήταν η Ουράνια Μητέρα που μου φανερώθηκε με αυτή τη μορφή, ενώ λίγο πριν την είχα απαρνηθεί και με κοιτούσε για να την προσέξω και να κατα/μετα-νοήσω, ενώ ταυτόχρονα ήταν και ο Δίας γι' αυτό έκανα αυτή τη σκέψη και δεν θεώρησα ότι οι σβάστικες είναι ναζιστικό σύμβολο, αλλά κάτι ανώτερο. Δηλαδή η Ουράνια Μητέρα είναι ο Δίας που είναι Ντημιουργός ζωής. Ναι, αμέ!

*Τελικά δεν ήταν Κορεάτης. Από το Βόρειο Βιετνάμ ήταν, όπως με διόρθωσε καλός φίλος και παλιός συμφοιτητής. Ε, πάνε και 10 χρόνια από τότε, γέρασα. Αλλά δεν έχει σημασία, είχε το ίδιο ύφος!

Τούτο το βλέμμα

The look of love is in your eyes - a look your smile can't disguise

The look of love is saying so much more than just words could ever say...

Σσσσσσιγάααα

Δικαιολογίες

Listen...
This is the sound of love (μπααα)
When human nature (αχ αυτή η φύση)

feels that sound (το μμμμουυυχχχχμχμχμχμμχμχμμμμμμμμ εννοεί)
We tear it down (κοινώς ξε-σκί)
Then justify....(τα αδικαιολόγητα)

Άντε να αγνοήσεις μετά...

We(ii) and other stuff

Swinging in the backyard
Pull up in your fast car
Whistling my name

Open up a beer
And you say get over here
And play a video game

I'm in his favorite sun dress
Watching me get undressed
Take that body downtown

I say you the bestest
Lean in for a big kiss
Put his favorite perfume on

Go play a video game

It's you, it's you, it's all for you
Everything I do
I tell you all the time
Heaven is a place on earth with you
Tell me all the things you want to do
I heard that you like the bad girls
Honey, is that true?
It's better than I ever even knew
They say that the world was built for two
Only worth living if somebody is loving you
Baby now you do

Singing in the old bars
Swinging with the old stars
Living for the fame

Kissing in the blue dark
Playing pool and wild darts
Video games

He holds me in his big arms
Drunk and I am seeing stars
This is all I think of

Watching all our friends fall
In and out of Old Paul's
This is my idea of fun
Playing video games

It's you, it's you, it's all for you
Everything I do
I tell you all the time
Heaven is a place on earth with you
Tell me all the things you want to do
I heard that you like the bad girls
Honey, is that true?
It's better than I ever even knew
They say that the world was built for two
Only worth living if somebody is loving you
Baby now you do

Πόσο λυπάμαι

τα χρόνια που πήγαν χαμένα, πριν να γνωρίσω εσένα που πρόσμενα καιρόοοοοοοοο

Πηγή φωτό