Μικρό μου αγαπουλίνι...

... λύσσαξες πια! Ναι είναι ξενόφερτος, ναι είναι εμπορικός, ναι εμείς γιορτάζουμε τον έρωτα κάθε μέρα, ναι εμείς έχουμε τον Υάκινθο και τον Ακύλλα και την Πρισκίλλα που γιόρταζαν χτες, ναι εμείς έχουμε πολλά άλλα προβλήματα ο Βαλεντίνος μας μάρανε, ναι, ναι, ναι. Σε όλα δίκιο έχεις.

Μα γιατί να γκρινιάζεις μια τέτοια μέρα; Και τι έγινε που βλέπεις στο δρόμο κορίτσια να κρατάνε κόκκινα τριαντάφυλλα; Και τι έγινε που θα πουλήσει παραπάνω αρκουδάκια το μαγαζί με τα είδη δώρων; Και κολιεδάκια; Και που πάλι θα κάνουν "χρυσές δουλειές" τα ανθοπωλεία (λέμε τώρα); Τι σε πειράζει; Δεν σου φτάνει τόση γκρίνια και κατήφεια που βλέπεις στα πρόσωπα όλου του κόσμου; Τι σε πειράζει ο Βαλεντίνος που στο κάτω κάτω είναι μια αφορμή για χαρά - έστω και πλαστή;

Προσωπικά ούτε και εγώ γιορτάζω στις 14 Φλεβάρη. Το θεωρώ και βλακεία. Προσωπικά, τα τελευταία τέσσερα παρά κάτι χρόνια, γιορτάζω κάθε 9 του μήνα. Και ο μήνας έχει 9 για μένα κάθε μήνα. Αν ο μήνας είχε 14, 14 θα γιόρταζα. Όχι με λουλούδια, ζωάκια και άλλα γλυκανάλατα. Ένα φιλί και μια αγκαλιά και ένα σ' αγαπώ αρκεί. Αλλά αυτή την εμμονή και το μίσος και την εμπάθεια για τον Βαλεντίνο δεν την καταλαβαίνω. Χαλάρωσε ρε παιδάκι μου, υπάρχουν - δυστυχώς - πολύ σοβαρότερα προβλήματα εκεί έξω. Γιατί κάνεις και μια αφορμή χαράς πρόβλημα; Χαλάρωσε, αγαπουλίνι, χαλάρωσεεεε...

Ακόμα και όταν χάνομαι στην κοσμάρα μου 

ξέρω πως μπορώ να επιστρέψω πίσω 

γιατί εσύ είσαι ο ένας...