My eyes are just holograms

Υποτίθεται ότι αυτό το μπλόγκ το έφτιαξα για να γράφω ό,τι μου κατέβει και να γελάω. Τώρα τελευταία δεν γελάω και πάρα πολύ. Ή μάλλον το γέλιο βγαίνει λίγο πιο βεβιασμένα. Λίγο πιο γελάω για να γελάσω γιατί αυτό είναι το προφίλ μου. Έχασα το στόχο; Μπορεί. Δεν έχει να κάνει με σένα. Με μένα έχει να κάνει. Δεν έχω να σου πω κάτι παραπάνω. Αυτά. Τα λέμε.

Half the people read the papers
Read them good and well
Pretty people, nervous people

People have got to sell
News you have to sell

Προσευχή

Το ξέρεις ότι εδώ και καιρό, χρόνια ολάκερα, παίζω τζόκερ σχεδόν κάθε βδομάδα. Σε παρακαλώ, κάνε μου τη χάρη να μου πέσει όταν θα έχει ένα γερό τζακ ποτ. Σε θερμοπαρακαλώ. Ένα τζακ ποτ με τόσα λεφτά που θα με φτάσουν να ζήσω εγώ, το μωρό, τα παιδιά μας (λέμε τώρα), οι γονείς μου, η αδερφή μου, η ανηψιά μου, να δώσω δανεικά και αγύριστα στους φίλους μου και όχι μόνο και τα υπόλοιπα να τα μοιράσω σε διάφορες φιλανθρωπίες και κυρίως σε παιδιά. 

Κάνε να μου πέσει ένα γερό τζακ ποτ και υπόσχομαι ότι δεν θα βγάλω τα λεφτά στην Ελβετία ούτε θα τα βάλω κάτω από το στρώμα. Αλήθεια, εκείνος ο λογαριασμός αλληλεγγύης για το δημόσιο χρέος υπάρχει ακόμα; Γιατί αν κερδίσω το τζακ ποτ θα καταθέσω και εκεί λεφτά. Αλήθεια. Ίσαμε 50 σεντς. 

Κάνε να μου πέσει ένα γερό τζακ ποτ. Είμαι πολύ μικρή ακόμα!!! Είμαι πολύ μικρή για να πάω φυλακή. Γιατί το φόνο δεν τον γλυτώνω, θα τον κάνω αργά ή γρήγορα. Μάρτυς μου αυτό το μπλογκ!

Μέχρι όμως να κάνω φόνο, ή μάλλον να μου πέσει το τζόκερ για να μη χρειαστεί να κάνω φόνο*, έχω να ευχηθώ σε όλους μας καλό τριήμερο, καλές απόκριες, καλά ξεφαντώματα, να λυσσάξετε, να χορέψετε, να φλερτάρετε, να κάνετε έναν, δύο, τρεις έρωτες όλο τρέλα (πάντα με προστασία) και την Καθαρά Δευτέρα να καθαρίσετε, να κοιμηθείτε, να ξεκουραστείτε, να πετάξετε αετό όσο πιο ψηλά μπορείτε και προσοχή στα ντολμαδάκια γιαλαντζί. Είναι θανατηφόρα τα άτιμα!

Έλα, χορεύουμε τώρα!

*Το πώς σχετίζονται αυτά τα δύο είναι θέμα για άλλη ανάρτηση.

Δελτίο των 9:30

Τι κάνεις; Μου έλειψες λίγο. Έγιναν τόσα πράγματα αυτές τις μέρες. Το καλύτερο ήταν τα θέματα του κρυμμένου θησαυρού. Μιλάμε για το απόλυτο κάψιμο εγκεφάλου. Για καρναβάλι μικρών κατέβηκα στην πατρίδα, σπίτι έκατσα τελικά, να 'ναι καλά το κορίτσι μου, η βαφτιστήρα του ακατανόμαστου (Δρακουμέλ τον έλεγε η συγχωρεμένη η γιαγιά μου) που μου ευχήθηκε να περάσω καλά. Και δώστου οι πυρετοί και δώστου τα διάφορα άλλα και δώστου τα αποκείνα. 

Παρεμπιπτόντως, αν έκανες τζόγκιν στο ΣΕΦ σήμερα να πας να παίξεις λόττο, τζόκερ, κίνο, τ' άλλο και αν βρεις και κανένα ξεχασμένο ξυστό, παίξτο και αυτό. Άγιο είχες να ξέρεις. Από αύριο όμως να διαλέξεις ένα άλλο μέρος. Ένα Τροκαντερό π.χ.

Α, τώρα που είπα Τροκαντερό. Εσένα σου άρεσε που χόρευαν οι Γάλλοι sirtaki στο Trocadero; Ή μόνο εγώ το βρήκα "κάπως"; Τι να πω... (Έλα, ετοιμάζεσαι να μου την πέσεις, σε βλέπω.)

Α! Έμαθα και μια καινούρια λέξη! Ήξερες εσύ πώς λένε αυτόν τον καλό κυριούλη που φοράει αλεξίσφαιρα και κάνει χρηματαποστολές στις Τράπεζες; Π.χ. γεμίζει με λεφτά τα ΑΤΜ; Όχι; Θα σου πω εγώ. Τον λένε "Χρηματαπόστολο"!

Αυτά τα νέα για σήμερα. Πάω να διαβάσω τι έγινε με την Ιμάκο. Τόσες μέρες χωρίς δίκτυο, έμεινα εντελώς αν(εν)ημέρωτη!

Ατού ταλέρ και αμπιεντόΤ.

ΥΓ. Και τίτλους τέλους με τραγούδι* έχω!

*Αφιερωμένο από την Τρόικα σε όλους τους Έλληνες!

Μικρό μου αγαπουλίνι...

... λύσσαξες πια! Ναι είναι ξενόφερτος, ναι είναι εμπορικός, ναι εμείς γιορτάζουμε τον έρωτα κάθε μέρα, ναι εμείς έχουμε τον Υάκινθο και τον Ακύλλα και την Πρισκίλλα που γιόρταζαν χτες, ναι εμείς έχουμε πολλά άλλα προβλήματα ο Βαλεντίνος μας μάρανε, ναι, ναι, ναι. Σε όλα δίκιο έχεις.

Μα γιατί να γκρινιάζεις μια τέτοια μέρα; Και τι έγινε που βλέπεις στο δρόμο κορίτσια να κρατάνε κόκκινα τριαντάφυλλα; Και τι έγινε που θα πουλήσει παραπάνω αρκουδάκια το μαγαζί με τα είδη δώρων; Και κολιεδάκια; Και που πάλι θα κάνουν "χρυσές δουλειές" τα ανθοπωλεία (λέμε τώρα); Τι σε πειράζει; Δεν σου φτάνει τόση γκρίνια και κατήφεια που βλέπεις στα πρόσωπα όλου του κόσμου; Τι σε πειράζει ο Βαλεντίνος που στο κάτω κάτω είναι μια αφορμή για χαρά - έστω και πλαστή;

Προσωπικά ούτε και εγώ γιορτάζω στις 14 Φλεβάρη. Το θεωρώ και βλακεία. Προσωπικά, τα τελευταία τέσσερα παρά κάτι χρόνια, γιορτάζω κάθε 9 του μήνα. Και ο μήνας έχει 9 για μένα κάθε μήνα. Αν ο μήνας είχε 14, 14 θα γιόρταζα. Όχι με λουλούδια, ζωάκια και άλλα γλυκανάλατα. Ένα φιλί και μια αγκαλιά και ένα σ' αγαπώ αρκεί. Αλλά αυτή την εμμονή και το μίσος και την εμπάθεια για τον Βαλεντίνο δεν την καταλαβαίνω. Χαλάρωσε ρε παιδάκι μου, υπάρχουν - δυστυχώς - πολύ σοβαρότερα προβλήματα εκεί έξω. Γιατί κάνεις και μια αφορμή χαράς πρόβλημα; Χαλάρωσε, αγαπουλίνι, χαλάρωσεεεε...

Ακόμα και όταν χάνομαι στην κοσμάρα μου 

ξέρω πως μπορώ να επιστρέψω πίσω 

γιατί εσύ είσαι ο ένας...

Όχι άλλη βλακεία

Όχι, δεν θα πω τίποτα για χτες. Μίλησε η φωτογραφία της προηγούμενης ανάρτησής μου για μένα. Σήμερα πρωί πρωί κατέβηκα κέντρο για να πάω δουλειά, όπως και κάθε εργάσιμη. Τα όμορφα χωριά, όμορφα* καίγονται. Το βράδυ. Το πρωί μόνο αποκαΐδια, στάχτες, μαυρίλα, τελευταίοι καπνοί, νερό και λάσπη, κόσμος που στέκεται και κοιτά προς τα πάνω, κόσμος με φωτογραφικές που φωτογραφίζει και ανεβάζει τις φωτογραφίες στο ίντερνετ, μούδιασμα, σκυθρωπά πρόσωπα, θυμωμένα πρόσωπα.

Και βλακεία. Πολλή βλακεία. Από το πρωί έχω ακούσει το μακρύ και το κοντό του καθενός. Απίστευτες απόψεις, απίστευτα σενάρια, άλλα λογικά, άλλα παράλογα, κάποιοι έβριζαν, άλλοι έκαναν πλάκα για να ξορκίσουν το κακό. Όχι πως είναι κακό να ακούγονται και να εκφράζονται διαφορετικές απόψεις, δημοκρατία (χαχα!) έχουμε. Απλώς κάτι τέτοιες ώρες η βλακεία με κάνει έξαλλη!

Τους άκουγα όλους αμίλητη και διαρκώς βουρκωμένη από τα νεύρα μου, μην πιστεύοντας στα αφτιά μου. Κάτι κοπέλες δίπλα μου κακάριζαν λες και κατέβηκαν από τον πλανήτη Χάπι.

- Πώς τα πέρασες το σουκού, χρυσή μου;

- Α, πάρα πολύ ωραία, ήμουν εκτός Αθήνας με μια παρέα και περάσαμε σούπεεεεεεερ!

ΝΙΩΣΤΕ, γαμώ το στανιό μου!

Η βλακεία είναι απύθμενη, πηγάδι δίχως πάτο. Μπαίνω σε μια καφετέρια να πάρω έναν καφέ και βλέπω μια μεγάλη παρέα από συνομιλήκους μου να κάθεται σε ένα τραπέζι. Συζητάνε πυρετωδώς. Σε μια φάση μια κοπέλα ανάβει τσιγάρο. Δεν καπνίζει κανείς άλλος στην παρέα, ούτε στο μαγαζί (αλήθεια, κάποια στιγμή δεν είχε ψηφιστεί νόμος που απαγορεύει το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους; δεν ισχύει πια; τον πήραν πίσω;) δεν υπάρχει σταχτοδοχείο στο τραπέζι ούτε τη νοιάζει να ζητήσει. Ούτε φυσικά τη νοιάζει αν ενοχλεί τους γύρω της ο καπνός. Τυχαία περνάει η κοπέλα που σερβίρει και της λέει "Να σου φέρω ένα τασάκι;" Και της απαντάει απαθέστατη "Αχ ναι, φέρε μου, ήδη έχω ρίξει το μισό κάτω."

Έμεινα να την κοιτάω και να απορώ:

1. Πώς θα συσπειρωθούμε και θα γίνουμε ένα για να μπορέσουμε να δώσουμε τις μάχες που έρχονται όταν δεν σεβόμαστε ούτε το διπλανό μας;

2. Τελικά πόση βλακεία κουβαλάει ο κόσμος;;;

Πηγή φωτό

*προφανώς ειρωνικό

Θλίψη

Αθήνa

Η φωτό είναι του φίλου Γ.Κ. και τραβήχτηκε πριν από λίγο...

Τρεις τελείες...

Πάρτε τα μέτρα σας και βάλτε τα εκεί που ξέρετε. 

Μόνο φέρτε μου πίσω τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια τώρα!

Η ευτυχία είναι στιγμές

Κανονικά θα έβαζα μόνο το βίντεο χωρίς σχόλια, αλλά δεν μπορώ να μη σχολιάσω! Αδύνατον! Ένα από τα καλύτερα nu-disco συγκροτήματα των τελευταίων χρόνων και προσωπικά αγαπημένο μου, οι Jessica 6 με τη Νόμι, την απίστευτη κούκλα και απίστευτη φωνή frontwoman, να κάνει ντουέτο με τον ένα, μοναδικό, υπέρλαμπρο μην-τα-ξαναλέμε-πάλι Σάκη*;

Τελικά, καλά λένε ότι η ευτυχία είναι στιγμές. Χτες το βράδυ το συνειδητοποίησα, μόλις είδα το βίντεο. Και τώρα που το ξαναβλέπω για 8.953η φορά παραμένω σταθερή στην άποψή μου. Ένα μόνο πράγμα θα πω ακόμα: ΔΩΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΟΜΟΝΤΑΡΙΣΜΕΝΟ ΣΤΟ ΛΑΟ!

ΥΓ. Κοπελιά, εσύ κάτω αριστερά, στο 3:42 έως 3:50, που έχεις το Σάκη στα πόδια σου και μασάς τσίχλα σαν την κατσίκα κοιτάζοντας βαριεστημένη δεξιά κι αριστερά χωρίς καν να κυλάει στο μάγουλό σου ένα δάκρυ σεβασμού και δέους μπροστά σε αυτή τη θέα, να ξέρεις ότι πολλές από εμάς θα ήθελαν να βρίσκονται στη θέση σου. Αχάριστη!

* Όσο ήμουν μικρό κορίτσι και έφηβη ποτέ δεν ήμουν ρουβίτσα. Μάλιστα τις κορόιδευα μπροστά στα μούτρα τους. Μεγαλύτερη την έφαγα την πετριά, εκεί στα 22-23.

Smooth dirty Koueen

Πήγα σήμερα το απόγευμα στο παζάρι βιβλίου (όπως και τα τελευταία 3-4 χρόνια, δε θυμάμαι) με όχι και πολύ καλή διάθεση. Φέτος, βλέπεις, είχα μειωμένο budget και γι' αυτό πήγα επίτηδες τελευταία μέρα να μην μπω σε μεγάλο πειρασμό και να είμαι φειδωλή (ναι καλά!)

Διαπίστωσα ότι έκανα βλακεία που δεν είχα πάει νωρίτερα γιατί είχε βιβλία του Ζήτρου (εκείνα τα κλασικά με τους αρχαίους έλληνες συγγραφείς με το σκληρό εξώφυλλο) και τα είχαν σηκώσει όλα τα καλά. Όχι ότι με χάλασε, βρήκα Ιππείς του Αριστοφάνη 6,5 έουρος (από 22,37 που έχει το ίδιο βιβλίο στο κατάστημα που ψωνίζω συνήθως). 

Α, και για να σε προλάβω να σου πω ότι ναι, ακόμα δίνω λεφτά για βιβλία από τον (κομμένο) μισθό μου. Δεν θα μου κόψουν εμένα αυτοί (=ΔΝΤ &ΣΙΑ) τις αγαπημένες μου συνήθειες! Εγώ βιβλία θα ψωνίζω και θα διαβάζω πάντα. Προτιμώ να μη φάω παρά να στερηθώ βιβλίο που έχω σταμπάρει.

Και έρχομαι τώρα στο καλό. Εκεί στις αρχές ακόμα του χώρου που είχαν αραδιάσει τα βιβλία έπεσα πάνω σε βιβλίο με εξώφυλλο το εξώφυλλο του δίσκου Dangerous του Μάικολ Τζάκσον. Θυμάσαι δυο αναρτήσεις πριν που είχα παίξει το παιχνίδι εκείνο με τον καλλιτέχνη κ.λπ. κ.λπ.; Ε, αυτό. Έπαθα πλάκα! Είχε μέσα πληροφορίες (trivia) για το Μάικολ, φωτογραφίες του και στίχους από τραγούδια ΚΑΙ τις μεταφράσεις τους στα ελληνικά! Το άνοιξα τυχαία σε μια σελίδα και βλέπω αριστερά τους στίχους στα αγγλικά και δεξιά τη μετάφραση. Επειδή είμαι και λίγο υποχόνδρια όσον αφορά το θέμα μετάφραση και πάντα ψάχνω να βρω πού έχει κάνει λάθος ο μεταφραστής και πώς θα μπορούσε να το γράψει καλύτερα (μην-το-ψάχνεις κολλήματα) ρίχνω μια γρήγορη ματιά. Σκέφτομαι λίγο. Το βάζω στο καλάθι. Προχωράω.

Φτάνω σπίτι και το ανοίγω. Βλέπω τις μεταφράσεις. Αλλού συμφωνώ, αλλού κουνάω το κεφάλι, αλλού λέω "κοίτα να δεις ο Μάικολ που είχε πει και τέτοια το πονηρό αγόρι!". Γιατί όσο καλά και να ξέρεις μια ξένη γλώσσα και να κατανοείς αυτά που λέει ποτέ δεν το προσλαμβάνεις το ίδιο όπως στη μητρική σου.

Λέει π.χ. "There's something about you baby that makes me want to give to you" που το τραγουδάς και το καταλαβαίνεις ότι κάτι πρόστυχο κρύβεται από πίσω και μετά βλέπεις γραμμένη (έχει σημασία) τη μετάφραση: "Γιατί υπάρχει κάτι σε σένα μωρό μου που με κάνει να θέλω να στο δώσω" και αντιλαμβάνεσαι καλύτερα το βαθύτερο νόημα και μένεις έτσι και μετά που το επεξεργάζεσαι βγάζεις ένα μμμμ της απόλαυσης με λάγνο ύφος.

Αλλά το καλύτερο ήταν οι τίτλοι! Ενδεικτικά:

Dirty Diana -> Βρωμο-Νταϊάνα

Smooth Criminal -> Γλοιώδης εγκληματίας

Liberian girl -> Κορίτσι από τη Λιβύη (και αγεωγράφητος!)

(Δεν κάνω πλάκα)

Πάλι καλά που το Thriller ήταν Θρίλερ και το Billie Jean Μπίλλυ Τζην.

Από Δευτέρα

Είμαι σίγουρη ότι το κλασικό "Από Δευτέρα δίαιτα" το ξέρεις. Είμαι σίγουρη επίσης πως το τηρείς. Μέχρι το μεσημέρι (της Δευτέρας). Μετά κάνεις τη δίαιτα της πάπιας, κοινώς τρως τα πάντα και κάνεις την πάπια ενώ ταυτοχρόνως λες απ' έξω σου "Από Δευτέρα δίαιτα".

Σε αυτό το σημείο θα σου καταθέσω την εμπειρία μου για μια επιτυχημένη "από Δευτέρα" δίαιτα. Την προηγούμενη της Δευτέρας βδομάδα (και το Σάββατο) έχεις φροντίσει να τρέφεσαι όσο μπορείς περισσότερο υγιεινά: σαλάτες, φρούτα εποχής, ψητό κοτόπουλο κ.λπ. ξέρεις εσύ. Την Κυριακή τρέφεσαι επίσης υγιεινά ώσπου κανονίζεις να πας το ίδιο βράδυ για φαγητό κάπου έξω, να πεις καμιά μαλακία με τους φίλους σου, να γελάσετε, να χαλαρώσετε, να ξεκινήσει καλά η βδομάδα που εκ των προτέρων γνωρίζεις ότι θα είναι δύσκολη και θα χρειαστείς γερό στομάχι (το διάβασες και στο ωροσκόπιό σου άλλωστε).

Επειδή όμως είσαι και λιχούδω και στερήθηκες επί 6 ολόκληρες μέρες όλα τα λιπαρά, παχυντικά και λοιπά εδέσματα που σου αρέσουν, πέφτεις με τα μούτρα και σκας. Γυρνάς στο σπίτι κατά τη 1 και επειδή είναι αργά και έχεις και πρωινό ξύπνημα πέφτεις κατευθείαν για ύπνο. Το ξέρεις ότι δεν είναι σωστό, πως θα πάνε όλα και θα κάτσουνε στους σμιλευμένους γλουτούς σου, αλλά από το να σέρνεσαι όλη την επόμενη μέρα λόγω έλλειψης ύπνου, το προτιμάς. 

Ώσπου φτάνει η στιγμή να ξυπνήσεις και συνειδητοποιείς ότι δεν ξύπνησες από το ξυπνητήρι, αλλά από μια χαρακιά που ένιωσες να διαπερνάει το στομάχι σου απ' άκρη σ' άκρη! Μια χαρακιά, της οποίας μόλις η επίδραση (νόμισες ότι) πέρασε, καλεί και την αδερφή της για να μη νιώθει μόνη η καημενούλα κι αυτή καλεί και τη φιλενάδα της και πάει λέγοντας, ώσπου χωρίς καν να το καταλάβεις μετακομίζεις στην τουαλέτα. Κάποια στιγμή εξουθενώνεσαι και πέφτεις ξερή για ύπνο, αλλά μετά από λίγο πάλι τα ίδια. Τουλάχιστον, ξέρεις ότι έχεις χάσει ίσαμε 3 κιλά. Δραστική δίαιτα, ε; Μετά από λίγο ξυπνάς και πάλι τα ίδια και αποχαιρέτα τη τη Δευτέρα που χάνεις με όλα τα σχέδια που έκανες για το βράδυ!

Όλα τα σχέδια εκτός από ένα. Εκεί κατά τις 8 το βραδάκι ακούμε brand new διαδικτυακή ραδιοφωνική σατιρική εκπομπή με Cούλα (αυτή η ξανθιά, η μάνα του παιδιού μου) και Λουστράκο (αγαπημένο Παραγωγό) στο Tempo Radio. 

Θα είμαι κι εγώ εκεί (από το σπίτι μου όμως, έχω μια δυσκολία να ανέβω στο στούντιο, δεν χωράω στο ασανσέρ). Αν δεν με δεις να σχολιάζω, ξέρεις που θα είμαι. Ακόμα τουαλέτα!

Η ζωή μου σύμφωνα με...

Λοιπόν επειδή σαν πολύ έχει βαρύνει το κλίμα εδώ μέσα και δεν μπορώ, όπως ξέρεις, τις μιζέριες, θα ξαναγίνω η παλιά Koueen που γνώρισες και αγάπησες. Βλέπω τελευταία ότι πολλοί συμπλόγγερς παίζουν αυτό το παιχνίδι που διαλέγουν έναν αγαπημένο τραγουδιστή, τραγουδίστρια, συγκρότημα κ.λπ. και απαντούν σε ερωτήσεις με τίτλους τραγουδιών. Θυμήθηκα ότι αυτό το είχα παίξει στο facebook το καλοκαίρι του 2009 λίγες μέρες αφότου εκοιμήθη το μεγάλο κόλλημα των παιδικών μου χρόνων, ο Μάικολ Τζάκσον. 

Μεταφέρω αυτούσιες τις ερωταπαντήσεις μου, μόνο που επειδή είναι στα αγγλικά θα μεταφράσω μόνο τις ερωτήσεις στα ελληνικά. Οι τίτλοι των τραγουδιών δεν έχει νόημα να μεταφραστούν, παρόλα αυτά αν θέλεις σου τους εξηγώ και αυτούς σε 2ο χρόνο. 

Πάμε:

Pick your Artist / Διάλεξε καλλιτέχνη:
Michael Jackson


Are you a male or female / Είσαι αγόρι ή κορίτσι:
Liberian girl


Describe yourself / Πες μας για τον εαυτό σου:
Dirty Diana


How do you feel / Πώς αισθάνεσαι:
The way YOU make me feel


Describe where you currently live  / Πού ζεις αυτή την περίοδο:
In the closet


If you could go anywhere, where would you go? / Αν μπορούσες να πας οπουδήποτε, πού θα πήγαινες:
Rock with you


Your favorite form of transportation / Αγαπημένο μέσο μεταφοράς:
Speed demon


Your best friend[s] is[are] / Ο-οι καλύτερος-οι σου φίλος-οι είναι:
Bad


You and your best friends are / Εσύ και οι φίλοι σου είστε:
We are the world


What's the weather like? Τι καιρό κάνει:
Stranger in Moscow


Favorite time of day / Καλύτερη στιγμή της μέρας:
Gone too soon


If your life was a TV show, what would it be called? Αν η ζωή σου ήταν τηλεοπτική εκπομπή, τι τίτλο θα είχε:
Working day and night


What is life to you / Τι είναι ζωή για σένα:
Black or white


Your current relationship / Η σχέση σου αυτό το διάστημα:
Don't stop till you get enough


Your fear / Ο φόβος σου:
They don't care about us


What is the best advice you have to give / Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που έχεις να δώσεις?
Burn this disco out


Thought for the Day / Η σκέψη της μέρας:
I just can't stop loving you


How I would like to die / Πώς θα 'θελες να πας από κει που 'ρθες:
Off the wall


My soul's present condition / Ποια η παρούσα ψυχική μου κατάσταση:
Dangerous


My motto / Το σύνθημά μου:
Blame it on the boogie

Του ύψους ή του βάθους

Λοιπόν από την εφηβεία μου - από τότε που βγήκε δηλαδή - πίστευα ότι αυτό το τραγούδι είναι αυτό που με περιγράφει καλύτερα σαν άνθρωπο, προσωπικότητα, ιδιοσυγκρασία και φυσιογνωμία. Θυμάμαι ακόμα τη σκηνή στο πατρικό μου, στο δωμάτιό μου, που καθόμουν στο κρεβάτι και μπροστά μου άπειρα βιβλία, σημειώσεις, τετράδια (έδινα πανελλήνιες τότε). Το άκουγα στη διαπασών ώσπου μπήκε μέσα η αδερφή μου και μου είπε "Αυτό είσαι συ", έκλεισε την πόρτα και έφυγε. Έμεινα. Το ξαναέβαλα απ' την αρχή και πρόσεξα, πραγματικά αυτή τη φορά, τους στίχους. Αλήθεια έλεγε, εγώ ήμουν. Στίχο προς στίχο.

Και τώρα που είμαι πια τριάντα εξακολουθώ να το πιστεύω. Μόνο που τώρα που μεγάλωσα ανακαλύπτω ότι υπάρχει και ένα ακόμα τραγούδι που είμαι εγώ, παρόλο που περιγράφει κάποιον πιο ρηχό από εμένα. Νομίζω δηλαδή (στο ρηχός αναφέρομαι). Το ρηχός ή το βαθύς είναι καταρχάς υποκειμενικά και κατά δεύτερον εξαρτώνται από το πώς θες εσύ πραγματικά να παρουσιάζεις τον εαυτό σου στους άλλους και τρίτον παίζει ρόλο και ο "άλλος" στον οποίο παρουσιάζεις τον εαυτό σου.

Επειδή όμως αυτή την περίοδο είμαι σε φάση λίγο ευάλωτη ρε γαμώτο, προσπαθώ να βρω τελικά, τι είναι αυτό που τόσο με φοβίζει, τι είναι αυτό που τόσο με βασανίζει, ενώ από την άλλη όταν λέω πεθαίνω τρέχω μου μαθαίνω τι θα πει, μωρό μου, μπορώ!

Ά στο καλό πια!

ΥΓ. Πού 'σαι; Εσύ που έχεις λυσσάξει εδώ και μήνες να φωνάζεις "Βοήθεια, σώστε την κόρη μου από την Πρωτοψάλτη, στείλε σε παρακαλώ ένα mail στο mkoueen@gmail.com να μου εξηγήσεις αυτό τον ψυχαναγκασμό. Είμαστε πολλοί αυτοί που θέλουμε να μάθουμε!

Ποτέ (;)

Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι δεν κάνει να λες ποτέ γιατί καθίστασαι αυτομάτως αφερέγγυος; Ακόμα και αν το πιστεύεις ακράδαντα αυτό το ποτέ, ακόμα και αν μάχεσαι γι' αυτό, για τα ιδανικά και τις ιδέες που κάποτε θα προδώσεις;

Έχεις σκεφτεί την ίδια ακριβώς στιγμή που λες "Όχι! Εγώ αυτό* ΠΟΤΕ", ότι μετά από λίγο, μετά από ένα λεπτό, μια μέρα, δύο μήνες, πέντε χρόνια θα το αναιρέσεις; Θα το πεις. Θα το ενστερνιστείς. Θα το προσπαθήσεις και στο τέλος θα το κάνεις; 

Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι αυτό το ίδιο το ποτέ θα το επιζητήσεις σαν τρελός; Πόσο μαλάκας έχεις νιώσει όταν έχεις καταπατήσει το ποτέ σου; Όταν αφήνεις, ηθελημένα ή άθελά σου ή έστω και αν είναι πάνω από τις δυνάμεις σου, ένα πράγμα, μία κατάσταση ή ένα πρόσωπο να γίνεται η συντριπτική ανατροπή του ποτέ σου;

*Στο "αυτό" βάλε ό,τι θες.

The winds of Μarch that made my heart a dancer
A telephone that rings but who's to answer