Κωδικός: 3πλέτα

Είσαι ένα ζουμπουρλούδικο, όλο χάρη αγόρι. Κυκλοφορείς Καρύτση και Αγ. Ειρήνη και τις καθημερινές τα απογεύματα ντύνεσαι Μπόγκαρτ και οργώνεις την Αιόλου με την καμπαρντίνα και το τσαντέτο μέχρι να φτάσεις στο Μοναστηράκι και να πάρεις το μετρό. Σου αρέσουν τα χίπστερ 45κιλα κοριτσάκια με μουτράκι χαριτωμένου ποντικακίου αλά Νίκη Πόντε, αλλά πάντα κάτι γίνεται και όταν βλέπουν το φίλο σου τον ψηλό και αθλητικό με τη φάτσα την αντρουά κάτι παθαίνουν. Εσένα ο Θεός σε έφτιαξε γλυκούλη, με ωραία πράσινα μάτια και λαμπερό χαμόγελο, far from brutal, ό,τι πεις για κολλητός τους αλλά μέχρι εκεί. Ακούς Troublemakers και Lana del Rey (ακόμα και αν σε κοροϊδεύει η δεσποινίς παρακάτω και σου λέει ότι ακούς την κόρη της Χειλουδάκη) και κάνεις διάλειμμα από τη δουλειά για να καπνίσεις. Βλέπεις τους φίλους σου να φεύγουν για το εξωτερικό, ενώ θες να αλλάξεις σπίτι, αλλά ταυτόχρονα έχεις και τη δεύτερη σκέψη "μήπως δεν είναι καλή περίοδος;", κλασικό χαρακτηριστικό ψαριού.

Εσύ πάλι είσαι άλλη φάση. Ψηλός και αδύνατος, νευρικός, τα παίρνεις με το παραμικρό, γκρινιάζεις για την κατάσταση της χώρας, αγανακτείς, σου τη σπάνε οι χαρούμενοι άνθρωποι, δεν μπορείς να συγχωρέσεις εύκολα την αισιοδοξία τη σήμερον ημέρα. Παρόλ' αυτά, ξέρεις να ζεις ακόμα και με τα λίγα, ξέρεις όλα τα ψαγμένα ποτάδικα της πόλης, κάνεις ζωάρα και όταν έχεις κέφια είσαι το κάτι άλλο. Ακούς Ella και Billie, τρελαίνεσαι για swing, φοράς μπλουζάκια με τον Steve McQueen, ήρθες από άλλη εποχή. Πηγαίνεις σε συναυλίες μετά μανίας με ένα σακίδιο στην πλάτη γεμάτο φλασκιά, μπουκαλάκια νερού με σκούρα πορτοκαλί ή λευκά υγρά (που σίγουρα δεν είναι νερό) και παγοκύστες. Οι γυναίκες που φλερτάρεις είναι εξαιρετικά τυχερές. Τους μιλάς στον πληθυντικό, τις κερνάς τάρτες απ' του Ζόναρς, είσαι μπον βιβέρ και μαρκετίστας, σε προωθείς καλά, κλασικός υδροχόος.

Εσύ είσαι η κοπέλα της παρέας και 2-3 χρόνια μεγαλύτερη τους. Αν ο πρώτος είναι ο Βουτσάς και ο δεύτερος ο Ντούζος, εσύ είσαι η Μάρθα Καραγιάννη (καλά, χάσε και καμιά 35αριά κιλά και είσαι μέσα). Είσαι η (σχεδόν πάντα) χαρούμενη που τη σπας στον από πάνω, ακούς mainstream χιτάκια της εποχής και χορεύεις παντού, στο σπίτι - στο δρόμο - στο μετρό - στο γραφείο, φορώντας συνεχώς ακουστικά, αλλά ξέρεις τα πάντα για τα ακούσματα των φίλων σου και όχι μόνο. Σου αρέσει να σε έχουν στα ώπα ώπα, σου αρέσουν οι κουστουμαρισμένοι τους οποίους φλερτάρεις με οξυδέρκεια και ειρωνία, βαριέσαι εύκολα, είσαι κοινωνική ενώ ταυτόχρονα θες και την ησυχία σου, χάνεσαι στη σκέψη σου την ίδια ώρα που παρατηρείς τα πάντα και δεν σου ξεφεύγει (σχεδόν) τίποτα, σκέτο λιοντάρι.

Τα δύο αγόρια γνωρίζονταν από παλιά, το κορίτσι προστέθηκε στην πορεία. Είστε φίλοι, τσακώνεστε, τα ξαναβρίσκετε, δίνετε συμβουλές ο ένας στον άλλο, γελάτε δυνατά, αλληλοκοροϊδεύεστε, τα απογεύματα βγαίνετε στο κέντρο, τα Σαββατόβραδα οργώνετε με τα πόδια την Αθήνα, πάτε σε πάρτυ σε μαγαζιά, κάνετε χορευτικές φιγούρες και πιρουέτες στον αέρα στα έρημα στενά μεταξύ Αθηνάς και Αιόλου και ξεκαρδίζεστε και στο τέλος πάντα καταλήγετε ξημερώματα στη Βαρβάκειο για ζεστό φαγάκι για να σάξει το στομάχι απ' τα ξύδια.

Βαθιά μέσα σας ξέρετε ότι κάποια στιγμή μπορεί και να τελειώσει όλο αυτό. Ξέρετε όμως να απολαμβάνετε αυτές τις στιγμές και να γεμίζετε το μυαλό και την καρδιά σας με αναμνήσεις.

Και ξέρετε βαθιά μέσα σας ότι σε καμιά 30αριά χρόνια θα καταλήξετε οι τρεις σας να πίνετε κοκτέηλς σε μια παραλία ακούγοντας Trio Mocotó...