Δίπλα σου μαθαίνω

Πώς είναι να είναι κάποιος υπομονετικός

Πώς είναι να είναι κάποιος επίμονος

Πώς είναι να είναι κάποιος πανέξυπνος

Πώς είναι να είναι κάποιος ψώνιο

Πώς είναι να είναι κάποιος “token minority”

Πώς είναι να είναι κάποιος καλός άνθρωπος

Πώς είναι να είναι κάποιος δίκαιος

Πώς είναι να είναι κάποιος τρελάρας

Πώς είναι να είναι κάποιος αστείος

Πώς είναι να είναι κάποιος παράτολμος και συγκρατημένος ταυτόχρονα

Πώς είναι να υποστηρίζει κάποιος τη γνώμη του με θάρρος ακόμα και αν όλοι τον βρίζουνε

Πώς είναι να ξέρει κάποιος να περνάει καλά

Πώς είναι να ξέρει κάποιος πώς να κατανέμει το χρόνο του προς όφελος δικό του και των γύρω του

Πώς είναι να σε ξεχέζει κάποιος όταν έχεις κάνει πραγματική μαλακία

Πώς είναι να σε συγκρατεί κάποιος όταν βγαίνεις από τα όριά σου

Πώς είναι να σε ακούει κάποιος

Πώς είναι να σου σπάει τα νεύρα κάποιος τόσο πολύ που θες να σπάσεις ό,τι βρεις μπροστά σου

Πώς είναι να είναι κάποιος τόσο ψύχραιμος, ακόμα και την ώρα που καταρρέει όλο το σύμπαν

Πώς είναι να σε νοιάζεται κάποιος

Πώς είναι να είναι κάποιος πραγματικός φίλος

Πώς είναι να είναι κάποιος ΤΟΞΟΤΗΣ!

Καλύτερέ μου φίλε, σε ευχαριστώ για όλα, γι’ αυτά που πέρασαν και γι’ αυτά που θα έρθουν. Σε αγαπώ πολύ.

Χρόνια σου καλά και πολλά. Να τα 100στήσεις!

Κι αυτό για σένα... 

Ό,τι εύχεσαι ξεκίνα

Ήθελα απόψε να μοιραστώ μαζί σου ένα άλλο τραγούδι. Ένα τραγούδι που έχει ένα στίχο τόσο μεστό και αληθινό και που μόνο σήμερα έχει νόημα να τον τραγουδάς. 

«Χριστός γεννάται σε ένα μήνα κι ό,τι εύχεσαι ξεκίνα…»

Εδώ και καιρό έχω σταματήσει να εύχομαι πολλά πράγματα. Μόνο λίγα πράγματα εύχομαι. Αλλά – για μένα – ουσιαστικά. Να μωρέ, υγεία. Και δουλειά. Πού να τρέχουμε τώρα. Κι ας μας σπάνε τα νεύρα. Κι ας θέλουμε να πλακώσουμε στο ξύλο τους άλλους.

Και να μην υπάρχει φόβος εύχομαι. Φόβος για το αύριο, για το πού πάμε, για την παρακμή που μας έχει πάρει όλους από κάτω.

Να, εύχομαι και να έχω πάντα δίπλα μου και 2 - 3 φίλους. Παλιούς, καινούριους, δεν έχει σημασία. Να πίνουμε το βράδυ ένα ποτό, να καταλαβαινόμαστε και να γελάμε.

Αλλά θα σου βάλω αυτό. Γιατί είμαι και λίγο ευάλωτη ρε γαμώτο αυτές τις μέρες και γιατί μου το πόσταρε απόψε στο φουμπού η καλή μου εφηβική φίλη, δικηγορίνα πια και πολλά χιλιόμετρα μακριά. Και γιατί παρόλο που μιλήσαμε στο τηλέφωνο πριν μερικές ώρες και αυτό για δουλειά και παρόλο που της είπα μες στο γέλιο ότι ξεπόρτισα απόψε και πάω να πιω, με κατάλαβε (όπως πάντα). Δεν την έπεισα ότι όλα καλά παρά τα χαχαχούχα μου.

Την αγαπώ. Όλους όσους ακούνε πίσω από το γέλιο μου και βλέπουν πίσω από το χαμόγελό μου τους αγαπώ…

Είναι μακριά το νησί;

DIY slogans (τύπου)

Την τελευταία βδομάδα ανακάλυψα μια σελίδα, όπου μπαίνεις, γράφεις μια λέξη στα αγγλικά (ή εγγλέζικα, εξαρτάται ποιο από τα δύο ξέρεις), πατάς το κουμπί (sloganize) και σου βγάζει ολόκληρο σλόγκαν. Να, αυτήν εδώ: http://thesurrealist.co.uk/slogan . Έχει και κώδικα να το βάλεις μπανεράκι στο μπλογκ σου για να καίγονται και οι συμπλόγκερς σου.

Αν δεν έχεις τι άλλο να κάνεις είναι καλό κάψιμο, από εκείνα που είναι και δημιουργικά και αστεία και σου δίνουν ιδέες. Ειδικά αν ασχολείσαι με τη διαφήμιση (ακόμα και απ’ έξω απ’ έξω) και έχεις κολλήσει προσπαθώντας να σκεφτείς κάτι, είναι καλό πάτημα για να σκεφτείς κάτι καλύτερο. Μόνο να, αν είσαι επαγγελματίας του χώρου, μην χρησιμοποιήσεις τα ίδια τα σλόγκαν που θα βρεις γιατί θα σε πάρουν με τις πέτρες! Εκτός αν πέσεις σε περιορισμένης ευθύνης πελάτη...

Ακολουθεί ένα μικρό δείγμα. Για παράδειγμα – και εντελώς τυχαία – βάζεις τη λέξη Koueen. Και μπορείς να δεις τα παρακάτω (και πολλά άλλα ακόμα):

Maybe She's Born With It, Maybe It's Koueen.  

(τι μου θυμίζει αυτό, τι μου θυμίζει...)
 

Bet You Can't Eat Koueen.
(και πες ότι την τρώς. Άντε να τη χωνέψεις μετά!)

Does the Hard Koueen, So You Don't Have To. (Άσε τη σκληρή δουλειά στην Koueen κι εσύ κάνε ζωάρα – αυτό δεν είναι σλόγκαν, αυτή είναι η καθημερινότητά μου!)

The Best Koueen A Man Can Get.
(καλύτερη δεν υπάρχει!)

Loves the Koueen You Hate.
(μουαχαχαχΆ)

Happiness is a Cigar Called Koueen. (συνώνυμο της ευτυχίας... βλαβερό μεν, συνώνυμο δε)

Moms Like You Choose Koueen. (τώρα και σε φρουτόκρεμα)

Και το αγαπημένο μου (σιγά που θα έβλεπα φαΐ και δεν θα ήταν το αγαπημένο μου!):

If You Like A Lot Of Koueen On Your Biscuit, Join Our Club.

Κι εσύ κι ο γρύλος σου

Φωτό από εδώ

Ταπεινή ανάρτηση

Ζε σουί Κουήν. Κάποτε ήμουν καρπουζί. Καρπουζί, αλλά απρόσωπη. Ε, τι να ‘κανα, γραφίστρια δεν είμαι και πάλι καλά με αποτύπωσα ένα ανοιξιάτικο προς το καλοκαιρινό πρωινό σε ένα απλό και ταπεινό πρόγραμμα paint.

Μετά ωρίμασα (λες; μπααα), γνώρισα κόσμο, η αυλή μου μεγάλωσε, το koueendom εξαπλώθηκε, οι koueendomers αυξήθηκαν, οι ευγενείς μου επίσης. Θέλησα να αλλάξω κι εγώ, να γίνω καλύτερη, να αποκτήσω πρόσωπο γιατί λένε ότι ο κόσμος δεν αγαπά ένα βασιλιά που δεν μπορεί καν να αναγνωρίσει.  Το πρόσωπο αυτό δεν θα μπορούσε να μην έχει ένα τεράστιο χαμόγελο (και ας λέει η άλλη – όνομα δεν θα πω, αλλά είναι η μάνα του παιδιού μου – ότι είναι μυτόγκα. Το χαμόγελο. Είναι μυτόγκα. Άβυσσος...).

Έβαλα το πορτραίτο μου εκεί ψηλά για να το δείτε όλοι και σε πολλούς άρεσε. Έτσι, αποφάσισα να το κρατήσω και να το κάνω επίσημο logo και avatar του Οίκου μου.

Θέλω να ξέρετε ότι, παρόλα αυτά, παραμένω η Koueen σας, ο απλός αυτός άνθρωπος που γνωρίσατε (και γνωρίζετε και θα γνωρίζετε) και αγαπήσατε και αγαπάτε και σας εκνεύρισε (αν και δεν μπορώ να βρω κανένα λόγο γι’ αυτό, αλλά τόσοι είστε, όλο και κάποιος θα είναι παράξενος) και διαβάζετε και γελάτε (θέλω να πιστεύω).

Αισθάνομαι την ανάγκη να σας ευχαριστήσω και να σας χαρίσω το παρακάτω τραγούδι για να αρχίσει ο χορός, εδώ, στη μεγάλη αίθουσα του παλατιού μου. Του Koueencom. Πάμε μαέστροοοοοο!

Κερνάμε μαρτίνι!

Προχτές ο παρών ιστοχώρος (πσσσς) πήρε ένα μαρτίνι για τον κόπο του. Του το ‘δωσε η Lyriel παρόλο που – όπως της είπα ήδη – ξέρει ότι προτιμώ το τζιν. Δεκτό όμως κι αυτό και με μεγάλη χαρά γιατί δεν είναι σκέτο ποτό, αλλά είναι ποτό με φαΐ και έχω και μια άλφα αδυναμία. Προτιμώ η ελιά να έχει και πιπερίτσα μέσα, να έχουν ποτίσει απ’ το αλκοόλ και μετά να ζητήσω και πατατάκι από το παιδί στο μπαρ γιατί όσο να πεις η όρεξη ανοίγει με το εδεσματάκι του μαρτινίου. 

Το μαρτίνι δεν είναι τυχαίο βέβαια γιατί έχει αλκοόλ και το αλκοόλ που το πίνεις; Στο μπαρ, στο κλαμπ, στην ταβέρνα, στα μπουζούκια. Γι’ αυτό, αφού το δέχτηκα το beverage πρέπει να αναφέρω και μια έξοδο. Ποια να πρωτοθυμηθώ δεν ξέρω. Α ναι! Θα θυμηθώ τα γενέθλια μιας φίλης.

Άνοιξη ήταν θαρρώ, πριν κάποια χρόνια, προτού παντρευτεί και κάνει και παιδί, τότε που τα μυαλά ήταν πάνω απ’ το κεφάλι και η χαζομάρα (με την καλή έννοια) περισσή. Στην αγαπημένη ντίσκο, με δικό μας σταντ (διακοσμημένο με ροζ μπαλόνια) και δικά μας τρία μπουκάλια ανοιχτά (ένα ρούμι, μια βότκα και, εννοείται, ένα τζιν). Ο εορτασμός είχε και θέμα. Ήμασταν πριγκίπισσες και φοράγαμε και τιάρες στα μαλλιά! Ε, τι νομίζεις; Με τούτα και με τ’ άλλα ήρθε και μεγάλωσε η κορώνα κι έγινε η γκουμούτσα που βλέπεις πάνω.

Και φυσικά αφού ήρθαμε και γίναμε λιώμα (απ’ τη χαρά μας ρε, ποιο ποτό;), χορέψαμε, λυσσάξαμε, γυρίσαμε βίντεοκλιπ (έκφραση της παρέας όταν μας πιάνει η μαλακία και κάνουμε δικές μας χορογραφίες, εκείνη την ώρα απ’ το μυαλό μας και μας κοιτάει όλο το μαγαζί), έφτασε 6 η ώρα και είπαμε να φύγουμε κάνοντας 8άρια.

Έλα μου ντε όμως που βγαίνοντας απ’ το μαγαζί έριχνε καρέκλες, έβρεχε σκυλιά και γατιά, ούτε καν μπορούσαμε να δούμε το απέναντι πεζοδρόμιο. Τι να κάνουμε τώρα; Να φύγουμε και να γίνουμε μούσσσσκεμα (που λέει και η λέηντι) ή να περιμένουμε λιγάκι να κοπάσει η βροχή; Αποφασίσαμε να περιμένουμε, δεν πτοηθήκαμε. Είχαμε μαζί μας το στολισμό. Τα μπαλόνια ντε.

Μπαλόνια από ήλιον (κατά το αγάπη από νάυλον). Καταλαβαίνεις τι έγινε. Να βλέπεις ξημερώματα κάτι γκόμενες με τιάρες στο κεφάλι, σε ένα πεζοδρόμιο κάτω από ένα υπόστεγο της κακιάς ώρας, να πίνουν το ευγενές – κατά τ’ άλλα – αέριο και να φωνάζουν «Φέρτε το πριόνννννιιιιιιιι!!!!!!» (με το νι το δικό μας το Πατρινό) και να τραγουδάνε δυνατά «Ο σχιζοφρενννής δολοφόνος με το πριόνννι δεν κολώννννει»! (Ήταν της μόδας τότε).

Τώρα υποτίθεται ότι πρέπει να κεράσω μαρτίνι άλλους 5 συμπλόγγερς, αλλά επειδή τώρα θυμήθηκα συνειρμικά τη Μαλάμω και έβαλα να ακούσω την τραγουδάρα και χορεύω, κεραστείτε μόνοι σας όσοι θέλετε! 


Υ.Γ. Τις ελιές τις έφαγα.

Τι μπορεί να βρει κανείς στο γκούγκολ ΙΙΙ

Με κίνδυνο να (ξανά)φανώ γραφική, κάνω τρίτη ανάρτηση «Τι μπορεί να βρει κανείς στο γκούγκολ», αλλά έχουν μαζευτεί κάτι καλά και δεν μπορώ να μην τα μοιραστώ! Για τους καινούριους να πω ότι πρόκειται για τις λέξεις – κλειδιά αναζήτησης στο γκούγκολ που φέρνουν διάφορους ταλαίπωρους εδώ.

1. μενταγιον i love volley

Είσαι στάνταρ πιτσιρίκα όχι πάνω από 21, με το ζόρι 22 ετών, σφόδρα ερωτευμένη με volleyμπολίστα (όχι, δεν παίζεις εσύ volley). Έχεις γεμίσει το δωμάτιό σου με κολάζ από αθλητικές εφημερίδες (φωτογραφίες του και διάφορα μονόστηλα) που λόγω φτηνής μελάνης, έχουν κάνει τους τοίχους κατάμαυρους. Ψάχνεις απεγνωσμένα να βρεις ένα τέτοιο μενταγιόν και βαθιά μέσα σου παρακαλάς να βρεις ένα σε σχήμα καρδούλας από αυτά τα χωρισμένα στη μέση για να στείλεις μέσω ΕΛΤΑ το μισό στον εν λόγω παίχτη, ο οποίος στην καλύτερη θα το δείχνει στην ομάδα και θα γελάνε. Στη χειρότερη θα το κάνει δώρο στη (σημερινή) γκόμενα.

2. 30 χρονών ανώριμη 

Πόσο έξω έπεσα; Φυσικά και δεν είσαι 21! Είσαι 30άρα που δεν έχεις μεγαλώσει ακόμα. Ε βέβαια, το μικρότερο παιδί της οικογένειας, όλοι από πάνω σου μη σου λείψει τίποτα, σε προσφωνούν ακόμα παιδί, πού να μεγαλώσεις; Φοράς ακόμα ροζ κοκαλάκι στο μαλλί και τρέχεις στα γήπεδα για να βλέπεις το volleyμπολίστα σου και να σκιρτά η καρδιά σου. Ε, δεν το λες συμπεριφορά ώριμης 30χρονης γυναίκας αυτό.

3. καταστασιον 

Ναι ναι, τρες απελπιστίκ. Έχεις το γνώθι σαυτόν, μάλλον δεν είσαι και τόσο ανώριμη όσο νομίζεις!

4. free μπλοκ ζωγραφικησ μικη μαους

καλά εντάξει, το παίρνω πίσω!!!

5. φουξια πληκτρολογιο 

Ε, καλά, σιγά τώρα, κάτι μας είπες. Φούξια πληκτρολόγιο έχω κι εγώ!

6. γκαρσόνα

Μια χαρά δουλειά. Γνωρίζεις κόσμο, καις θερμίδες, τα τιπς έχουν πέσει τελευταία βέβαια, αλλά ok. Δουλεύεις σε εκείνη την καφετέρια απέναντι από το γήπεδο. Εκεί γνώρισες το volleyμπολίστα σου. Μπήκε μέσα πριν από τον αγώνα με την Αστραπή Πετρομαγούλας φουριόζος και με προφυλάξεις μην τον δει κανένας και σου ζήτησε

7. απεγνωσμένα τσιγάρο

Στην αρχή δεν του έδινες γιατί είχε τον αγώνα μπροστά του, αλλά αυτός σε έπεισε λέγοντάς σου ότι το βράδυ θα σε έβγαζε έξω και δεν μπόρεσες να του αντισταθείς. Ήταν τόσο όμορφος και γυμνασμένος! Και τελικά σε πήγε σε κάτι

8. μπουζούκια τελειωμένα

Και τσαντίστηκες γιατί δεν πρόλαβες να αλλάξεις το τζην που φόραγες στη δουλειά και να βάλεις εκείνο το καυτό μαύρο μίνι που είχες πάρει από τα μπέρσκα το Σάββατο. Από τότε δεν ξαναμιλήσατε παρόλο που του έδωσες το τηλέφωνό σου. Γιατί άραγε; Είναι

9. εποχή για αλλαγές

δε νομίζεις;;;