10 χρόνια πριν

11/09/2011 σήμερα. Πώς πέρασαν έτσι 10 ολόκληρα χρόνια; Πωωω! Τώρα είδα το ημερολόγιο στην επιφάνεια εργασίας και έφαγα φλασιά που λέμε να ‘ουμ. Γι’ αυτό και θα σου διηγηθώ πού ήμουν και τι έκανα πριν από 10 χρόνια τέτοια μέρα. Ναι, ξέρω, σκασίλα σου αλλά κάπου θέλω να τα πω κι εγώ.

10 χρόνια πριν λοιπόν, ήμουν ένα 20χρονο πιπίνι σαν τα κρύα τα νερά. Ήταν μεσημέρι, Σεπτέμβρης, εξεταστική (τότε που γίνονταν ακόμα οι εξεταστικές αυτό το μήνα :p) και τι έδινα; Το χειρότερό μου: Μίκρο(οικονομία). Αφού έγραψα κακήν κακώς ιδρώνοντας και ξεϊδρώνοντας και από τη ζέστη και από τα θέματα (το πέρασα πάντως, ευτυχώς γιατί θα το έδινα ακόμα), παρέδωσα κόλλα και βγήκα έξω.

Βρήκα τους υπόλοιπους και, όπως όλοι οι φοιτητές που σέβονται τους εαυτούς τους είπαμε να πάμε Μελενίκου για καφέ (νομίζω ότι δεν έδινα άλλο μάθημα σε εκείνη την εξεταστική, οπότε μέχρι να αρχίσουν τα μαθήματα χαλαρουίτα. Α ρε εποχέεεεες!).

Στο δρόμο πηγαίνοντας με τα πόδια και έξω απ’ τη ΔΕΘ (καλή ώρα) βλέπουμε ένα παιδί από άλλη σχολή και μας λέει τα νέα, έντρομος! Έπεσε ένα αεροπλάνο στον έναν πύργο του WTC. Τι λες ρε; Θα γίνει πόλεμος; (ό,τι να ‘ναι!).

Τρέχουμε στην καφετέρια (μην ξεχνιόμαστε) που ξέραμε ότι είχε τηλεόραση και πίνοντας φραπεδιά είδαμε λάιβ και το δεύτερο αεροπλάνο να πέφτει. ΚΑΙ εκείνα τα ηλίθια πλάνα από άραβες που χαίρονταν και που φυσικά ήταν καραfake.

Τώρα δεν ξέρω γιατί τα έγραψα όλα αυτά, μάλλον θα φταίνε τα γεράματα. Θυμάμαι τη γιαγιά μου που μου εξιστορούσε αναλυτικά γεγονότα που συνέβησαν πριν από 50 χρόνια και δεν θυμόταν τι έφαγε το ίδιο μεσημέρι. Έτσι κι εγώ...