Καταπονήσου!

Σήμερα είμαι εξαιρετικά κουρασμένη γι’ αυτό αν θες να διαβάσεις παρακάτω μπορείς να το κάνεις αλλά να ξέρεις ότι το κάνεις με δική σου ευθύνη. Εγώ μια φορά σε προειδοποίησα.

Δηλαδή είσαι συνοδηγός (εννοείται) σε αμάξι. Έχεις δίπλα σου τον καλό σου και οδηγεί (επίσης εννοείται). Πολύ καλός λόγος για να είσαι χαρούμενη. Και πάτε βόλτα. Δεύτερος καλός λόγος για να είσαι χαρούμενη. Και στο ράδιο παίζει ένα σούπερ τραγουδάκι άκρως mainstream και χορευτικό, από αυτά που ακούς καλοκαίρι απόγευμα στο beach bar ενώ τελειώνεις το τρίτο μοχίτο και λυσσάς με τις φιλενάδες σου (τρίτος καλός λόγος για να είσαι χαρούμενη) και πολύ απλά αρχίζεις να χορεύεις και να κάνεις σκέρτσα και νάζια ενώ ο δόλιος δίπλα σου προσπαθεί να οδηγήσει. Αλλά παρόλ’ αυτά γουστάρει που σε βλέπει κεφάτη. Γελάνε και τα μουστάκια του. Και τα μούσια του μη σου πω.

Εσύ οδηγέ στο διπλανό αυτοκίνητο που έχεις κολλήσει τη μούρη σου στο παράθυρο και με κοιτάς με το στόμα να πατάει συμπλέκτη γιατί ακριβώς χαίρεσαι; Δεν έχεις ξαναδεί κοπέλα συνοδηγό να χορεύει; Επειδή βλέπεις γκομενάκι – εμένα (μουαχαχα) – και σου φαίνεται περίεργο που περνάει καλά αντί να κάθεται να του ψήνει του άλλου το ψάρι στα χείλη; Και να πεις ότι φορούσα και τίποτα προκλητικό;  Ένα καρό ασπρόμαυρο πουκαμισάκι φορούσα. Κουμπωμένο μέχρι πάνω.

Και όχι, δεν το έκανα για να με δεις εσύ ούτε για να χαίρεται ο δικός μου. Το έκανα για μένα, καθαρά εγωιστικά. ΕΓΩ περνούσα καλά και πώς όχι; Όταν έχεις τόσους λόγους (τρεις όπως ανέφερα και παραπάνω) για να είσαι ευτυχισμένος, γιατί να μην έκφραστεις και να το κρατήσεις μέσα σου και να σκάσεις;

Ειδικά αν είσαι κουρασμένος από όλη την χρονιά που πέρασε και το μόνο που σκέφτεσαι είναι ότι η άδεια πλησιάζει και οι διακοπές κοντεύουν και σε περιμένει η θάλασσα, ο ήλιος και η ξεκούραση;

Α, καλά. Τώρα που είπα ξεκούραση. Σήμερα μπήκα στο γραφείο μπαφιασμένη – ουφ άλλη μια μέρα εδώ – και άρχισα να φωνάζω «Διακοπέεεεες! Θέλω διακοπέεεεεεεεεες!». Και μετά από λίγο λαμβάνω ένα mail με συνημμένη την εγκύκλιο του Ε.Κ.Α. με θέμα «Θερμική Καταπόνηση» (ό,τι να ‘ναι). Ε, ρε τι ήταν να το δω αυτό! Άρχισα: Καταπονούμαι, και δώστου πάλι καταπονούμαι και λέω στη συνάδελφο που έβγαινε έξω για τσιγάρο: «μην πας έξω, θα καταπονηθείς! Θα καταπονηθείς θερμικώς» και δώστου να παίρνω τηλέφωνο τον άλλο συνάδελφο που έπηζε και να του λέω με νόημα «Καταπονήσου!» και όταν ήρθε η ώρα να σχολάσω σηκώνομαι κυρία, παίρνω την τσάντα μου και βγάζω ανακοίνωση «Αρκετά καταπονήθηκα και σήμερα, πάω για καφέ να καταπονηθώ και αλλού τώρα».

Έτσι που λες, καταπονούμαι η γυναίκα και πρέπει επειγόντως να πάω να αράξω σε μια παραλία και να μείνω εκεί μέχρι το φθινόπωρο. Ναι καλά, και μετά ξύπνησα!

Το τραγουδάκι που λέγαμε: