Τα άστρα και τα ζώδια

Επειδή είμαι λέων με ωροσκόπο ιχθύ, ναι μεν είμαι ψώνιο του κερατά, αλλά από την άλλη αυτό το ψάρι σα να με τραβάει κάτω στον πάτο και δεν έχω και πολλή εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Είμαι μεν παρορμητική αλλά σαν κάτι να με σταματάει τελευταία στιγμή (ή και πρώτη, ανάλογα με την περίτπωση) και να με κάνει να διστάζω και να μη δοκιμάζω το αδοκίμαστο και τ’ απ' αλλού φερμένο (που λέει και ο ποιητής).

Πηγή φωτό

Γενικώς από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου το ‘χω αυτό το θέμα. Ενθουσιάζομαι με κάθετι καινούριο αλλά και δεν το πολυθέλω κιόλας γιατί φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσω να ανταπεξέλθω, ότι δεν θα είμαι αρκετά καλή. Θα μου πεις, αν δεν το δοκιμάσεις πώς θα μάθεις αν είσαι καλή ή όχι; Πόσες ευκαιρίες χαμένες, πόσες φορές είπα ότι τελικά άξιζε που το ‘κανα και τι θα γινόταν αν το είχα κάνει ή αν δεν το είχα κάνει;

Ένα παράδειγμα: κουζίνα. Ποτέ δεν ήθελα να μάθω να μαγειρεύω. Μεγαλώνοντας σε ένα σπίτι με μία καταπληκτική μαγείρισσα ποτέ δε θέλησα να μπω στην κουζίνα. Ίσως γιατί φοβόμουν τη σύγκριση. Κι αν κάψω το φαΐ; Κι αν μου βγει εντελώς ανάλατο ή λύσσα; Κι αν μπερδέψω τις αναλογίες και δεν τρώγεται με τίποτα; Μέχρι και φοιτήτρια σε άλλη πόλη, τέσσερα ολόκληρα χρόνια της ζωής μου, ποτέ μου δεν μαγείρεψα. Έτρωγα στη λέσχη του πανεπιστημίου ή (λιγότερο συχνα) έξω.

Τώρα τελευταία κάτι πάω να κάνω. Τώρα που ζω και πάλι μόνη μου και έχω βαρεθεί συνέχεια την μπριζόλα, το κοτόπουλο και το ψάρι το ψητό, το μακαρόνι που αν το πολυφάς το σιχαίνεσαι και δεν θες να το ξαναδείς μπροστά σου και το μοσχάρι το νερόβραστο γιατί είμαι και μονίμως σε δίαιτα, άρχισα δειλά δειλά να ψάχνω στο internet για συνταγές. Όχι τις περίεργες με τα κουλά συστατικά (βλ. 30 γραμμάρια dragonfruit τριμμένο και περασμένο από λαχανί (έχει σημασία) κόσκινο που δίνει εξαιρετική εσάνς στο μενταγιόν ελαφιού και πάει λέγοντας). Άρχισα από τις απλές, καμιά σαλτσούλα πορτοκαλιού για να μην είναι εντελώς στεγνό το κοτόπουλο, η σπαλομπριζόλα η μοσχαρίσια μαγειρεμένη σε σάλτσα μπύρας και πάει λέγοντας. Και βεβαίως και δοκίμασα και την τύχη μου και στα γλυκά. Ξεκίνησα με cheese cake, χωρίς μίξερ παρακαλώ (!) για να κάνω και μπράτσα (μια χαρά γυμνάζεσαι και στην κουζίνα, δεν χρειάζεται να τρέχεις στα γυμναστήρια!) και συνέχιζω με διάφορα άλλα.

Και τι καλά που τα καταφέρνω! Και δεν το λέω επειδή είμαι μπροστά αλλά μου το’ χουν πει κι άλλοι που έχουν δοκιμάσει (και όχι από ευγένεια, ευτυχώς έχω σωστούς φίλους, αν έχω κάνει μ@λ@κΙ@ θα μου το πούνε). Και εκεί έρχεται ο λέων ο βασιλιάς και γουστάρει! Και φουσκώνει σαν κοκκόρι και καμαρώνει σα γύφτικο σκεπάρνι και τρελαίνεται από τη χαρά του που το κάνει ΚΑΙ αυτό καλά! Και βλέπεις τον άτιμο τον ιχθύ να ζαρώνει και να γλυστράει από την καρέκλα του και να σαπίζει και να σκάει από τη ζήλεια του που δεν τα κατάφερε αυτή τη φορά.

Το κακό είναι ότι είμαι και σε ηλικία – μεταίχμιο, όπου ο άτιμος ο ωροσκόπος βγαίνει στην επιφάνεια και το κατατρώει το δύσμοιρο τον αστέρα τον ήλιο. Αλλά αποφάσισα ότι δεν θα του περάσει, από τη μία, και από την άλλη, ότι δεν θα γίνω δέσμια κανενός αστρολογικού χάρτη! Μπορώ να τα καταφέρω και μόνη μου!

Πηγή φωτό

Τελικά, όντως οι πλανήτες καθορίζουν το χαρακτήρα μας ή εμείς επηρεαζόμαστε από αυτά που ακούμε για τα χαρακτηριστικά των ζωδίων και ενεργούμε αναλόγως; 

Ώπα!