Μα πόσες είμαστε επιτέλους;

Έχω μια φίλη, τη Φ.Μ., φίλη αδερφική από παλιά, μεγάλο ψώνιο, που την ανέχομαι και με ανέχεται πολλά χρόνια τώρα. Γνωριστήκαμε στο γυμνάσιο, κάναμε παρέα και στο λύκειο, μετά έφυγα σε άλλη πόλη για σπουδές, χαθήκαμε και ξαναβρεθήκαμε όταν γύρισα προσωρινά στην πόλη μου και ξαναρχίσαμε να κάνουμε παρέα.

Κάποια στιγμή - εκεί που πίναμε αραχτές τον καφέ μας σε κάτι καναπέδες (αυτό γινόταν παλιά, τώρα πού χρόνος) - μου λέει «δε θα το πιστέψεις, χτες γνώρισα μια κοπέλα που είναι ίδια εσύ!». Τι λε ρε, της λέω. Αποκλείεται. Τα γνωστά «όταν με έφτιαξε ο Θεός, πρέπει να είχε προφανώς έμπνεση, μεγάλη έμπνευση, πρέπει να είχε έμπνευση», «μετά από μένα έσπασε το καλούπι» κ.λπ. κ.λπ. Καλά, μου λέει, κάτσε και θα δεις.

Και πράγματι είχε δίκιο. Έπαθα πλάκα. Φυσικά και δεν είχαμε καμία συγγενική σχέση αλλά η ομοιότητα ήταν (και είναι) καταπληκτική. Ούτε με την αδερφή μου δε μοιάζω τόσο. Αυτά πριν καμιά πενταετία.

Προχτές έβλεπα κάτι φωτογραφίες από έναν φωτογραφικό διαγωνισμό στο facebook (απ’ αυτούς που στέλνουν διάφοροι φωτό και κερδίζει αυτή με τα περισσότερα like). Ωραία τοπία, σκηνές από διάφορα μέρη του κόσμου (διότι είμεθα και κοσμοπολίτες, να μην ποστάρουμε τη φωτογραφία της τουαλέτας που πήγαμε στο Νέο Δελχί που είναι και ασπρόμαυρη – άρα καλλιτεχνική – άσχετα αν είναι τόση η μπίχλα που κοιτάς την οθόνη και βρωμάει ο υπολογιστής;). Και πατώντας το βελάκι βαριεστημένα ωπ! Τι είναι αυτό;;; Πατάω το άλλο το βελάκι, γυρίζω πίσω και τι να δω; Ασπρόμαυρη (αμάν!) φωτογραφία – κοντινό προφίλ μιας κοπέλας. Καλέ! Ποιος μου κάνει πλάκα! Αυτή είναι ίδια εγώ! (οκ, στα 23 μου, που/αν ήμουν αδύνατη).

Δε γίνεται! Το ξαναλέω, κάποιος μου κάνει πλάκα! Κάποτε μου είχαν πει για τη θεωρία με τους έξι (6) σωσίες. Ότι και καλά, κάπου στον κόσμο, την ίδια στιγμή υπάρχουν άλλα πέντε άτομα που σου μοιάζουν. Φυσικά τότε δεν το πίστεψα. Τώρα όμως αρχίζω και το πιστεύω και όχι μόνο αυτό αλλά οι άλλοι σωσίες μου μου φανερώνονται σιγά σιγά. Έχω να ανακαλύψω ακόμα τρεις. Μετά θα ενωθούμε όλες μαζί και θα φτιάξουμε αίρεση. Koueenοαίρεση!

Α, καλά τώρα έφαγα κι άλλη φλασιά! Πριν κανά 7-8άρι χρόνια, είχα πάει εκπαιδευτική εκδρομή στη Σερβία. Και υπήρξαν 3 διαφορετικά μεταξύ τους άτομα (που δεν γνωρίζονταν) που μου είπαν ότι μοιάζω με την Αθηνά Ωνάση! Ευτυχώς που δεν της μοιάζω δηλαδή γιατί τότε θα έμπλεκα με προικοθήρες, θα τους ερωτευόμουν και μετά θα έπεφτα στα χάπια. Αλλά εκείνο το νησάκι να απλώνω την κορμάρα μου και να κάνω τρελά πάρτυ δε θα με χάλαγε καθόλου.

Αυτά προς το παρόν. Πάω να συνεχίσω την έρευνα!