:( και :)

Με χαλάει

• το ρολόι που χτυπάει, κυρίως τα Σαββατιοκύριακα που περνάνε σα να ‘ναι 10 λεπτο
• το ρολόι που χτυπάει, κυρίως τις καθημερινές που δεν περνάνε με τίποτα (τουλάχιστον μέχρι τις 17:00)
• που σε λίγους μήνες θα αποχαιρετήσω για πάντα το 2 μπροστά και θα μπω στα πρώτα -άντα
• που γίνεται σύσταση στις γυναίκες να μην κυκλοφορούν μετά τη δύση του ήλιου (πράγμα που με συμφέρει το χειμώνα γιατί μπορώ να το επικαλεστώ για να φεύγω νωρίς απ’ το γραφείο)
• που η αποπάνω δικαιολογία δεν πιάνει το καλοκαίρι
•  που δεν αρκεί ένα mail για να γίνει μια δουλειά, πρέπει να πάρεις και 80 τηλέφωνα από πάνω
• που ενώ είμαι έτοιμη να παραγγείλω το 4^ο ποτό (πράγμα που σημαίνει ότι είμαι στο μεταβατικό στάδιο μπορώ – δεν μπορώ να πάω μέχρι την εξώπορτα του μαγαζιού), πάντα κάποιος λέει «φεύγω» και διαλύεται η παρέα
• που κάποιοι πατάνε like στο facebook σε κακό νέο
• οι άνθρωποι που αλλάζουν γνώμη κάθε πέντε λεπτά
• που τις προάλλες πήγα στα ΕΛΤΑ και η κοπέλα που με εξυπηρέτησε έψαχνε στο πληκτρολόγιο να βρει το enter (πάνω από μία φορά), το οποίο μπορούσε να το πατήσει και από την οθόνη αφής που είχε μπροστά της και έγραφε ENTER με τεράστια γράμματα
• που μετά από τόσα χρόνια είμαι ακόμα νοικιασμένη
• που έχουμε χαθεί με τους παλιούς μου φίλους και ίσως φταίω ΚΑΙ εγώ γι’ αυτό
• που στο σούπερ μάρκετ πάντα το διπλανό ταμείο (από το οποίο έφυγα γιατί το άλλο είχε λιγότερο κόσμο) αδειάζει γρηγορότερα
• όταν πρέπει να αλλάξω μετρό στο Σύνταγμα
• που η Αθήνα δεν έχει θάλασσα (δεν έχει, μην αρχίζετε πάλι για Πειραιά και Άλιμο και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο)

 

Με φτιάχνει

• που το απόγευμα δε γυρνάω σπίτι αλλά τρυπώνω κατευθείαν στο μπαρ
• που τελευταία έχω κάνει καινούριους καλούς φίλους και γελάμε πάρα πολύ
• που η πηγή της έμπνευσής μου και μούσα μου μου δίνει, άθελά του, θέματα για να γράφω (ευχαριστώ Α.Π.!)
• οι ωραίες μουσικές που με κάνουν να χορεύω
• να ταξιδέυω σε επαρχιακούς δρόμους (σα συνοδηγός εννοείται) και να απολαμβάνω τη θέα
• το καλοκαίρι που αράζω όλη μέρα Αργοναύτη (αλλιώς το λένε το beach bar αλλά, για ανεξήγητο λόγο, μου έχει κολλήσει αυτό το όνομα) που βαράει από νωρίς το πρωί μέχρι να τη δύση (μουσική, ήλιος, αλμύρα)
• που το ανηψούδι μου με λέει χχχεία και λιώνω (ακόμα και όταν κατουριέται πάνω στο κρεβάτι μου)
• που μου έκαναν δώρο μικρόφωνο και επιτέλους μπορώ να παίζω ροκμπαντ με την ησυχία μου (τη δική μου - ρωτήστε τους γείτονες)
• οι γειτονιές που έχουν μετρό
• να βλέπω τη βιβλιοθήκη μου γεμάτη βιβλία
• το google μερικές φορές για τα εικαστικά του (όχι, δε σε γλύφω)
• η δεκαετία του ‘80
• που με το άλλο μου μισό λέμε καφρίλες και γελάμε (μόνο εμείς - κανένας άλλος)
• ο Β.Μ. που πετάει θανατηφόρες ατάκες και κλαίω
• η θάλασσα
• αυτό: Feel what you want  γιατί είναι σέξυ
• κι αυτό: Sweet Disposition (Axwell & Dirty South Remix) γιατί μου φτιάχνει τη διάθεση

Υ.Γ.  Κάτι μου λέει ότι αυτή την ανάρτηση θα την ανανεώνω every once in a while.